Factoren die de kapitaalmarkten beïnvloeden, bevinden zich voortdurend in eb en vloed. Rentetarieven kunnen omhoog gaan en ze kunnen dalen. Grondstoffenprijzen kunnen onverwacht sterk stijgen en kunnen onverwacht crashen. Recessies en dreunen komen en gaan. Bedrijven kunnen failliet gaan of terugkomen van de rand van de dood. In anticipatie en reactie op dit soort gebeurtenissen passen beleggers hun portefeuilles vaak aan om de verandering in marktomstandigheden te beschermen of hiervan te profiteren. Om te kijken waar beleggers kansen op de obligatiemarkten kunnen vinden, zullen we enkele van de meest voorkomende redenen bekijken waarom beleggers obligaties verhandelen. (Verschillende factoren beïnvloeden de belastbare rente die moet worden gerapporteerd. Meer informatie, in Belastingregels voor obligatiebeleggers .)

TUTORIAL: Bond Basics

Opbrengst pickup
De eerste (en meest voorkomende) reden voor beleggers om obligaties te verhandelen is het rendement op hun portefeuilles te verhogen. Rendement verwijst naar het totale rendement dat u kunt verwachten als u een obligatie aanhoudt, en is een rendement dat veel beleggers proberen te maximaliseren. Bijvoorbeeld, als u BBB-obligaties van beleggingskwaliteit in bedrijf X bezit die 5 50% opbrengt en u ziet dat het rendement op obligaties met vergelijkbare rating in bedrijf Y op 5. 75% werd verhandeld, wat zou u doen? Als u geloofde dat het kredietrisico te verwaarlozen was, zou het verkopen van de X-obligaties en het kopen van de Y-obligaties u een gespreide winst opleveren of een opbrengstopname van 0,25% opleveren. Deze handel is misschien het meest gebruikelijk vanwege de wensen van investeerders en vermogensbeheerders om altijd de opbrengst te maximaliseren.

Credit-Upgrade Trade
Er zijn over het algemeen drie leveranciers van credit ratings voor bedrijven en landenschuld - Fitch, Moody's en Standard and Poor's. De kredietrating weerspiegelt het oordeel van deze ratingbureaus over de waarschijnlijkheid dat een schuldverplichting zal worden afgelost en het zijn de wijzigingen in deze ratings die een handelsmogelijkheid kunnen bieden.

De kredietupgradehandel kan worden gebruikt als een belegger verwacht dat een bepaald schuldprobleem in de nabije toekomst zal worden geüpgraded. Wanneer er een upgrade plaatsvindt bij een uitgever van obligaties, neemt de prijs van de obligatie doorgaans toe en neemt de opbrengst af. Een upgrade door het ratingbureau weerspiegelt zijn mening dat het bedrijf minder risicovol is geworden en dat zijn financiële positie en bedrijfsvooruitzichten zijn verbeterd.

In de kredietupgradehandel tracht de belegger deze verwachte prijsstijging vast te leggen door de obligatie vóór de kredietupgrade te kopen. Het succesvol doen van deze handel vereist echter enige vaardigheid bij het uitvoeren van kredietanalyse. Bovendien treden transacties met credit-upgrade-type doorgaans op rond de grenswaarde tussen ratings van beleggingskwaliteit en ratings onder investment grade. De sprong omhoog van de status van junk-obligaties naar investment grade kan resulteren in aanzienlijke winsten voor de handelaar. Een van de belangrijkste redenen is dat veel institutionele beleggers worden beperkt in het kopen van schuldpapier dat lager is dan investment grade.

Credit-defensietrades
De volgende populaire handel is de kredietverdedigingshandel. In tijden van toenemende instabiliteit in de economie en de markten, worden bepaalde sectoren kwetsbaarder voor wanbetaling op hun schuldverplichtingen dan andere. Als gevolg hiervan kan de handelaar een meer defensieve positie innemen en geld weghalen van sectoren die naar verwachting het slecht zullen doen, of die met de meeste onzekerheid. Toen de schuldencrisis bijvoorbeeld in 2010 en 2011 door Europa trok, hebben veel beleggers hun allocatie naar de Europese schuldmarkten verlaagd vanwege de grotere kans op wanbetaling op de overheidsschuld. Naarmate de crisis dieper werd, bleek dit een verstandige zet van handelaars die niet aarzelden om eruit te komen.

Bovendien kunnen signalen dat een bepaalde bedrijfstak in de toekomst minder winstgevend zal zijn de trigger zijn om kredietdefensiehandel binnen uw portefeuille in te zetten. Zo kan verhoogde concurrentie in een bedrijfstak, bijvoorbeeld door verminderde toegangsbelemmeringen, leiden tot meer concurrentie en neerwaartse druk op de winstmarges voor alle bedrijven in die sector. Dit kan ertoe leiden dat sommige van de zwakkere bedrijven gedwongen worden de markt te verlaten of, erger nog, failliet te verklaren. (Obligatiebeleggen is een stabiele en risicovolle manier om een ​​portefeuille te diversifiëren, maar weten welke soorten obligaties voor u geschikt zijn, is niet altijd eenvoudig. Bekijk The Bear On Bonds .)

Sector -Rotation Trades
In tegenstelling tot de credit-defence handel die voornamelijk tracht de portefeuille te beschermen, trachten de sector-rotatie trades opnieuw kapitaal toe te wijzen aan sectoren waarvan verwacht wordt dat ze het beter doen dan ten opzichte van een sector of een andere sector. Op sectorniveau is een veel gebruikte strategie om obligaties te roteren tussen cyclische en niet-cyclische sectoren, afhankelijk van waar je denkt dat de economie op weg is. In de Amerikaanse recessie die in 2007/08 begon, bijvoorbeeld, hebben veel beleggers en portefeuillemanagers hun obligatieportefeuilles geroteerd uit cyclische sectoren (zoals de detailhandel) en naar niet-cyclische sectoren (niet-cyclische consumptiegoederen). Degenen die traag of niet geneigd waren om uit cyclische sectoren te handelen, merkten dat hun portefeuille ondermaats presteerde ten opzichte van andere.

Aanpassing opbrengst aanpassingen
De looptijd van een obligatieportefeuille is een maatstaf voor de prijsgevoeligheid van de obligatie voor rentewijzigingen. Hoogwaardige obligaties hebben een hogere gevoeligheid voor rentewijzigingen en omgekeerd, met obligaties met een lage duration. Een obligatieportefeuille met een looptijd van vijf kan bijvoorbeeld naar verwachting in waarde veranderen met 5% voor een renteverandering van 1%.

De handelscorrectiehandel heeft betrekking op het wijzigen van de duration van uw obligatieportefeuille om een ​​verhoogde of afgenomen gevoeligheid voor rentetarieven te verkrijgen, afhankelijk van uw visie op de richting van de rentetarieven. Omdat de prijs van obligaties omgekeerd evenredig is aan de rentetarieven - wat betekent dat een daling van de rentevoeten resulteert in een stijging van de obligatiekoersen, en een stijging van de rentetarieven resulteert in een daling van de obligatiekoersen - het verhogen van de duration van de obligatieportefeuille in afwachting van een daling rentetarieven kunnen voor de handelaar een optie zijn.

Bijvoorbeeld, in de jaren tachtig, toen de rente in de dubbele cijfers lag, als een handelaar de gestage daling van de rentevoeten in de volgende jaren had kunnen voorspellen, had hij de duur van hun obligatieportefeuille kunnen verhogen in afwachting van de laten vallen.

De bottom line Dit artikel introduceerde slechts enkele van de veel voorkomende redenen waarom beleggers en beheerders obligaties verhandelen. Soms kan de beste handel helemaal geen ruil zijn. Om succesvolle handelsobligaties te zijn, moeten beleggers dus begrijpen waarom en waarom niet om obligaties te verhandelen. (Leer de basisregels die bepalen hoe de obligatiekoersen worden bepaald.) Zie Hoe prijzen op de obligatiemarkt werken .)