"De klant heeft altijd gelijk" - een adagium dat de strategie van de meeste bedrijven informeert over het verwerven en behouden van klanten. Maar het is niet altijd eenvoudig om de belangen van een klant op de voorgrond te houden. Politici komen vaak in de problemen wanneer ze zichzelf boven hun kiezers of hun de facto klanten stellen. Bedrijven hebben de neiging te falen als ze een slechte klantenservice hebben. En investeringsmanagers riskeren juridische stappen als ze prioriteiten stellen voor hun doelen voorop de klant. Allen vertellen hetzelfde verhaal: als klanten niet boven bedrijfsbelangen worden gehouden, mislukt de relatie.

Bij vermogensbeheer kan het lastig zijn om de klant te identificeren. Natuurlijk, wanneer de manager belast is met het toezicht houden op afzonderlijke activa, is de persoon de klant. Maar als ze belast is met het beheren van de activa van een pensioenfonds, is de klant niet de sponsor van het fonds (de onderneming) maar de deelnemers van het fonds. (Zie ook Pensioenregelingen: pijn of plezier? )

Bijvoorbeeld, bedrijf A heeft een toegezegd-pensioenregeling die pensioenfonds A wordt genoemd. De cliënt is niet bedrijf A; de cliënt zijn de deelnemers die hun pensioen hebben geïnvesteerd in Pensioenfonds A. Managers hebben de plicht aan de uiteindelijke begunstigden: de deelnemers.

Waarneming ten voordele van de klant

Beleggingsmanagers hebben veel kansen om de klant te helpen. Volgens het CFA Institute, de professionele handelsorganisatie voor beleggingsprofessionals, "moeten beleggingsmaatregelen worden uitgevoerd ten behoeve van de klant en op een manier die [de manager] gelooft, gezien de bekende feiten en omstandigheden, om in de beste te zijn belang van de klant. “

Managers moeten voorzichtig, voorzichtig en met discretie handelen. Investeringsbeslissingen kunnen niet in een opwelling worden genomen; ze moeten worden geïnformeerd door onderzoek of technische analyse. Managers moeten handelen in overeenstemming met het vastgestelde beleggingsproces en binnen de parameters die door de klant zijn overeengekomen. Beloning moet worden afgewogen tegen het toegestane risico om schade aan klanten en hun belangen te voorkomen. Als de manager fiduciaire plicht heeft gekregen, moet een verhoogde mate van zorg worden gehandhaafd.

Managers moeten ook de interesses van klanten boven die van henzelf plaatsen, wat soms moeilijk is. Dat doel wordt niet altijd beheerst door wettelijke of reglementaire verplichtingen. Om verwarring te voorkomen, moeten managers altijd transacties toewijzen of transacties uitvoeren voor een klantaccount voordat ze voor eigen rekening handelen. Managers moeten altijd een investeringsbeslissing overwegen op basis van hoe het de klant ten goede komt. Neem het voorbeeld van een warme beursintroductie. Managers moeten de aandelen eerst toewijzen aan de rekening van de klant (mits deze binnen de beleggingsrichtlijnen past) voordat ze aandelen toewijzen aan hun eigen account.

Managers moeten ook alle belangenconflicten vermijden. Ze moeten overwegen hoe hun gedrag de klant beïnvloedt, en als het gedrag een conflict creëert tussen wat het beste is voor de klant en wat het beste is voor de manager, moeten de belangen van de klant altijd eerst komen.

Managers moeten zelfs het uiterlijk van een conflict vermijden. Dit kan worden bereikt door rapportageprocedures in te stellen, zoals die waarbij openbaarmaking van de handel in persoonlijke accounts vereist is of die aangeven hoe de activa van klanten worden gebruikt om voor diensten te betalen. Er ontstaan ​​bijvoorbeeld conflicten wanneer een beleggingsbeheerder clientactiva gebruikt om onderzoeksdiensten aan te schaffen, soft-dollars genaamd, die de manager ten goede komen. Managers betalen meestal een hogere commissie voor een transactie en ontvangen in ruil daarvoor onderzoeksrapporten van derden. Als de beheerders gebruikmaken van clientactiva, moeten ze het bedrag bekendmaken aan de klant, omdat als de manager een hogere commissie betaalt en de klant niet rechtstreeks profiteert, dit een belangenconflict kan opleveren.

Er zijn andere aspecten van vermogensbeheer die een beheerder moet overwegen, zoals stemvolmachten en het opstellen van beleggingsrichtlijnen en de verklaring van het beleggingsbeleid. Klanten zijn doorgaans minder goed opgeleid dan managers op het gebied van beleggingsbeheer; daarom hebben ze de manager ingehuurd. Vanwege deze relatie tussen werknemer en werkgever is het de plicht van de manager om ervoor te zorgen dat de volmachten worden gestemd of dat de beleggingsbeleidverklaringen worden opgesteld in het belang van de klant.

De bottom line

De manager is een ingehuurde medewerker van de klant en moet altijd handelen in het belang van de klant, waarbij de belangen van de klant vooroplopen. Klanten vertrouwen op investeringsmanagers voor hun professionele expertise en hebben hun vertrouwen in hen gesteld om in hun voordeel te handelen. (Zie ook Hoe u uw eerste vergadering met een klant afhandelt. )