Lange termijnbeleggers, value-investeerders en bottom-upbenaderingen baseren zich zelden op timing van conjunctuurcycli, maar veel actieve beleggers kunnen waarde realiseren door hun portefeuilles aan te passen naarmate de cycli vorderen. Het volgen van omzetgroei en winstmarges kan beleggers helpen de huidige staat van de algemene economie te identificeren en succesvolle actieve beleggers beheren de sectorblootstelling op basis van deze waarnemingen. De belangrijkste financiële ratio's voor analyse variëren afhankelijk van de sector in kwestie, maar de focus verschuift over het algemeen van groeipotentieel naar waardering naar financiële gezondheid naarmate de cyclus vordert.

Vroege cyclus

De vroege stadia van de conjunctuurcyclus worden gekenmerkt door hernieuwd optimisme en stijgende groeiverwachtingen. Bedrijven beginnen meer te investeren in groei, terwijl consumenten meer bereid zijn om niet-essentiële dingen te kopen. Productieve aandelen hoog in de waardeketen zien een snel stijgende vraag en lean inventarissen leiden tot een sterke vraag en ruime marges.

Beleggers hebben een verhoogde risicobereidheid en gaan naar meer speculatieve aandelen. De technologie- en industriesectoren vertonen over het algemeen superieure prestaties tijdens het eerste deel van de conjunctuurcyclus, en beurscycli leiden meestal tot bedrijfscycli. Veel technologiebedrijven zijn niet winstgevend en hebben hoge groeiverwachtingen, dus populaire waarderingsratio's zoals koers-winstverhouding (P / E) en prijs-per-boek (P / B) zijn niet van toepassing. In plaats daarvan worden groeibedrijven vaak geëvalueerd op basis van omzetgroei, marktaandeel en de prijs / omzet-verhouding (P / S). Kosten van klantenverwerving en onderzoek en ontwikkeling (R & D) als een percentage van de omzet zijn ook belangrijke statistieken in sectoren zoals software of internetinformatiediensten. Industrieën verschillen over het algemeen sterk van technologiebedrijven en worden vaker geanalyseerd met de winst-voor-rente- en -belastingsmarge (EBIT), rendement op geïnvesteerd vermogen en efficiencyratio's, zoals voorraadomzet.

Middencyclus

De middencyclusfase wordt gekenmerkt door een matiging van groeipercentages en bredere economische stabiliteit, en de economie is nog steeds in expansiemodus tijdens deze fase. Sterke prestaties worden gedeeld in verschillende sectoren en sectoren, waarbij de bullish signalen van de vroege cyclus langs de supply chain stromen. Aanhoudende verbeteringen in werkgelegenheid en lonen breiden de sterke prestaties uit naar niet-essentiële goederen, en meer volwassen technologiebedrijven die afhankelijk zijn van sterke kapitaaluitgaven profiteren ook.

De informatietechnologiesector was de sterkste historische performer in de middencyclusfase, met niet-duurzame verbruiksgoederen, nutsvoorzieningen en materialen. Het verschil tussen de prestaties van de sector in het midden van de cyclus is echter de laagste van alle fasen.Dit maakt de P / E-, PEG-ratio, P / B, brutomarge en price-to-cash-flow belangrijk, met meer volwassen bedrijven die goed presteren in meerdere sectoren.

Late Cycle

De laatcyclische fase wordt gekenmerkt door de vertraging van de groei die voorafgaat aan contractie. Voorraden hebben de neiging te groeien, de winstmarges van bedrijven dalen en de rentetarieven worden hoog. De inflatie bereikt ook relatief hoge niveaus als gevolg van krappe arbeidsmarkten en een hoge bezettingsgraad. Aandelenwaardering is meestal relatief duur, wat leidt tot een bescheiden rendement op jaarbasis.

Inflatie draagt ​​bij aan superieure resultaten voor de sectoren energie en materialen, waarvan de winstgevendheid wordt gedicteerd door de grondstoffenprijzen op korte termijn. De aandelen van nutsbedrijven, telecommunicatie en consumentengoederen krijgen de aandacht van op de toekomst gerichte beleggers, die beginnen te evolueren naar minder cyclisch gevoelige sectoren en sterke dividenden. Magere jaren vereisen een sterke financiële gezondheid, dus de dekking van de rentevoeten, het schuldenkapitaal en de huidige ratio winnen aan belang. Het dividendrendement wordt ook belangrijker naarmate de vraag naar groeiaandelen afneemt.

Recessiecyclus

De recessiefase wordt gekenmerkt door een economische krimp, waarin de werkloosheid stijgt, het consumentenvertrouwen stokt en de bedrijfsinvesteringen afnemen. De vraag naar goederen en diensten valt weg, vooral onder niet-essentiële zaken. Monetair beleid leidt meestal tot lagere rentetarieven, die de bedrijfsactiviteit stimuleren en naar verwachting tot herstel zullen leiden.

Beleggers verlaten de aandelenmarkt voor activaklassen met een lager risico en beleggers in aandelen neigen eerder naar meer defensieve sectoren. De sector consumptiegoederen heeft een sterk historisch record om beter te presteren dan andere sectoren, terwijl nutsbedrijven, gezondheidszorg en telecommunicatie over het algemeen ook sterker zijn dan industrie of informatietechnologie. Beleggers moeten de leverage- en liquiditeitsratio's controleren om de financiële gezondheid te bevestigen, en ratio's zoals de verkoop van dezelfde winkel, autonome omzetgroei en bruto marge zijn goede indicatoren voor herstel als de volgende cyclus begint.