a:

De aarzeling van president Barack Obama over het TransCanada Keystone XL-pijplijnproject is een kwestie van politiek en prioriteiten. In zijn inaugurele rede merkte Obama op hoe belangrijk het is om de klimaatverandering aan te pakken, banen te creëren en de onafhankelijkheid van de energie voor de Verenigde Staten veilig te stellen. Keystone XL is een project waarvan sommigen beweren dat het een groot aantal banen kan creëren en de energie-infrastructuur van het land kan versterken. Aan de andere kant zijn er sommigen die beweren dat het zal dienen om de snelheid van de klimaatverandering te verhogen. Daarom zit Obama gevangen tussen belangrijke prioriteiten en aarzelt hij over de voortzetting van Keystone XL.

Er werd verwacht dat de president Keystone XL na zijn tweede termijnverkiezing zou steunen vanwege de druk van de energie-industrie en van vakbonden. Het belangrijkste argument ten gunste van de pijplijn is dat het waarschijnlijk een instrument voor het scheppen van banen zal zijn. In een rapport van het State Department werd echter geconcludeerd dat het aantal banen dat door het Keystone XL-pijplijnproject wordt gecreëerd, niet aanzienlijk zou zijn. Er werd geschat dat er slechts ongeveer 50 vaste posities zouden worden gecreëerd.

President Obama heeft ook verklaard dat hij niet dacht dat de Keystone XL-pijpleiding de VS zou helpen energieonafhankelijk te worden. Tijdens een staatsbezoek aan Azië zei hij dat hij van mening was dat de pijpleiding de brandstofprijzen voor Amerikaanse chauffeurs niet zou verlagen, maar alleen Canada toestond de olie door de VS te pompen om in de rest van de wereld te worden verkocht.

Obama heeft ook gesproken over zijn bezorgdheid over de klimaatverandering. Er waren bezwaren tegen het Keystone XL-project van milieuactivisten die vreesden dat de geproduceerde olie een piek in de uitstoot van broeikasgassen kon veroorzaken. De olie in kwestie zou zijn afgeleid van oliezanden die koolstofrijk zijn. Uit een rapport van het ministerie van Buitenlandse Zaken bleek echter dat deze beweringen overdreven waren en dat het project geen significante impact zou hebben op de uitstoot van broeikasgassen. De validiteit van de bevindingen van het rapport werd aangevochten, maar dit stelde Obama's politieke tegenstanders in staat te beweren dat hij de milieupolitiek vóór het creëren van banen plaatste.

Dit benadrukt het dilemma waarmee Obama wordt geconfronteerd in termen van argumenten voor en tegen het Keystone XL-project. Geen van beide kanten van het argument is bijzonder sterk, maar kan politiek worden gebruikt. Door een veto uit te spreken over het project, zou de president door pro-pijplijn politieke tegenstanders kunnen worden geschilderd als anti-job creatie. Als hij het project goedkeurde, kon hij beschuldigd worden dat het bijdroeg aan de toename van de uitstoot van broeikasgassen. Aangezien hij beide kwesties als bijzonder belangrijk in zijn tweede termijn als president heeft genoemd, is het voor hem een ​​moeilijke politieke beslissing.