Personen beginnen te investeren door één aandeel te kopen en geleidelijk meer toe te voegen. Dit leidt uiteindelijk tot een portefeuille die meerdere aandelen, obligaties en andere activa zoals goud kan bevatten. Kleine, middelgrote en grote portefeuilles worden niet alleen onderhouden door individuele beleggers, maar ook door professionele geldmanagers. Een portefeuille, die hoofdzakelijk bestaat uit een combinatie van meerdere effecten samen, biedt zowel voordelen als risico's. De gebruikelijke spreekwoorden - "Zet niet al uw eieren in één mand" of "Vertrouw niet al uw goederen op één schip" - leg het concept van diversificatie uit dat het asset-specifieke risico vermindert. Het idee is dat in een portefeuille van 10 aandelen, als drie aandelen onder presteren, de resterende zeven voor hen kunnen dekken. Dit risico, dat kan worden verminderd door diversificatie, staat bekend als niet-systeemrisico of restrisico van een portefeuille.

Diversificatie alleen kan echter niet alle risico's van investeringen wegnemen. Correlatie tussen aandelen kan leiden tot verlies, zelfs bij een goed gediversifieerde portefeuille. In extreme gevallen kan de totale markt worden getankt als gevolg van macro-economische factoren zoals rentewijzigingen door de Amerikaanse Federal Reserve Bank (de Fed), recessies of vertragingen of economische onzekerheid als gevolg van ontwikkelingen zoals oorlog, waardoor diversificatie niet effectief is. Dit vormt het systematische risico of marktrisico. (Verwant: inzicht in systematisch en niet-systeemrisico)

Dit artikel bespreekt enkele scenario's met voorbeelden van hoe men de totale portefeuille kan beschermen met behulp van futures (en opties) met als doel het systematische of marktspecifieke risico te verminderen.

Beta (marktrisicoc Indicator)

Aangezien de focus ligt op het verminderen van het systematische of marktspecifieke risico, is een efficiënte indicator van marktrisico vereist voor kwantitatief onderzoek. De bèta van de portefeuille is een maatstaf voor systematisch risico of volatiliteit ten opzichte van de totale markt waartegen de portefeuille wordt gebenchmarkt. Als een belegger bijvoorbeeld een portefeuille van 80 aandelen aanmaakt die hij aan het benchmarken is met NASDAQ 100, dan zal zijn bèta representeren hoe zijn portefeuille van 80 aandelen presteert ten opzichte van de benchmark NASDAQ 100 Index. Als Mary een portefeuille van 400 aandelen creëert en deze vergelijkt met S & P 500, zal haar bèta in de portefeuille weergeven hoe deze presteert ten opzichte van de S & P 500-index.

De bèta wordt berekend met behulp van regressieanalyse. (Investopedia biedt twee gedetailleerde artikelen over hoe bèta kan worden berekend - Bèta berekenen: Portfolio Math voor gemiddelde belegger en hoe bèta in Excel te berekenen?)

Betekenen

Als de bèta van een portfolio samenvalt met de benchmark (zoals een marktindex), geeft dit aan dat de prestaties en volatiliteit van de portefeuille nauw zullen aansluiten bij de prestaties en volatiliteit van de referentie-index.Een verplaatsing van 2% of een verplaatsing van 3% in een index zou moeten resulteren in een vergelijkbare verhuizing van 2% of 3% in de portefeuille.

Als de bèta van een portefeuille 1,3 is, is de verwachting dat de portefeuille 30% volatieler is in beide richtingen dan de benchmark. Als de bèta 0,5 is, is de portefeuille half zo volatiel als de markt. Een stijging van 20% omhoog / omlaag in de marktindex betekent dat de portefeuille respectievelijk met 10% omhoog / omlaag wordt verplaatst.

Het volgende gedeelte begint met het eenvoudigste voorbeeld van een standaard indexgebaseerde portfolio, gevolgd door meer varianten van complexe portfolio's. Elk beschrijft hoe het gebruik van futures kan helpen het risico te verminderen.

Neem in elk geval aan dat de belegger op de hoogte is van een mogelijke daling als gevolg van een verwachte rentestijging, maar hij wil de effecten in zijn portefeuille niet verkopen om redenen zoals belastingvoordelen, dividendgerechtigdheid of lange termijn bedrijf.

Scenario 1

Indexgerelateerde investeringen zijn in het afgelopen decennium in een stroomversnelling gekomen, zoals blijkt uit de voortdurend toenemende investeringsbedragen in indexproducten zoals de exchange traded funds (ETF's) en indexfondsen. Een belegger kan een gediversifieerde portefeuille van aandelen houden die vergelijkbaar is met die van een populaire index zoals de S & P 500, de Russell 2000, of de NASDAQ 100-index, of hij kan eenvoudigweg een ETF of een indexfonds houden dat zijn geselecteerde index repliceert. In wezen weerspiegelt zijn portfolio de index (bètawaarde = 1), maar is hij niet vrij van het systematische risico. Laten we eens kijken hoe dit marktrisico kan worden verkleind.

Aangezien de portefeuille exact de benchmarkindex repliceert, kunt u eenvoudig een passend aantal NASDAQ 100-futures-contracten kopen om het marktrisico te vermijden.

De contractwaarde van NASDAQ 100-futures is $ 100 maal de indexwaarde. Stel dat de portefeuillewaarde $ 270.000 is en de NASDAQ 100 juni 2015 futures wordt verhandeld op $ 4, 400. Het aantal futures-contracten om short te verkopen = ($ 270.000) / ($ 100 * 4, 400) = 0. 613 contracten.

Aangezien het misschien niet mogelijk is om fractionele contracten short te verkopen, kunnen de e-mini NASDAQ 100-contracten worden overwogen, die een lagere contractgrootte van $ 20 * NASDAQ 100-index bieden. Het aantal e-minicontracten voor short sell = ($ 270.000) / ($ 20 * 4, 400) = 3. 06 of ongeveer 3 e-minicontracten.

Hoe zal dit de portfolio beschermen? De toevoeging van short futures aan de portefeuille zal de winst of het verlies als gevolg van prijsschommelingen effectief neutraliseren. Laten we aannemen dat de waarde van de portefeuille daalt van $ 270.000 naar $ 200.000, waardoor er een verlies van $ 70.000 verloren gaat (ongeveer 25. verlies van 93%). De short futures-positie zal in dezelfde verhouding winstgevend worden, aangezien portfoliobèta één is. De NASDAQ 100-futuresprijs zal met ongeveer 26% dalen, van eerder $ 4, 400 naar $ 3, 256, waardoor de belegger profiteert van shortpositie door het verschil van $ 1, 144. Omdat hij drie mini-contracten aanhoudt, elk $ 20 waard , de totale winst op short futures is ongeveer $ 1, 144 * 3 * $ 20 = $ 68, 640. Dit zal bijna zijn $ 70.000 verlies op de portefeuille teniet doen. Met behulp van de short futures-positie kon de belegger het portefeuillerisico grotendeels afdekken, met fractioneel verliesresten.

De short futures-positie vereist dat er marge-inkomsten worden aangehouden. Als de NASDAQ 100 begint te stijgen, is er meer marge nodig. Over het algemeen zal het variëren tijdens de periode van de holding.

Vergelijkbare bescherming kan worden verkregen door een long put-optie te kopen om de waarde van de portefeuille te dekken. In plaats van de marge-eis voor short futures-posities te variëren, kan men eenmalige kosten betalen om put-opties voor vergelijkbare bescherming te kopen. In het bovenstaande scenario zal het kopen van drie mini-Nasdaq 100 putopties met een uitoefenprijs van $ 4, 400 bij $ 180 elk dezelfde bescherming bieden. Totale kosten = $ 180 * 3 = $ 540. Uitgaande van dezelfde daling van ongeveer 26%, komt de koper (portefeuillehouder) in aanmerking voor uitbetaling van (uitoefenprijs - huidige onderliggende waarde) = ($ 4, 400 - $ 3, 256) = $ 1, 144. Omdat hij drie mini-opties aanhoudt elk een waarde van $ 20 keer, zal de totale uitbetaling van opties in scenario van daling $ 1, 144 * 3 * $ 20 = $ 68, 640 zijn, wat voldoende is om ongeveer het $ 70.000 verlies op zijn portefeuille te dekken.

Aankoopopties omvatten eenmalige niet-terugbetaalbare kosten van optiepremie ($ 180 * 3 = $ 540 = fractionele kostprijs van de portefeuillewaarde), maar nemen het gedoe weg met margingeldvereisten voor shortingfutures.

Laten we nu snel andere scenario's doorlopen en zien hoe de berekeningen voor elk scenario werken.

Scenario 2: Hoe een portfolio te beschermen met een bètawaarde die niet gelijk is aan één?

Stel dat de portefeuille ter waarde van $ 400.000 een bètawaarde heeft, is 0. 5 ten opzichte van de benchmark S & P 500-index, die momenteel op 2, 100 staat. Het doel is om deze portefeuillewaarde af te dekken tegen eventuele dalingen.

Elke mini S & P 500-futures contractgrootte die momenteel op $ 2, 080 wordt verhandeld, is $ 50 maal de indexwaarde. Het aantal e-mini futures-contracten met short sell = ($ 400, 000) / ($ 20 * 2, 080) = 3. 86 e-minicontracten.

De bèta van de portefeuille is echter 0. 5, wat impliceert dat de portefeuille 50% varieert ten opzichte van de indexprestaties. Het aantal contracten zal ook worden aangepast voor de bètafactor, waarmee het aantal e-mini- futurescontracten wordt verhoogd tot (3. 86 * 0. 5 = ongeveer twee mini-futures-contracten).

In geval van een daling van de portefeuillewaarde van $ 400.000 tot $ 360.000 ($ 40.000 of 10% daling), zal de referentie-index idealiter met 20% dalen, omdat de bèta 0 is. afname zal leiden tot winst uit short futures-positie als volgt:

De futures-contractprijs zal ook dalen met ongeveer 20%, van $ 2, 080 tot $ 1, 664 (differentieel van $ 416).), resulterend in een uitbetaling van ($ 416 * 2 contracten * $ 50 keer indexwaarde) = $ 41, 600 netto te ontvangen. Hiermee wordt de daling van de portefeuillewaarde met 10% gedekt. Vanwege berekeningen met een fractionele waarde van het bèta- en futurescontract is een perfecte hedge mogelijk niet mogelijk, maar de geschatte positie is wel gedekt.

Scenario 3: Gedeeltelijke afdekking

Vanwege fractionele cijfers bij afdekkingsberekeningen is het niet altijd mogelijk om een ​​portefeuille perfect af te dekken. Het voorbeeld in scenario 2 is een goede weergave, maar soms kan de beschermhoes sterk variëren (plus of minus met een aanzienlijke hoeveelheid).Bovendien kan een belegger niet graag voor volledige portfoliobescherming gaan en is hij misschien goed met een gedeeltelijke bescherming, zeg maar tegen de helft van de waarde van de portefeuille. Dit kan gebeuren wanneer een belegger er zeker van is dat zijn portefeuille niet verder gaat dan een vastgestelde limiet van 50% aan het nadeel, en daarom wil hij geen geld uitgeven en kapitaal blokkeren om grote indekkingsposities te nemen. Met behulp van berekeningen vergelijkbaar met die hierboven, verdeeld voor een gedeeltelijke afdekking, kan men een passend aantal contracten kopen.

Scenario 4: Progressive Hedge

Een variant op een gedeeltelijke hedge, een progressieve hedge wordt geïnitieerd door futuresposities te nemen met een vaste factor van een gedeeltelijke hedge (zeg 50%). Afhankelijk van de marktontwikkelingen wordt de dekking op een vooraf bepaalde progressieve manier verhoogd, bijvoorbeeld door de futurespositie met 10% te verhogen bij een daling van de portefeuillewaarde met 20%, enzovoort. Evenzo kan bij de omgekeerde trend van prijsverhoging de beschermende futurespositie geleidelijk gefaseerd worden afgebouwd.

Zoals vermeld in het eerste scenario, behalve korte futuresposities, kan portfoliobescherming ook worden bereikt door het kopen van beschermende puts. Voor het kortsluiten van futures moet gedurende de hele duur een marge-geld worden aangehouden, terwijl voor lange periodes vooraf niet-terugvorderbare kosten nodig zijn zonder het gedoe met variërende margin-geldvereisten. In beide gevallen is het de bedoeling om de portefeuillewaarde bij dalingen te beschermen tegen een kleine fractionele kost.

Beperkingen van portefeuillebescherming met behulp van futures: Er moet voorzichtig worden omgegaan met de verschillende scenario's die zich tijdens de afdekkingsperiode kunnen voordoen.

• De basis van alle bovengenoemde strategieën is de bètafactor. Helaas varieert dit in de loop van de tijd en kan het een aanzienlijke impact hebben op de dekking van de portfolio. Ervaren portfoliomanagers volgen meestal de progressieve afdekking door gebruik te maken van futures en verschillende factoren nauwlettend in de gaten te houden. Het is misschien niet mogelijk om de perfecte bescherming te krijgen vanwege benaderingen en afrondingsfactoren in berekeningen. Er moet voldoende ruimte worden gereserveerd voor een dergelijk tekort of overschot.
• Portfoliobescherming kan alleen worden gerealiseerd gedurende een bepaalde periode, meestal gebonden aan de vervaldatum van de futures (en opties). Aan de ene kant kunnen portfoliomanagers hun portefeuilleafdekking bijwerken, maar aan de andere kant worden transactiekosten afgedwongen.
• Marginegeldvereisten kunnen variëren bij het shorten van futures.
• De ondergrens

Het gebruik van futures (en opties) is een efficiënte manier om portefeuillehedging voor een bepaalde periode te bereiken. Tegen een fractionele kost ten opzichte van de waarde van de portefeuille, kan een belegger de bescherming van zijn portefeuille behouden, mits hij de variërende parameters nauwlettend in de gaten houdt en met regelmatige tussenpozen aanpassingen doorvoert.