Hoewel het nog steeds een kwestie is van wanneer, zal China waarschijnlijk een belangrijke symbolische mijlpaal bereiken wanneer het Internationaal Monetair Fonds (IMF) besluit de Chinese yuan op te nemen in zijn mandje met speciale trekkingsrechten (SDR) valuta's die momenteel bestaan ​​uit de Amerikaanse dollar, euro, Britse pond en Japanse yen. Hoewel het enkele financiële voordelen met zich meebrengt, zou SDR-opname de yuan nergens in de buurt brengen van de internationale prestige en reservestatus die momenteel wordt beheerd door de Amerikaanse dollar. In theorie verleent SDR-opname de internationale reservevaluta-status van de yuan, maar in de praktijk bestaat er geen twijfel over dat de Amerikaanse dollar over de hele wereld de dominante reservevaluta is. Of China al dan niet een vergelijkbare status verkrijgt, hangt van een aantal factoren af. (Zie voor gerelateerde informatie: Chinese yuan en een onwaarschijnlijke reservevaluta .)

Reserves van buitenlandse valuta en US Supremacy

Simpel gezegd, een reservevaluta is een vreemde valuta aangehouden door de centrale bank of andere grote financiële instellingen die deze houders van de buitenlandse valuta een aantal voordelen bieden . De reserves van de vreemde valuta kunnen worden gebruikt om aan internationale schuldverplichtingen te voldoen, terwijl de centrale bank van een land reserves kan gebruiken om een ​​stabielere wisselkoers te handhaven. Ook kunnen veel grondstoffen in een vreemde valuta worden geprijsd en dus die valuta in reserves houden, betekent dat ze voor de grondstof kunnen betalen zonder eerst een valutawissel te maken met de bijbehorende risico's en kosten die gepaard gaan met een dergelijke transactie.

Aangezien de meeste grondstoffen, evenals internationale schuldbewijzen, zijn geprijsd in dollars, is het duidelijk waarom de Amerikaanse dollar heerst als de internationale reservevaluta. De olieprijs van de Organisatie van Olie-exporterende Landen en 50% van de internationale schuldbewijzen worden uitgedrukt in dollars. Verder, ondanks het feit dat met ingang van 2011 minder dan 20% van de goederenhandel tussen China en Korea met de VS is, is de dollar nog steeds de exclusieve valuta die wordt gebruikt bij valutatransacties tussen de twee landen.

Het is dan ook geen wonder dat de meerderheid van de buitenlandse valutareserves die over de hele wereld worden aangehouden, in Amerikaanse dollar zijn. Volgens het IMF bedroeg het wereldwijde aandeel van Amerikaanse dollarreserves in het eerste kwartaal van dit jaar iets meer dan 64%. Het op één na grootste aandeel was de euro met bijna 21%, gevolgd door de yen, het pond, de Australische dollar, de Canadese dollar en de Zwitserse frank. China maakte de top vijf niet en werd gegroepeerd met alle andere valuta's, die slechts 3. 08% van de wereldwijde deviezenreserves omvatten.

Hoe de Dollar de 'Wereldmunt' werd

De dollar behoudt ongetwijfeld de suprematie omdat de dominantie ervan goed ingeburgerd is en de landen hoge Amerikaanse dollarreserves blijven aanhouden omdat het de meest geaccepteerde betaalmethode is, bestaande uit 86% van de dagelijkse valutatransacties vanaf 2007. Maar de dollar heeft niet altijd deze positie behouden, dus is het de moeite waard om na te denken over hoe het daar terecht is gekomen.

Na de Tweede Wereldoorlog zag Amerika een bloeiende groei als gevolg van een aantal factoren, waaronder technologische innovatie en een sterke productiebasis. Omdat het een grote economie met overvloedige natuurlijke hulpbronnen was, kon de VS veel van de behoeften van de wereld leveren, dus het hebben van Amerikaanse dollars om Amerikaanse producten te kopen, werd belangrijk. Door diepe en liquide kapitaalmarkten te hebben, werd de VS de dominante markt voor financiële activa. Bovendien maakten de hoge liquiditeit en het lage risico van schatkistcertificaten hen aantrekkelijke rentegevende activa in dollar voor centrale banken over de hele wereld. (Zie voor meer: ​​ De redenen waarom China Amerikaanse schatkistobligaties koopt .) <> Recent academisch werk heeft gesuggereerd dat de belangrijkste factor die de stijging van de US-dollar als de belangrijkste reservemunt beïnvloedt, te wijten is aan de verdieping van de Amerikaanse financiële markten. Op deze score, met een Britse obligatiemarkt van rond de 220% van het bbp, verbleekt China in vergelijking met een obligatiemarkt van slechts 51%. Het netwerkeffect van het hebben van diepe financiële markten is dat het een aanzienlijk grote vraag creëert naar de valuta waarin de financiële activa van die markt zijn uitgedrukt. Dus, zoals de telefoon, hoe meer een valuta wordt gebruikt, hoe aantrekkelijker het wordt voor anderen om het ook te gebruiken.

De waarde van Fiat-valuta's begrijpen

Daar fiat-valuta's op zichzelf geen intrinsieke waarde hebben, worden ze waardevol omdat ze op grote schaal worden gebruikt en geaccepteerd. Omdat een valuta in het verleden alom werd geaccepteerd, verdient het een geloofwaardigheid en vertrouwen omdat het in de toekomst algemeen wordt aanvaard. Toch kan men het belang van de politieke instellingen die deze valuta ondersteunen niet onderschatten.

De crisis in de eurozone en de implicaties van een Griekse exit uit de euro vormen een duidelijk voorbeeld van de kwetsbaarheid van elke fiat-valuta. De aanneming van de euro zou onomkeerbaar moeten zijn en als Griekenland zou besluiten terug te keren naar de Griekse drachme, is de angst wat is om te voorkomen dat anderen ook terugkeren naar een onafhankelijke nationale valuta. (Zie voor meer: ​​

De oorsprong van de Griekse schuldencrisis .) Waarom is dit van belang? Het gaat terug op het wijdverspreide gebruik van de valuta die het aantrekkelijk maakte voor anderen om het ook te gebruiken. Een Griekse exit zou in sommige opzichten analoog zijn aan een van de 50 Amerikaanse staten of een grote Amerikaanse onderneming die beslist dat het niet langer US dollars accepteert als betaling. Dit zou niet alleen een rimpeleffect veroorzaken in het algemene vertrouwen van de US dollar, het zou ook fungeren als een directe belediging van de autoriteit van de U.S. overheid die bij wet heeft bepaald dat haar valuta wordt geaccepteerd voor alle schulden, publiek en privaat.

Hoewel wijdverspreid gebruik van een fiat-valuta het voor gebruikers mogelijk maakt om de waarde ervan als vanzelfsprekend te beschouwen, is het duidelijk dat die waarde is afgeleid van de bestuurlijke stabiliteit van de uitgevende autoriteit en de mogelijkheid om het gebruik van zijn valuta af te dwingen. (Voor gerelateerde informatie, zie:

De gouden standaard versus Fiat-valuta .) De bottom line

Als China ooit wenst dat de yuan met de Amerikaanse dollar concurreert als een veelgebruikte internationale reservevaluta , dan zal het zowel zijn financiële markten moeten verdiepen als de wereld moeten overtuigen van de stabiliteit en legitimiteit van zijn politieke instellingen. Terwijl de huidige Xi-regering heeft geprobeerd beide te doen in de ontwikkeling van een meer marktgerichte economie, vraagt ​​de recente interventie op de aandelenmarkten en de verrassende devaluatie van de yuan zich af of China wel degelijk de politieke wil heeft om deze doelstellingen te verwezenlijken.