Nog geen tien jaar geleden daalde de wereldeconomie in de Grote Recessie: de diepste en meest wijdverbreide neergang sinds de Grote Depressie van de jaren twintig en dertig. Sinds de beurs in 2008 is gecrasht, is het herstel lang en langzaam geweest, gekenmerkt door aanhoudende hobbels onderweg. Desalniettemin heeft inderdaad een economisch herstel plaatsgevonden. De S & P 500-index steeg de afgelopen vijf jaar met meer dan 92% tot de marktvolatiliteit in de tweede helft van 2015 begon. Tot dusverre in 2016 is de S & P 500 sinds het begin van het jaar bijna 9% gedaald. De Amerikaanse werkloosheid is gedaald van bijna 10% op het hoogtepunt van de Grote Recessie tot 4. 9% vandaag.

Veel van deze schijnbare groei werd echter aangewakkerd door reddingsoperaties van de overheid, een soepel monetair beleid en enorme kapitaalinjecties in de vorm van kwantitatieve versoepeling. Het probleem is dat uitbreiding niet voor altijd kan doorgaan, alleen gevoed door goedkoop geld en centrale bank-ondersteuning. Uiteindelijk moeten de onderliggende fundamenten van een economie de stimulans om echte groei te creëren, inhalen. Omdat de reële economie op veel manieren is achtergebleven, kan het zijn dat we op de rand van een nieuwe wereldwijde recessie staan. Hier zijn enkele signalen dat er een recessie aan de horizon kan zijn.

De Europese situatie

De staatsschuldcrisis die volgde op de grote recessie in Europa is een hardnekkig probleem geweest en Europa vertegenwoordigt een aanzienlijk deel van de wereldeconomie. De Europese Centrale Bank (ECB) heeft ook de buitengewone maatregel genomen om kwantitatieve versoepeling in de eurozone te implementeren om de groei te stimuleren. De zogenaamde PIIGS-landen (Portugal, Ierland, Italië, Griekenland en Spanje) zijn herhaaldelijk gered door de Europese Unie en het IMF, met verplichte bezuinigingsmaatregelen voor hun bevolking. Niet alleen is soberheid impopulair geweest, dergelijke maatregelen kunnen ook de groei hebben beperkt door de totale vraag te verminderen en de schuldenlast in deze landen hoog te houden.

Het ergste van de PIIGS is Griekenland, dat in 2015 in gebreke bleef bij een IMF-lening. De Grieken hadden een anti-bezuinigingsregering gekozen die een populair referendum opriep, de reddingsoperaties van de EU afkeurde en om een eindig aan soberheid. Hoewel Griekenland zelf een relatief klein deel van de eurozone vertegenwoordigt, is de angst dat als Griekenland de Europese gemeenschappelijke valuta (de zogenaamde Grexit) verlaat, andere PIIGS-landen zullen volgen en de besmetting zich zal verspreiden, waardoor een einde komt aan het euro-experiment. Een ineenstorting van de euro zou wijdverbreide negatieve gevolgen hebben voor de wereldeconomie, en misschien recessies met zich meebrengen.

De Chinese bubbel is begonnen te poppen

De Chinese economie is de afgelopen decennia met een buitengewoon groot aantal gegroeid. Het Chinese BBP is de tweede in de wereld alleen voor de Verenigde Staten, en veel economen geloven dat het slechts een kwestie van tijd is voordat China de Verenigde Staten zal passeren.

De Chinese overheid legt echter kapitaalcontroles op om haar geld binnen haar grenzen te houden. Daarom, terwijl de Chinese middenklasse is gegroeid, hebben ze weinig opties als het gaat om het investeren van hun nieuwe rijkdom. Als gevolg hiervan werden Chinese aandelen en onroerend goed, twee van de plaatsen waar Chinezen kunnen beleggen, steeds duurder, met de kenmerken van een bubbelvorming. Op een gegeven moment vorig jaar had de Chinese aandelenmarkt een gemiddelde P / E-ratio die hoger lag dan die van de rest van de wereld, waarbij de Chinese technologiesector bubble-achtige waarderingen van gemiddeld meer dan 220 keer de winst liet zien. Om dat in perspectief te plaatsen, had de technisch zware NASDAQ-markt een gemiddelde P / E van 150 keer voordat de dot-com bubble barstte. De Chinese aandelenmarkten hebben een correctie doorgemaakt, waarbij de regering dergelijke voorzorgsmaatregelen neemt om short selling tegen te gaan. Recentelijk, in een poging om de volatiliteit te beteugelen, implementeerde China stroomonderbrekers die de handel op de beurzen van het land zouden stoppen als de verliezen daalden tot 7%.

Ondertussen heeft de vastgoedhausse geleid tot overproductie van gebouwen resulterend in zogenaamde spooksteden, hele stedelijke landschappen waar niemand woont. Wanneer de markt ziet dat het overaanbod niet aan de vraag kan voldoen, kunnen de prijzen op de Chinese huizenmarkt instorten.

Als de Chinese economie in een recessie vervalt, zal deze waarschijnlijk ook de rest van de wereld naar beneden halen.

Een schuldprobleem groeit in studieleningen

De schuldencrisis die gepaard ging met de Grote Recessie had veel te maken met de last van woninghypotheken die werden uitgegeven aan mensen die ze simpelweg niet konden terug betalen en gebundeld in effecten die collateralized waren schuldverplichtingen (CDO) en verkocht aan beleggers met een illusoir 'A'-kredietrating. Vandaag lijkt er iets soortgelijks te gebeuren op de markt voor studentenleningen.

De Amerikaanse overheid steunt bijna alle studentenleningen, dus beoordelen ratingbureaus een hoge kredietwaardigheid voor deze schulden, ook al heeft een student misschien niet de mogelijkheid om terug te betalen. Op dit moment is de overheid voor meer dan $ 1 aan de haak. 2 biljoen aan uitstaande studieleningen die moeten worden terugbetaald. Om dat in perspectief te plaatsen, bedroeg het bbp van Australië in 2014 slechts $ 852 miljard.

Niet alleen zou een reeks wanbetalingen het vermogen van de Amerikaanse schatkist om goed te functioneren belemmeren, maar de lasten van studentenleningen voorkomen dat jongeren andere economische activiteiten uitoefenen, zoals het kopen van huizen en auto's.

De werkloosheid Picture is niet zo rooskleurig als het lijkt

De Amerikaanse werkloosheid daalde tot 4,9% in januari, het laagste niveau sinds de crisis begon. Maar die zogenaamde headline-werkloosheid omvat geen ontmoedigde werknemers die tijdelijk of parttime hebben gewerkt om de eindjes aan elkaar te knopen. Bij de verantwoording van dat deel van de bevolking (het U6-werkloosheidscijfer genoemd) springt de werkloosheid naar 10,5%. Er is een gestage daling van de participatiegraad van de beroepsbevolking, die meet hoeveel mensen in de potentiële beroepsbevolking daadwerkelijk werken, tot niveaus die sinds de jaren zeventig niet meer zijn waargenomen.Aangezien zelfs het U6-werkloosheidspercentage voor de beroepsbevolking zorgt, is het feitelijke werkloosheidspercentage , wanneer rekening wordt gehouden met de daling van de arbeidsparticipatie, veel hoger. Zelfs voor degenen die aan het werk zijn, is het reële loon vrij stabiel gebleven. De reële lonen verklaren de effecten van inflatie en een stagnerend reëel loon kan wijzen op een zwakke economie die geen echte economische groei laat zien.

Centrale banken hebben weinig ruimte om met

te werken Centrale banken gebruiken doorgaans een los of expansief monetair beleid om een ​​economie te stimuleren wanneer deze lijkt te vertragen. Dit doen ze door de rentetarieven te verlagen, door deel te nemen aan open-markttransacties of door kwantitatieve versoepeling. Aangezien de rentetarieven al bijna nul zijn en sommige Europese landen zelfs een negatief rentebeleid (NIRP) toepassen, is die beleidsinstrument niet langer effectief voor banken om de volgende recessie te voorkomen. Ondertussen heeft kwantitatieve verruiming en het kopen van overheidsactiva de balansen van de centrale bank al tot ongekende niveaus doen oplopen. Nogmaals, centrale banken zullen hun handen zien vastgebonden in een poging een recessie af te wenden.

Economische gegevens tonen patronen die lijken op vlak voor de laatste recessie

Afgezien van de 'verhalen' die zich in de mondiale economie hierboven voordoen, beginnen sommige fijnere economische gegevens griezelig vergelijkbare patronen te vertonen die recessies in het verleden hebben voorspeld:

Retailverkopen zijn het meest gedaald sinds de laatste recessie. Hetzelfde geldt voor de groothandel.

• U. S. factory orders daalden in december 2015 met de meeste in een jaar, volgens de Commerce Department.
• De reële BBP-groei vertraagt.
• U. S. De exportgroei is aan het afzwakken.
• Bedrijfswinsten nemen af.
• De bottom line

We staan ​​mogelijk op het punt van een nieuwe wereldwijde recessie. Patronen in economische gegevens vertonen tekenen van zwakte, en de aanhoudende problemen in Europa of de zeepbel die barst in China kan de trigger zijn die de economie over de rand trekt. Anders dan in 2008, toen centrale banken in staat waren om de rente te verlagen en hun balansen uit te breiden, hebben centrale banken nu veel minder armslag om een ​​soepel monetair beleid te voeren om een ​​recessie te voorkomen. Recessies zijn een normaal onderdeel van de macro-economische cycli die de wereld ervaart, en gebeurt van tijd tot tijd. De laatste recessie was al zeven jaar geleden. Tekenen kunnen aantonen dat het volgende vlak om de hoek ligt.

Als u op zoek bent naar meer informatie over beleggen in turbulente markten, lost Investopedia's Advisor Insights dit onderwerp op door een van onze gebruikersvragen te beantwoorden.