Er zijn veel beleggingsstrategieën, maar slechts weinigen hebben de kracht van statistisch bewijs om hun gebruik door beleggers te ondersteunen. Elke investeringsstrategie heeft zijn voor- en nadelen, en het is belangrijk om het trackrecord van een aanpak in de tijd te kennen.

Value Investing

De eerste mentor van Warren Buffet, Benjamin Graham, was de expert in waardebeleggen. De basisformule van Graham bevatte verschillende criteria. Een aandeel in kwestie moet bijvoorbeeld tweederde of minder van de tastbare boekwaarde zijn, tweederde van de netto huidige inventariswaarde en de totale schuld moet lager zijn dan de tastbare boekwaarde.

In 'Het kleine boekje dat de markt verslaat' pakte Joel Greenblatt het Graham-thema met een paar variaties. Het model van Greenblatt zoekt naar solide bedrijven die handelen tegen aantrekkelijke waarderingen op basis van een hoog rendement op geïnvesteerd vermogen (ROIC) en een hoog winstrendement. Dit laatste is het omgekeerde van de prijs / winstverhouding (P / E). Het testen van deze formule in de periode van 1988 tot 2009 resulteerde in een samengesteld jaarlijks groeipercentage van 24% in vergelijking met 10% voor de S & P 500-index.

Sommige value managers kunnen verschillende formules gebruiken, maar de enige overeenkomst is de zoektocht naar een methodologie die met succes ondergewaardeerde aandelen vindt. De houdbaarheidsperioden vóór de verkoop variëren en Buffett is geëvolueerd tot het punt waarop hij beweert dat zijn periode voor onbepaalde tijd is. Het nadeel van de waardebenadering is dat het lang kan duren voordat de markt de intrinsieke waarde van een bedrijf erkent. In theorie stijgt de waarde wanneer een aandeel goedkoper wordt, en in een massale ineenstorting van de financiële markten en een bearmarkt zoals die in 2008, worden waardebeleggers gekweld omdat ze hun verliezen niet verlagen.

Indexbeleggen

In 2008 plaatste Buffett een weddenschap met een hedgefondsbeheerder dat een S & P 500-indexfonds de komende 10 jaar een portefeuille met hedgefondsen zou verslaan. De inzet van Buffet won duidelijk begin 2015, toen het S & P 500-indexfonds van Vanguard meer dan 63% steeg in vergelijking met een portefeuille die alleen in hedgefondsen belegt die 20% na kosten teruggaven.

Het percentage beleggingsfondsbeheerders met de vaardigheid om een ​​marktindex te verslaan, neemt eveneens af. In 2014 versloeg slechts 14% van de actief beheerde beleggingsfondsen de belangrijkste beursindexen. Wanneer de resultaten voor 2015 worden vrijgegeven, is dit misschien minder dan dat.

Indexfondsen, met name van operatoren zoals Vanguard, belonen beleggers met ultralage beheerkosten. Het samengestelde voordeel van lagere kosten vertaalt zich in een verbeterd beleggingsrendement in de tijd. Indexbeleggers gaan er ook vanuit dat markten vrijwel volledig efficiënt zijn. Deze veronderstelling is redelijk in het licht van het falen van de meeste portfolio jockeys om beter te presteren dan de gemiddelden, maar de kwestie van het aantrekken van de portefeuille blijft.

Tenzij beleggers gerenommeerde market timing-systemen hebben, blijven ze volledig geïnvesteerd, zelfs tijdens genererende bearmarkten zoals die in 2008. Een portefeuille die 50% verliest, heeft een rendement van 100% nodig om terug te keren naar even.

Trend na

Een oud gezegde van Wall Street is dat de trend je vriend is totdat deze ten einde is. Waardebeleggers richten zich op fundamentele analyse van een beveiliging, terwijl trendvolgers deze meestal negeren. In de wilde grondstoffen-bullmarkt van de jaren zeventig won trendmatig veel aanhangers, en investeerders zoals Paul Tudor Jones en John Henry verdienden fortuin door de opwaartse trend aan te houden en de winst te laten lopen. Trendvolgers verlagen echter snel verliezen en laten niet toe dat verliezen uit de hand lopen, in tegenstelling tot het nadeel van waarde en indexbelegging.

De meest voor de hand liggende trendvolgende strategie bestaat erin lang te reizen op markten met recente positieve rendementen en deze te verkopen of shorten met recente negatieve rendementen. Veel beleggers gebruiken bewegende gemiddelden als ingangs- of uitgangstechniek. Sommige trendvolgers verkopen bijvoorbeeld een aandeel of index als het 200-dagen voortschrijdend gemiddelde tot het nadeel is doorgedrongen. Anderen gebruiken verschillende voortschrijdende gemiddelden in een uitbreektechniek die een handelaar vertelt om de zekerheid te kopen wanneer een voortschrijdend gemiddelde tot de bovenkant doordrongen is. Mebane Faber publiceerde een eenvoudige en succesvolle strategie die lang op een markt blijft als deze boven het 10-maands voortschrijdend gemiddelde handelt en uitkomt wanneer de prijs onder dat niveau daalt.

Ned Davis Research bedacht een elegant trendvolgend model, de Three-Way Asset Strategy, met voortschrijdende driemaands-gemiddelden. Het model omvat aandelen, schatkistobligaties en goud met als doel de aandelenmarkt met minder risico te verslaan. Beleggers kopen een of alle van de drie activa als het voortschrijdend driemaandsgemiddelde boven de 10 maanden handelt en verkopen als het tegendeel optreedt. De resultaten van de afgelopen 45 jaar zijn indrukwekkend.

Als een belegger gewoon een aandelenindexfonds koopt, zoals de S & P 500, is het samengestelde jaarlijkse rendement 10. 5% met een Sharpe-ratio van 0. 35. De kredietopname van de portefeuille is enorm met -51%. De Three-Way Asset-strategie overtreft zonder twijfel de buy-and-hold-aandelenstrategie, met een samengesteld jaarlijks rendement van 13,1%. Wat nog indrukwekkender is, is dat de volatiliteit lager is, de Sharpe-ratio op 0. 63 hoger is en de kredietportefeuille van de portefeuille -21% is in vergelijking met -51%. Beleggers met de discipline om bij dit trendvolgende systeem te blijven, hebben een goede kans om de aandelenmarkt te verslaan met een lager risico.

Vind een geldige strategie en blijf erbij

Er zijn geen garanties op Wall Street, maar beleggers kunnen de kansen in hun voordeel stapelen door een statistisch geldige aanpak te kiezen en deze consequent toe te passen. Stop met raden en word de intelligente belegger die Graham vele jaren geleden schreef.