Internationale handel vergroot het aantal goederen waaruit binnenlandse consumenten kunnen kiezen, verlaagt de kosten van die goederen door toegenomen concurrentie en maakt het binnenlandse industrieën mogelijk hun producten naar het buitenland te verzenden. Hoewel al deze effecten gunstig lijken, wordt vrije handel niet algemeen geaccepteerd als een volledig voordeel voor alle partijen. In feite was de presidentiële campagne van president Trump afgelopen najaar heftig anti-handel. Dit artikel gaat in op de vraag waarom sommigen dit anti-trade-sentiment delen en kijken hoe landen reageren op de verscheidenheid aan factoren die de handel trachten te beïnvloeden. (Om te beginnen met een discussie over handel, zie What Is International Trade? and The Globalization Debate .)

AD:

Tutorial: Economics Basics

Wat is een tarief?

In de eenvoudigste bewoordingen is een tarief een belasting. Het draagt ​​bij aan de kosten van geïmporteerde goederen en is een van de vele handelsbeleidsmaatregelen die een land kan nemen.

Waarom worden tarieven en handelsbelemmeringen gebruikt?

Tarieven worden vaak gemaakt om jonge industrieën en ontwikkelende economieën te beschermen, maar worden ook gebruikt door meer geavanceerde economieën met ontwikkelde industrieën. Hier zijn vijf van de belangrijkste redenen tarieven worden gebruikt:

AD:

1. Bescherming van binnenlandse werkgelegenheid

   De heffing van tarieven is vaak sterk gepolitiseerd. De mogelijkheid van toegenomen concurrentie van geïmporteerde goederen kan binnenlandse industrieën in gevaar brengen. Deze binnenlandse bedrijven kunnen werknemers ontslaan of hun productie naar het buitenland verplaatsen om de kosten te drukken, wat leidt tot een hogere werkloosheid en een minder gelukkige kiezer. Het werkloosheidsargument verschuift vaak naar binnenlandse industrieën die klagen over goedkope buitenlandse arbeid, en hoe slechte arbeidsomstandigheden en een gebrek aan regelgeving buitenlandse bedrijven in staat stellen goederen goedkoper te produceren. In de economie zullen landen echter goederen blijven produceren totdat ze niet langer een comparatief voordeel hebben (niet te verwarren met een absoluut voordeel).

   AD:
2. Consumentenbescherming

   Een overheid kan een tarief op producten heffen waarvan zij denkt dat het de bevolking in gevaar kan brengen. Zuid-Korea kan bijvoorbeeld een tarief op ingevoerd rundvlees uit de Verenigde Staten invoeren als het denkt dat de goederen besmet kunnen zijn met ziekten.

3. Infant Industries

   Het gebruik van tarieven om jonge industrieën te beschermen, is te zien aan de Import Substitution Industrialization (ISI) -strategie die door veel ontwikkelingslanden wordt toegepast. De regering van een ontwikkelende economie zal tarieven heffen op geïmporteerde goederen in industrieën waarin zij de groei wil bevorderen. Dit verhoogt de prijzen van geïmporteerde goederen en creëert een binnenlandse markt voor in het binnenland geproduceerde goederen, terwijl deze industrieën worden beschermd tegen gedwongen prijsstelling. Het vermindert de werkloosheid en stelt ontwikkelingslanden in staat om over te schakelen van landbouwproducten naar eindproducten.

   Kritiek op dit soort protectionistische strategieën draait om de kosten van het subsidiëren van de ontwikkeling van jonge industrieën. Als een bedrijfstak zich zonder concurrentie ontwikkelt, kan dit leiden tot het produceren van goederen van lagere kwaliteit en de subsidies die nodig zijn om de door de overheid gesteunde bedrijfstak in stand te houden, kunnen de economische groei afremmen.

4. Nationale veiligheid
   Belemmeringen worden ook door ontwikkelde landen gebruikt om bepaalde industrieën te beschermen die als strategisch belangrijk worden beschouwd, zoals die welke de nationale veiligheid ondersteunen. Defensie-industrieën worden vaak als essentieel voor staatsbelangen beschouwd en genieten vaak aanzienlijke beschermingsniveaus. Terwijl bijvoorbeeld zowel West-Europa als de Verenigde Staten zijn geïndustrialiseerd, zijn beide zeer beschermend voor op defensie gerichte bedrijven.
5. Vergelding

   Landen kunnen ook tarieven als represaillemethode instellen als ze denken dat een handelspartner niet volgens de regels heeft gespeeld. Als Frankrijk bijvoorbeeld van mening is dat de Verenigde Staten haar wijnproducenten al te lang toestemming hebben gegeven om haar in het binnenland geproduceerde mousserende wijn "Champagne" (een naam die specifiek is voor de Champagne-regio van Frankrijk) te noemen, kan zij een tarief heffen op geïmporteerd vlees van de Verenigde Staten. Als de VS ermee instemt om de onjuiste etikettering aan te pakken, zal Frankrijk zijn vergelding waarschijnlijk stoppen. Vergelding kan ook worden toegepast als een handelspartner indruist tegen de doelstellingen van het buitenlands beleid van de overheid.

Typen tarieven en handelsbelemmeringen

Er zijn verschillende soorten tarieven en belemmeringen die een overheid kan hanteren:

• Specifieke tarieven
• Ad valorem Tarieven
• Licenties
• Importquota
• Vrijwillig exportrestricties
• Lokale inhoudsvereisten

Specifieke tarieven

Een vaste vergoeding die wordt geheven op een eenheid van een geïmporteerd product wordt een specifiek tarief genoemd. Dit tarief kan variëren afhankelijk van het type geïmporteerd goed. Een land kan bijvoorbeeld een tarief van $ 15 heffen op elk paar geïmporteerde schoenen, maar een tarief van $ 300 heffen op elke computer die wordt geïmporteerd.

Ad Valorem-tarieven

De zin ad valorem is Latijn voor 'volgens waarde' en dit type tarief wordt geheven op een goed op basis van een percentage van de waarde van dat goed. Een voorbeeld van een ad valorem-tarief zou een 15% -tarief zijn dat door Japan op U. S. automobiles wordt geheven. De 15% is een prijsverhoging op de waarde van de auto, dus een voertuig van $ 10.000 kost nu $ 11,500 aan Japanse consumenten. Deze prijsverhoging beschermt binnenlandse producenten tegen onderbieding maar houdt ook de prijzen kunstmatig hoog voor Japanse autokopers.

Niet-tarifaire handelsbelemmeringen zijn onder meer: ​​

Licenties

Een vergunning wordt door de overheid aan een bedrijf verleend en biedt de onderneming de mogelijkheid een bepaald soort goed in het land in te voeren. Er kan bijvoorbeeld een beperking gelden voor geïmporteerde kaas en er zouden licenties worden verleend aan bepaalde bedrijven die als importeurs kunnen optreden. Dit creëert een beperking van de concurrentie en verhoogt de prijzen voor consumenten.

Quota importeren

Een importquotum is een beperking op de hoeveelheid van een bepaald goed dat kan worden geïmporteerd.Dit soort belemmeringen wordt vaak geassocieerd met het uitgeven van licenties. Een land kan bijvoorbeeld een quotum instellen voor de hoeveelheid geïmporteerde citrusvruchten die is toegestaan.

Vrijwillige uitvoerbeperkingen (VER)

Dit type handelsbelemmering is "vrijwillig" in de zin dat het door het exporterende land is gecreëerd in plaats van het importerende land. Een vrijwillige beperking van de uitvoer wordt meestal op bevel van het invoerende land geheven en zou vergezeld kunnen gaan van een wederkerig VER. Brazilië zou bijvoorbeeld een VER kunnen plaatsen voor de export van suiker naar Canada, op basis van een verzoek van Canada. Canada zou dan een VER kunnen plaatsen voor de export van steenkool naar Brazilië. Dit verhoogt de prijs van zowel steenkool als suiker, maar beschermt de binnenlandse industrieën.

Lokale inhoudsvereisten

In plaats van een quotum te stellen op het aantal goederen dat kan worden geïmporteerd, kan de overheid eisen dat een bepaald percentage van een goed in eigen land wordt gemaakt. De beperking kan een percentage zijn van het goed zelf of een percentage van de waarde van het goed. Een beperking van de import van computers kan bijvoorbeeld zeggen dat 25% van de stukken die worden gebruikt om de computer te maken in het binnenland zijn gemaakt, of kan zeggen dat 15% van de waarde van het goed afkomstig moet zijn van in het binnenland geproduceerde componenten.

In het laatste gedeelte bekijken we wie profiteert van tarieven en hoe deze de prijs van goederen beïnvloeden.

Wie heeft voordelen?

De voordelen van tarieven zijn ongelijk. Omdat een tarief een belasting is, zal de overheid hogere inkomsten zien wanneer de invoer de binnenlandse markt betreedt. De binnenlandse industrie profiteert ook van een vermindering van de concurrentie, omdat de invoerprijzen kunstmatig worden opgedreven. Helaas voor consumenten - zowel individuele consumenten als bedrijven - betekenen hogere invoerprijzen hogere prijzen voor goederen. Als de prijs van staal wordt opgedreven als gevolg van tarieven, betalen individuele consumenten meer voor producten die staal gebruiken en betalen bedrijven meer voor staal dat ze gebruiken om goederen te maken. Kortom, tarieven en handelsbelemmeringen zijn meestal pro-producent en anti-consument.

Het effect van tarieven en handelsbelemmeringen voor bedrijven, consumenten en de overheid verschuift in de loop van de tijd. Op de korte termijn kunnen hogere prijzen voor goederen het verbruik van individuele consumenten en bedrijven verminderen. Tijdens deze periode zullen bedrijven profiteren en zal de overheid een toename van de inkomsten uit taken zien. Op de lange termijn kunnen bedrijven een afname van de efficiëntie zien als gevolg van een gebrek aan concurrentie, en kunnen ze ook een winstdaling zien door de opkomst van vervangende producten. Voor de overheid is het langetermijneffect van subsidies een toename van de vraag naar openbare diensten, omdat hogere prijzen, vooral in voedingsmiddelen, een lager besteedbaar inkomen laten. (Voor gerelateerde informatie, ga naar In Praise of Trade Deficits .)

Hoe beïnvloeden tarieven prijzen?

Tarieven verhogen de prijzen van geïmporteerde goederen. Vanwege dit zijn binnenlandse producenten niet gedwongen om hun prijzen te verlagen van de toegenomen concurrentie, en binnenlandse consumenten blijven als gevolg daarvan hogere prijzen betalen.De tarieven verminderen ook de efficiëntie door bedrijven die niet zouden bestaan ​​in een meer concurrerende markt open te houden.

Figuur 1 illustreert de effecten van de wereldhandel zonder de aanwezigheid van een tarief. In de grafiek betekent DS de binnenlandse levering en DD de binnenlandse vraag. De prijs van goederen thuis is te vinden aan prijs P, terwijl de wereldprijs te vinden is op P *. Tegen een lagere prijs zullen binnenlandse consumenten Qw-waarde van goederen verbruiken, maar omdat het thuisland slechts tot Qd kan produceren, moet het Qw-Qd-waarde van goederen invoeren.

Figuur 1. Prijs zonder de invloed van een tarief

Wanneer een tarief- of ander prijsverhogend beleid wordt ingevoerd, heeft dit tot gevolg dat de prijzen stijgen en het importvolume wordt beperkt. In figuur 2, prijsstijgingen van het niet-tarifaire P * naar P '. Omdat de prijs is gestegen, zijn meer binnenlandse bedrijven bereid om het goede te produceren, dus Qd beweegt naar rechts. Hierdoor verschuift ook Qw naar links. Het totale effect is een vermindering van de invoer, een toename van de binnenlandse productie en hogere consumentenprijzen. (Om meer te leren over de beweging van het evenwicht als gevolg van veranderingen in vraag en aanbod, lees Understanding Supply-Side Economics .)

Figuur 2. Prijs onder invloed van een tarief

Tarieven en modern Handel

Het rolentarief in de internationale handel is in de moderne tijd afgenomen. Een van de belangrijkste redenen voor de achteruitgang is de introductie van internationale organisaties die zijn ontworpen om de vrijhandel te verbeteren, zoals de Wereldhandelsorganisatie (WTO). Dergelijke organisaties bemoeilijken het voor een land om tarieven en belastingen op ingevoerde goederen te heffen en kunnen de kans op vergeldingsrechten verminderen. Daarom zijn landen verschoven naar niet-tarifaire belemmeringen, zoals quota en uitvoerbeperkingen. Organisaties zoals de WTO proberen de verstoringen in productie en consumptie veroorzaakt door tarieven te verminderen. Deze verstoringen zijn het gevolg van binnenlandse producenten die goederen maken vanwege te hoge prijzen, en consumenten die minder goederen kopen omdat de prijzen zijn gestegen. (Om meer te weten te komen over de inspanningen van de WTO, lees Wat is de Wereldhandelsorganisatie? Sinds de jaren dertig van de vorige eeuw hebben veel ontwikkelde landen verlaagde tarieven en handelsbelemmeringen, wat de wereldwijde integratie heeft verbeterd en globalisering tot stand heeft gebracht. Multilaterale overeenkomsten tussen overheden vergroten de kans op tariefverlaging, terwijl handhaving van bindende overeenkomsten de onzekerheid vermindert.

De bottom line

Vrije handel komt de consument ten goede via een grotere keuze en lagere prijzen, maar omdat de wereldeconomie onzekerheid met zich meebrengt, leggen veel regeringen tarieven en andere handelsbelemmeringen op om de industrie te beschermen. Er bestaat een delicaat evenwicht tussen het nastreven van efficiëntieverbeteringen en de noodzaak van de overheid om een ​​lage werkloosheid te garanderen.