Er zijn talloze manieren om investeringen te waarderen en veel beleggers geven de voorkeur aan een specifieke waarderingsmethode. Voor sommigen is dit misschien het vaak gebruikte prijs-tot-winst-veelvoud. Voor anderen kan het een omzetgroei zijn, en weer anderen kijken naar het momentum van de prijs. Rendementbeleggen is een manier om een ​​aandeel te waarderen door de huidige prijs te vergelijken met verschillende factoren die inkomsten genereren uit een belegging. Er zijn vele manieren om rendement te meten - drie veel voorkomende zijn het dividendrendement, het winstrendement en de vrije kasstroomopbrengst.

AD:

Dividendopbrengst
Het dividendrendement wordt berekend door het jaarlijkse dividend per aandeel te delen door de prijs per aandeel of het jaarlijkse dividend door de marktkapitalisatie. Een hoog dividendrendement kan aandelen weerspiegelen die ondergewaardeerd zijn en een hoger rendement opleveren. Om te bepalen of een dividendrendement hoog is, wordt het vaak vergeleken met het marktrendement. Het gemiddelde dividendrendement voor de S & P 500 over de laatste zes decennia voorafgaand aan 2013 is bijvoorbeeld 3,4%. Als dit als maatstaf wordt gebruikt, is elke opbrengst boven dit cijfer aantrekkelijk. Een stijgend dividendrendement kan het gevolg zijn van twee gebeurtenissen: een dalende beurskoers of een stijgende dividenduitbetaling, waarbij de laatste de voorkeur heeft. Een ander gebruik van dividendrendement is om het te vergelijken met het rendement op 10-jaars schatkistpapier. Als het dividendrendement van een belegging groter is dan het rendement op de thesaurie, dan is die investering aantrekkelijk gezien het risicoprofiel niet te hoog is.

AD:

Winstopbrengst
Winstopbrengst is de laatste 12 maanden van winst per aandeel gedeeld door de huidige prijs per aandeel. De winstopbrengst meet hoeveel rendement een investering in een bedrijf de afgelopen 12 maanden heeft verdiend. De opbrengst is het omgekeerde van de populaire koers / winstverhouding. Net als het dividendrendement, hoe hoger de rendementen, hoe aantrekkelijker de investering. Inkomstenrendement is uitermate nuttig voor het vergelijken van verschillende markten. Als het huidige 10-jaars kasresultaat bijvoorbeeld 3,5% is en het winstrendement voor S & P 500 5% is, dan is de aandelenmarkt ondergewaardeerd op een winstbasis in vergelijking met de obligatiemarkt. Bedrijfsaandelen die handelen met een winstrendement van meer dan 5% worden als ondergewaardeerd beschouwd in vergelijking met de markt. De kritiek op het gebruik van het winstrendement, zoals de P / E-ratio, is dat inkomsten eenvoudig kunnen worden gemanipuleerd. En vanwege het potentieel voor creatieve boekhouding om de winst te beïnvloeden, geven sommige beleggers er de voorkeur aan om vrije kasstroom als een meer waarheidsgetrouwe maatregel te gebruiken.

AD:

Vrije kasstroomopbrengst
Vrije kasstroom (FCF) rendement is de geannualiseerde FCF per aandeel gedeeld door de huidige aandelenkoers.FCF rendement is populair bij beleggers die geloven dat de ware maatstaf voor de bedrijfssterkte van een bedrijf wordt gezocht door het geld te volgen. FCF is het geld dat overblijft na het betalen van alle bedrijfskosten en kapitaaluitgaven, of operationele kasstroom minus kapitaaluitgaven. Bepalen hoeveel contanten een bedrijf genereerde, na het betalen van de bedrijfskosten en andere lopende kosten om zichzelf operationeel te houden en te vergelijken met de prijs per aandeel, geeft de werkelijke waarde van het bedrijf. Hoe hoger de FCF-opbrengst, hoe aantrekkelijker de investering. De FCF-opbrengst wijst op het feit dat beleggers zo min mogelijk willen betalen voor zo veel mogelijk inkomsten. Net als bij de opbrengst, kan de opbrengst van de FCF worden gebruikt om bedrijven uit dezelfde of verschillende sectoren met elkaar te vergelijken.

Welke 'opbrengst' is zinvol?
Zijn er voordelen verbonden aan het gebruik van de ene opbrengstmaatstaf boven de andere? Dat hangt van de belegger af. Geen enkele maatregel is de 'heilige graal'. Elk heeft zijn critici en voorstanders. Dividendopbrengst is misschien wel de meest gebruikte rendementsmaatstaf, het is ook degene die wordt overgelaten aan de discretie van het bedrijf, omdat dividenden kunnen worden verhoogd, verlaagd of opgeschort. door het bedrijf op elk gewenst moment, hoewel bedrijven proberen de dividenden niet te verlagen omdat het een negatief signaal is. Daarom is het dividendrendement niet de beste rendementsmaatstaf bij het waarderen van een bedrijf, maar het kan duiden op het algemene traject van een bedrijf.

Beleggers zullen het dividendrendement vaak vergelijken met het rendement op 10-jaars schatkistpapier (een risicovrij actief) als een indicator voor de aantrekkelijkheid van aandelenmarkten. Ten tweede kan het rendementsniveau of de procentuele verandering investeerders vooruitzien naar de verwachtingen van het management over toekomstige kasstromen en groeivooruitzichten Ten slotte kan het dividendrendement samen met andere maatregelen worden gebruikt, bijvoorbeeld FCF geeft inzicht in de gegenereerde kasstromen na kosten.Als de FCF laag is en het dividend yiel d is hoog, dit duidt op een mismatch in de waardering van de belegging met behulp van beide statistieken en zou een rode vlag moeten verhogen voor de analist of belegger. Als de FCF daarentegen hoog is en het dividendrendement laag is, kan het bedrijf een toekomstige acquisitie of andere groei-investering signaleren die een positieve katalysator voor de aandelen zou kunnen zijn.

FCF-opbrengst en inkomstenrendement zijn twee meetwaarden die kunnen worden gebruikt om een ​​bedrijf te waarderen en te vergelijken met andere investeringen in de loop van de tijd. In deze rendementen wordt de waardering op twee manieren bekeken, waarbij de eerste gebruik maakt van de kasstroom en de laatste gebruik maakt van de winst. Hoewel voorstanders en critici beweren dat welke maatstaf een betere indicator is voor 'echte verdiensten', kunnen beide worden gebruikt om sterke bedrijven te vinden. Neem het volgende voorbeeld:

Winstopbrengst	FCF oogst
Voorraad A	5%	4%
Voorraad B	10%	5%

In deze Voorraad B heeft bijvoorbeeld een hogere winst en een hogere FCF-opbrengst dan A, wat aangeeft dat de aandelen op beide maatregelen ondergewaardeerd lijken te zijn. Ook valt op dat het winstrendement een grotere spreiding heeft dan het rendement van de FCF, waardoor de belegger dieper in de financials moet kijken om te zien waar het geld naartoe gaat of wat de winst van het bedrijf veel hoger maakt.

In een ander voorbeeld:

Winstopbrengst	FCF oogst
Voorraad A	5%	4%
Voorraad B	10%	1%

In dit voorbeeld heeft voorraad B een hogere opbrengst, maar een lagere opbrengst aan FCF, wat tot twee conclusies kan leiden. De eerste is dat de winst wordt gestut door niet-contante items zoals afschrijvingen. De tweede conclusie is dat FCF wordt verminderd door grote kapitaaluitgaven.

Het gebruik van de twee rendementen in combinatie met elkaar geeft een duidelijker beeld van de waarderingen van het bedrijf dan elke andere maatregel. Hoewel de inkomsten en de opbrengst van FCF achteraf lijken, kan het gebruik van deze maatregelen samen met het dividendrendement enig vooruitkijkend inzicht bieden in de verwachtingen van het management met betrekking tot toekomstige inkomsten.

De bottom-line
Dividend, inkomsten en FCF-opbrengsten zijn op zichzelf toepasbare maatregelen, hoewel hun beperkingen opmerkelijk zijn. Het begrijpen van de input die bij elke berekening hoort, bereidt de belegger beter voor op het nut van de maatregel. Maar samen gebruikt, kunnen deze opbrengstmaatregelen een duidelijk beeld schetsen van een sterke of zwakke potentiële investering.