U hebt de krantenkoppen gezien dat de Verenigde Staten de hoogste gezondheidszorgkosten ter wereld hebben. Amerikanen gezond houden, is een industrie van $ 3 biljoen dollar die bijna 18% van het bruto binnenlands product van het land opeet.

Maar voor al het geld dat we uitgeven aan artsen, procedures en medicijnen (ongeveer $ 8, 000 per persoon per jaar), laat onderzoek zien dat we geen beter rendement op onze investering krijgen dan provincies die minder uitgeven. In een studie uit 2014 van 11 gezondheidszorgsystemen in ontwikkelde landen staan ​​de Verenigde Staten op de vijfde plaats van kwaliteit en behoren ze tot de laatste in kindersterfte.

Medicijnen hoeven niet duur te zijn. Canadezen, Duitsers en de Fransen brengen niet meer dan de helft uit van wat Amerikanen in een jaar tijd uit de zak steken voor de gezondheidszorg.

Wat zit er achter de hoge prijs van gezondheidszorg? De antwoorden zijn eenvoudig, maar complex; voor de hand liggend, maar toch enigszins verrassend.

Hogere prijskaartjes, niet meer gebruik van services

Alles wat met de gezondheidszorg in de VS te maken heeft, kost meer dan in andere landen - en die kosten worden doorberekend aan de consument. Amerikanen zien een medische professional niet vaker en hebben geen langer verblijf in een ziekenhuis dan inwoners van andere landen. Toch vinden onderzoekers dat de prijs van goederen en diensten hoger is.

Als we kijken naar 23 medische diensten en procedures die in verschillende landen zijn uitgevoerd, bleek dat in 22 gevallen Amerikanen hogere prijzen betaalden dan patiënten in andere ontwikkelde landen, volgens een onderzoek onder leden van de Internationale Federatie van Gezondheid Plannen.

De Amerikaanse heeft een dure mix van services - hightech-vertoningen, specialisten, uitgebreide voorzieningen - die hoge prijzen genereren. Een voorbeeld: in vergelijking met andere ontwikkelde landen en aanpassing van populatieverschillen, voert de VS meer dan tweemaal zoveel MRI-scans uit en drie keer zoveel mammogrammen.

En de gezondheidszorg in de VS is onderhevig aan economische krachten zoals inflatie, die de prijs voortdurend verhoogt - en dat is sneller dan bij andere goederen en diensten. Van 1987 tot 2006 bedroeg de totale inflatie 84%; de inflatie in de gezondheidszorg bedroeg in die tijd 214%.

De consument is meestal geen directe betaler

Omdat de meeste Amerikanen gezondheidszorg ontvangen via een verzekering van hun werkgever of de overheid (in het geval van Medicare of Medicaid), worden ze uit de kosten genomen. En niet zorgen maken over de bottom line betekent dat providers hun prijzen kunnen verhogen zonder dat de consumenten veel merken. Er is weinig druk op de vergelijkingswinkel; wanneer mensen dat doen, kan het moeilijk zijn om een ​​duidelijke schatting te krijgen van de kosten van de procedures. (Mogelijk bent u geïnteresseerd in Welvaart behouden ondanks hoge kosten voor gezondheidszorg .)

High-profitmarges zijn beschermd, niet onderhandeld

In de afgelopen twee decennia zijn de kosten van recepten verhoogd met drie keer de percentage van de totale uitgaven voor gezondheidszorg.Bedrijven zijn terughoudend om hun merkgeneesmiddelen generiek te maken, wat de kosten voor consumenten zou drukken, maar ook de omzet voor de fabrikant zou verlagen. In de afgelopen jaren lagen de winstmarges op tot 20% voor medische apparaten en farmaceutische bedrijven.

In landen zoals het Verenigd Koninkrijk, waar de gezondheidszorg door de overheid wordt gedekt, kunnen ambtenaren over de beste prijzen voor de consument onderhandelen, waardoor de totale kosten dalen. In ontwikkelde landen betaalt de overheid doorgaans voor ongeveer 75% van de medische zorg; in de VS dekt het slechts ongeveer de helft, en de wetgeving weerhoudt het ervan veel onderhandelingsmacht uit te oefenen.

Meervoudige inefficiënties in het Amerikaanse systeem

In de VS is de betaling ook gebaseerd op procedures, dus er is weinig reden voor medische zorgverleners om tests of therapieën te beperken. Dat kan resulteren in meer diensten, oplopende kosten die door verzekeringsmaatschappijen worden betaald en vervolgens doorberekenen aan de consument.

Vanwege de vele verzekeringsplannen en het papierwerk dat nodig is om claims te verwerken, is veel van wat er gebeurt in een ziekenhuis of dokterspraktijk helemaal niet medisch. In tegenstelling tot landen met gecentraliseerde systemen met één betaler betekent een particuliere verzekering dat ongeveer 25% van de kosten van de gezondheidszorg administratief zijn.

Omdat deelnemers deelnemen aan een risicopool, betaalt ongeveer driekwart van de polishouders de kosten van ongeveer een kwart van degenen met chronische gezondheidsproblemen.

Op indicatoren van efficiëntie was de VS de laatste van de elf landen in de meest recente studie van het Commonwealth Fund; de U. K. en Zweden kwamen als eerste en tweede binnen.

Het concurrerende model kan sommige kosten opdrijven

Terwijl medische zorgverleners strijden om patiënten, investeren ze in apparatuur, kantoren, marketing en privéruimten die hun uitgaven verhogen. Dat creëert ook ontslagen en inefficiënties, een andere factor die tot hogere prijzen leidt. Hun vergoedingen moeten hoog genoeg zijn om de aanzienlijke kosten van wanpraktijken te dekken.

De bottom line

Het is nog steeds niet zeker wat de impact van de Affordable Care Act zal zijn, hoewel een nieuw rapport van het Commonwealth Fund aantoont dat de ACA de premiegroei in de kosten voor gezondheidszorg al heeft vertraagd en als deze trend zich voortzet, zal het belangrijk zijn. De hoop is ook dat met meer gezinnen worden gedekt en preventieve zorg wordt aangemoedigd, de kosten zullen dalen. En naarmate meer consumenten te weten komen over de werkelijke kosten van behandeling en kleinere medische netwerken zoeken, kunnen Amerikanen helpen de kosten te beheersen.