Wanneer een natie wordt geliberaliseerd, kunnen de economische gevolgen diep zijn voor het land en voor investeerders. Economische liberalisering verwijst naar een land dat zich 'openstelt' voor de rest van de wereld met betrekking tot handel, regelgeving, belastingen en andere gebieden die in het algemeen van invloed zijn op bedrijven in het land. Als algemene regel kunt u bepalen in welke mate een land economisch geliberaliseerd wordt door hoe gemakkelijk het is om te investeren en zaken te doen in het land. Alle ontwikkelde landen (Eerste Wereld) hebben dit liberaliseringsproces al doorgemaakt, dus de nadruk in dit artikel ligt meer op de ontwikkelingslanden en opkomende landen.
TUTORIAL: Economische indicatoren die

Belemmeringen voor internationaal beleggen verwijderen Investeren in landen met opkomende markten kan soms een onmogelijke taak zijn als het land waarin u investeert verschillende toetredingsdrempels heeft. Deze belemmeringen kunnen belastingwetten, buitenlandse beleggingsbeperkingen, juridische kwesties en boekhoudkundige voorschriften zijn die het moeilijk of onmogelijk maken om toegang te krijgen tot het land. Het economische liberaliseringsproces begint met het opheffen van deze barrières en het opgeven van enige controle over de richting van de economie aan de particuliere sector. Vaak gaat het om een ​​vorm van deregulering en privatisering van bedrijven. (Zie De risico's van beleggen in opkomende markten voor meer informatie.)

Onbeperkte stroom van kapitaal
De primaire doelstellingen van economische liberalisering zijn de vrije kapitaalstroom tussen naties en de efficiënte toewijzing van middelen en concurrentievoordelen. Dit gebeurt meestal door het protectionistische beleid te verminderen, zoals tarieven, handelswetten en andere handelsbelemmeringen. Een van de belangrijkste effecten van deze toegenomen kapitaalstroom in het land is dat het voor bedrijven goedkoper wordt om toegang te krijgen tot kapitaal van investeerders. Lagere kapitaalkosten stellen bedrijven in staat winstgevende projecten te ondernemen die ze misschien niet hadden kunnen doen met hogere kapitaalkosten vóór de liberalisering, wat leidde tot hogere groeipercentages.

We zagen dit soort groeiscenario aan het einde van de jaren zeventig in China verschijnen toen de Chinese regering op weg was naar belangrijke economische hervormingen. Met een enorme hoeveelheid middelen (zowel menselijk als natuurlijk) geloofden ze dat het land niet groeide en optimaal tot bloei kwam. Om te proberen een snellere economische groei te bewerkstelligen, begon China met belangrijke economische hervormingen, waaronder het stimuleren van privébezit van bedrijven en eigendommen, ontspannende internationale handel en beperkingen op buitenlandse investeringen, en ontspannen staatscontrole over vele aspecten van de economie. Vervolgens bedroeg China in de daaropvolgende decennia gemiddeld een fenomenale groei van het reële BBP van meer dan 10%.

Prestaties van de beurs
Over het algemeen stijgen de beurskoersen wanneer een land geliberaliseerd wordt.Fondsmanagers en beleggers zijn altijd op zoek naar nieuwe winstmogelijkheden en dus zal een heel land dat beschikbaar komt om in te investeren ertoe leiden dat er een golf van kapitaal binnenstroomt. De situatie is vergelijkbaar van aard met de anticipatie en stroom. van geld in een beursintroductie (IPO). Een privébedrijf dat voorheen niet beschikbaar was voor een belegger die plotseling beschikbaar wordt, veroorzaakt doorgaans een vergelijkbaar waarderings- en cashflowpatroon. Echter, zoals bij een IPO, sterft het aanvankelijke enthousiasme uiteindelijk ook af en worden de rendementen normaler en meer in lijn met de fundamentals.

Politieke risico's verminderd Bovendien vermindert de liberalisering de politieke risico's voor beleggers. Om ervoor te zorgen dat de overheid meer buitenlandse investeringen blijft aantrekken, moeten andere gebieden die verder gaan dan de eerder genoemde, ook worden versterkt. Dit zijn gebieden die een bereidheid om zaken te doen in het land ondersteunen en bevorderen, zoals een sterke juridische basis om geschillen te beslechten, eerlijke en afdwingbare contractwetten, eigendomsrechten en andere die bedrijven en investeerders in staat stellen met vertrouwen te werken. Ook is overheidsbureaucratie een gemeenschappelijk doelgebied dat moet worden gestroomlijnd en verbeterd in het liberaliseringsproces. Al deze veranderingen samen verlagen de politieke risico's voor beleggers, en dit lagere risiconiveau is ook een deel van de reden waarom de aandelenmarkt in het geliberaliseerde land stijgt zodra de barrières verdwenen zijn.

Diversificatie voor beleggers Beleggers kunnen ook profiteren van de mogelijkheid een deel van hun portefeuille in een diversificerende beleggingscategorie te beleggen. Over het algemeen is de correlatie tussen ontwikkelde landen zoals de Verenigde Staten en niet-ontwikkelde of opkomende landen relatief laag. Hoewel het algehele risico van het opkomende land zelf hoger kan zijn dan gemiddeld, kan het toevoegen van een lage correlatie-activum aan uw portefeuille het algehele risicoprofiel van uw portefeuille verminderen. (Zie voor meer Investeren internationaal echt Diversificatie bieden? )

Er moet echter een onderscheid worden gemaakt dat, hoewel de correlatie laag kan zijn, wanneer een land wordt geliberaliseerd, de correlatie in de loop van de tijd kan stijgen . Dit gebeurt omdat het land meer geïntegreerd raakt met de rest van de wereld en gevoeliger is geworden voor gebeurtenissen die buiten het land plaatsvinden. Een hoge mate van integratie kan ook leiden tot een verhoogd besmettingsrisico - wat het risico inhoudt dat crises die zich in verschillende landen voordoen crises in het land veroorzaken.

Een goed voorbeeld hiervan is de Europese Unie (EU) en haar ongekende economische en politieke unie. De landen in de EU zijn zo geïntegreerd ten aanzien van het monetaire beleid en de monetaire wetten dat een crisis in het ene land een grote kans heeft zich naar andere landen in de EU te verspreiden. Dit is precies wat er gebeurde in de financiële crisis die begon in 2008-2009. Zwakkere landen binnen de EU (zoals Griekenland) begonnen ernstige financiële problemen te ontwikkelen die zich snel verspreidden naar andere EU-lidstaten. In dit geval zou beleggen in verschillende EU-lidstaten niet veel van een diversificatievoordeel hebben opgeleverd, aangezien de hoge mate van economische integratie in de EU de correlaties en verhoogde besmettingsrisico's voor de belegger had vergroot.

De bottom line Economische liberalisering wordt over het algemeen gezien als een gunstig en wenselijk proces voor opkomende en ontwikkelingslanden. Het onderliggende doel is om onbeperkt kapitaal het land in en uit te laten stromen om groei en efficiëntie in het thuisland te stimuleren. De effecten na de liberalisering zijn wat beleggers moet interesseren, omdat het nieuwe kansen voor diversificatie en winst kan bieden. (Zie voor verwante literatuur ook Hoe internationale belastingtarieven uw investeringen beïnvloeden .)