Wanneer een handelaar financiering nodig heeft om producten te kopen, vertrouwen leveranciers vaak op de reputatie van het bedrijf bij de beslissing om het krediet te verlengen. Dit is relatief eenvoudig als de leverancier al jaren met dezelfde afnemers heeft gewerkt, of als ze een sterke reputatie hebben in de branche. Wanneer het bedrijf echter de helft van de wereld verwijderd is, kan kredietverlening een riskantere propositie zijn.
Een manier om dit probleem op te lossen, is het gebruik van acceptaties door bankiers. Dit zijn tijdschetsen die een bedrijf bij de bank kan bestellen. De financiële instelling belooft de exporterende onderneming een bepaald bedrag te betalen op een specifieke datum, op welk moment zij haar geld terugverdient door de rekening van de importeur te debiteren. De acceptatie van een bankier, of BA, werkt ongeveer zoals een cheque na de datum, wat eenvoudig een bevel is voor een bank om een ​​bepaalde partij op een later tijdstip te betalen. De houder kan ervoor kiezen de BA te verkopen tegen een gereduceerde prijs op een secundaire markt, waardoor beleggers een relatief veilige investering op korte termijn kunnen doen.
BA's worden vaak gebruikt in de internationale handel vanwege voordelen voor beide partijen. Exporteurs voelen zich vaak veiliger afhankelijk van betaling van een gerenommeerde bank dan een bedrijf waarmee ze weinig of geen geschiedenis heeft. Zodra de bank een tijdschets verifieert of "aanvaardt", wordt deze een primaire verplichting van die instelling.
De importeur kan zich tot de acceptatie van een bankier wenden wanneer hij moeite heeft om andere financieringsvormen te verkrijgen, of wanneer een BA de minst dure optie is. Het voordeel van lenen is dat het de goederen ontvangt en de mogelijkheid heeft om ze door te verkopen voordat ze de bank betalen.
De acceptatie verdisconteren
Om bankaccepten als een investering te begrijpen, is het belangrijk om te begrijpen hoe bedrijven deze gebruiken in de wereldhandel. Hier is een vrij typisch voorbeeld. Een Amerikaans bedrijf, Clear Signal Electronics, besluit 100 televisies aan te schaffen bij Dresner Trading, een Duitse exporteur. Na het voltooien van een handelsovereenkomst benadert Clear Signal zijn bank voor een kredietbrief. Deze letter of credit maakt van de bank de intermediair verantwoordelijk voor het voltooien van de transactie.
Nadat Dresner de goederen heeft verzonden, stuurt hij de juiste documenten - meestal via zijn eigen financiële instelling - naar de betaalbank in de Verenigde Staten. De exporteur heeft nu een paar keuzes. Het kan de acceptatie tot de einddatum behouden, of het aan een derde partij verkopen, misschien aan de bank die zelf verantwoordelijk is voor de betaling. In dit geval ontvangt Dresner een bedrag dat lager is dan de nominale waarde van het concept, maar hoeft het niet op het geld te wachten.
Wanneer een bank de acceptatie tegen een lagere prijs inkoopt, wordt gezegd dat het de acceptatie "disconteert".Als de bank van Clear Signal dit doet, heeft het in wezen dezelfde keuzes die Dresner had. Het zou de diepgang kunnen vasthouden totdat het rijpt, wat vergelijkbaar is met het uitbreiden van de importeur met een lening. Meestal worden de gelden echter aangevuld door de acceptatie opnieuw te verdisconteren, met andere woorden door deze tegen een lagere prijs op de secundaire markt te verkopen. Het kan de BA's zelf verkopen, vooral als het een grotere bank is, of een effectenmakelaar inschakelen om de taak uit te voeren.
Acceptatie als een investering
Aangezien een acceptatie een kortlopende, verhandelbare overeenkomst is, werkt deze veel op andere geldmarktinstrumenten. Net zoals een Treasury-rekening, koopt de belegger het bankontwerp tegen een gereduceerde prijs en krijgt het de volledige nominale waarde op de vervaldag. Het verschil tussen de korting en de nominale waarde bepaalt de opbrengst. In de meeste gevallen is de vervaldatum binnen 30 tot 180 dagen.
Aanvaardingen van bankiers worden niet verhandeld op een beurs, maar veeleer via grote banken en effectenhandelaren. Als zodanig leveren de meeste dealers geen bied- en laatkoersen, maar onderhandelen ze liever over de prijs met de toekomstige belegger, vaak een fondsbeheerder. Gemiddelde BA-rendementen worden gepubliceerd in Wall Street Journal , wat een nuttige gids is voor beleggers die dit voertuig gebruiken. De tarifering van deze concepten is grotendeels afhankelijk van de reputatie en de omvang van de betalende bank. Degenen met een sterke kredietwaardigheid kunnen hun acceptaties meestal verkopen voor een lagere opbrengst, omdat ze denken dat ze weinig kans hebben om hun verplichtingen niet na te komen. Instellingen die een grote hoeveelheid BA's verkopen, genieten op dit gebied ook een voordeel.
Terwijl banken hun acceptaties vaak verkopen via dealers in New York en andere grote financiële centra, kunnen ze hun kantorennetwerk gebruiken om de verkoop aan te vullen. Het personeel van de bank zal vaak contact opnemen met lokale investeerders, die over het algemeen geïnteresseerd zijn in kleinere transacties, niet die van $ 1 miljoen of meer die veel fondsbeheerders nastreven. Lokale beleggers accepteren vaak een kleinere opbrengst en omdat de bank dealers omzeilt, kunnen de verkoopkosten veel lager zijn.
Risico's en beloningen
Een acceptatie biedt de mogelijkheid voor een bescheiden winst, met rendementen die over het algemeen hoger zijn dan die van T-bills. BA's bieden de investeerder echter een aantal belangrijke voordelen. Omdat ze bijvoorbeeld niet gehouden hoeven te worden tot de vervaldatum, hebben houders de flexibiliteit om ze door te verkopen als ze dat willen.
Ze zijn ook relatief veilig, vooral wanneer de betalende bank een sterke kredietwaardigheid geniet. De bank draagt ​​de primaire verantwoordelijkheid voor de betaling. Vanwege het enorme risico voor zijn reputatie als het geen acceptatie kan financieren, zijn de meeste banken die acceptaties accepteren, bekende, hoog aangeschreven instellingen.
Zelfs als de bank niet over de nodige contanten beschikt om de betaling te verrichten, ontvangt de belegger extra bescherming van andere partijen die bij de transactie zijn betrokken. De importeur is secundair aansprakelijk voor de acceptatie en de exporteur heeft een voorwaardelijke verplichting. Alle beleggers die het instrument op de open markt hebben gekocht of verkocht, dragen immers elke verplichting voor het concept.
De bottom line
De acceptatie van een bankier kan een goede investering zijn voor diegenen die risicovolle beleggingen in hun portefeuille willen afwegen, of voor beleggers die zich bezighouden met asset preservation. Op het risico / beloningsspectrum is een BA helemaal onderaan, vlak voor de rekening van de Schatkist.
Omdat de acceptatieprijzen van de bankier worden onderhandeld tussen koper en verkoper, bieden beleggers die hun onderzoek doen de beste kans op een concurrerend tarief. Dit is met name het geval gezien de wispelturigheid van BA-prijzen. In de loop van een enkele dag kunnen de opbrengsten aanzienlijk stijgen of dalen. Als zodanig is het belangrijk om de opbrengsten op te zoeken in de
Wall Street Journal of een gerenommeerde website voordat u een aankoop doet. In het licht van de primaire acceptatieplicht van de bank moeten eventuele koersen de reputatie en kredietbeoordeling van de bank weerspiegelen.

AD: