Of u nu een $ 1, 000 hebt of miljarden beheert, de relatieve sterkte (RS) -techniek is een populaire en nuttige tool om één investering te vergelijken met de algehele markt. Maar weinigen slagen er ooit in de techniek effectief te gebruiken, omdat ze er niet in slagen om RS op te nemen in een uitgebreide handelsstrategie. In dit artikel definiëren we relatieve sterkte, leggen we uit waarom het werkt en laten we zien hoe individuele beleggers RS-strategieën kunnen toepassen. Deze veelzijdige tool kan worden toegepast op aandelen, exchange traded funds (ETF's) of beleggingsfondsen.

Relatieve sterkte Het doel van beleggen is iets verkopen tegen een prijs die hoger is dan wat de belegger heeft betaald om het te kopen. Het probleem waarmee investeerders te maken hebben, is bepalen wanneer prijzen laag genoeg zijn om een ​​aankoop aan te geven en hoog genoeg om te beslissen dat verkopen de beste keuze is. Relatieve sterkte lost dit probleem op door te kwantificeren hoe een aandeel presteert in vergelijking met andere aandelen. Het idee is om de sterkste aandelen te kopen (gemeten aan de hand van de prestaties van de totale markt), deze aandelen aan te houden terwijl kapitaalwinsten zich opstapelen en ze te verkopen wanneer hun prestaties verslechteren tot het punt dat ze tot de zwakste spelers behoren. (Zie voor meer Wat is relatieve sterkte? )

Relatieve sterkte staat al lang bekend als een waardevolle investeringstool. Jesse Livermore, in de klassieker "Reminiscences of a Stock Operator" van Edwin Lefebvre uit 1923, merkte op dat "[Prijzen] nooit te hoog zijn om te beginnen met kopen of te laag om te beginnen met verkopen." Met andere woorden, aandelen met een hoge relatieve sterkte zullen waarschijnlijk blijven stijgen in prijs, en het is beter, vanuit het perspectief van Livermore, om die aandelen te kopen dan aandelen met dalende prijzen te kopen. Sinds de tijd dat Lefebvre schreef, zijn er veel discussies geweest over de beste manier om precies te berekenen wanneer prijzen hoog zijn, op een relatieve basis en wanneer ze laag zijn. (Lees meer over deze beleggingslegende in grootste beleggers: Jesse L. Livermore .)

Een van de eerste kwantitatieve berekeningen van relatieve sterkte verschijnt in HM Gartley's "Relatieve Velocity Statistieken: hun toepassing in Portfolio Analyse", gepubliceerd in het aprilnummer van Financial Analysts Journal >. Om de snelheidsstatistieken te berekenen, schreef Gartley: "Eerst moet een gemiddelde of

index worden geselecteerd om de brede markt te vertegenwoordigen, zoals de 90-aandelenindex van Standard & Poor's, de Dow-Jones 65 -stockcomposiet, of een uitgebreider meetinstrument … De volgende stap is het berekenen van het vergelijkbare percentage voorschot of verval van het individuele aandeel in de swing … En tot slot wordt de procentuele stijging of daling van het individuele aandeel gedeeld door de overeenkomstige beweging in de basisindex en vermenigvuldigd met 100, om de "velocity rating" van de voorraad te geven."

Velocity-classificaties lijken sterk op wat we nu beta noemen, het Nobelprijs-Memorial Prize-winnende idee gedefinieerd door William Sharpe .Deze stappen definiëren ook het basisidee achter relatieve sterkte, om de prestaties van een individuele beurs wiskundig te vergelijken met die van de markt. Er zijn een aantal manieren om de relatieve sterkte te berekenen, maar ze eindigen allemaal het momentum van een aandeel en vergelijken die waarde met de algehele markt (lees voor meer informatie < Beta: Know The Risk

.)

Na Gartley zou het meer dan 20 jaar duren voordat een nieuw onderzoek naar relatieve sterkte werd gepubliceerd. In 1967, Robert Levy publiceerde een zeer gedetailleerd document, waaruit overtuigend bleek dat relatieve sterkte werkt (of althans dat het deed tijdens zijn testperiode van 1960-1965). Hij onderzocht relatieve sterkte over verschillende tijdsbestekken en bestudeerde toen de toekomstige prestaties van aandelen en vond dat die die de afgelopen 26 weken goed had gepresteerd, had ook de neiging om het ook te doen wel in de volgende periode van 26 weken.

RS toepassen Als voorbeeld voor het berekenen van de relatieve sterkte kunnen we de halfjaarlijkse veranderingssnelheid nemen in de prijs van een aandeel en dat delen door de zesmaands mutatie van een aandeel. marktindex. Als IBM de afgelopen zes maanden met 12% is gestegen terwijl de markt, gemeten door de S & P 500, met 10% is gestegen, krijgen we een waarde van 1. 2. Een voorbeeld van dit type diagram wordt weergegeven in figuur 1.

Afbeelding 1: een maandelijkse grafiek van IBM met de relatieve sterkte van zes maanden in het onderste gedeelte. Bron: TradeNavigator. com

Zoals in figuur 1 te zien is, zou kopen en verkopen op basis van alleen trendtrends op basis van RS een winstgevende langetermijnstrategie zijn gebleken. Koopsignalen worden weergegeven als opwaartse pijlen, de verkopen wijzen naar beneden.

Er wordt een maandgrafiek weergegeven omdat RS het best kan worden toegepast gedurende een periode van een week tot een maand om te voorkomen dat u met een witte muis zweeft. In dit voorbeeld worden aankopen gekocht wanneer RS ​​een neerwaartse trendlijn breekt en verkoopsignalen optreden wanneer een volgende opwaarts hellende trendlijn wordt doorbroken. Deze techniek zou slechts drie aankopen hebben gekost gedurende de periode van 15 jaar, allemaal winstgevend. (Zie voor gerelateerde literatuur

Momentum en de Relative Strength Index

.)

Een meer algemene toepassing van RS is om alle aandelen binnen een beleggingsuniversum te rangschikken. De eerste stap in elk classificatieproces is het berekenen van een waarde voor RS. Hoewel de berekening van de eenvoudige snelheid van verandering goed werkt, geven sommige beleggers er de voorkeur aan om een ​​gemiddelde van de veranderingssnelheid te gebruiken over meerdere tijdframes, bèta of alfa, wat een concept is dat gerelateerd is aan bèta. De gebruikte methode is niet zo belangrijk als het consequent toepassen van de formule. Rankings moeten wekelijks worden gedaan om winsten te maximaliseren en, net zo belangrijk, om verliezen te minimaliseren. Profiteren van RS

Het idee om RS-aandelen te rangschikken, kan kleine beleggers helpen om hun pensioenrekeningen te beheren. Veel werkgevers bieden hun werknemers een pensioenplan aan als onderdeel van een totaal vergoedingspakket.Veel zelfstandigen houden ook hun pensioenplannen bij vanwege de belastingvoordelen en omdat ze een belangrijk onderdeel vormen van de algehele financiële planning van een persoon. Terwijl traditionele pensioenregelingen medewerkers een percentage van hun jaarinkomen na hun pensionering betaalden, dwongen stijgende kosten werkgevers om de last van financieringspensionering naar werknemers te verleggen, resulterend in de beschikbare premieregelingen die momenteel bij de meeste bedrijven worden aangeboden.

In het kader van een toegezegde bijdrageregeling dragen werknemers een deel van hun totale beloning bij aan een IRA. De werkgever kan een deel van de bijdrage aanpassen. De totale bijdragen worden geïnvesteerd, vaak op de aandelenmarkt, en het rendement op de investering, die uiteindelijk winsten of verliezen kan zijn, wordt bijgeschreven op de rekening van het individu. Bij pensionering biedt het saldo op deze rekening pensioeninkomen. (Voor meer informatie, zie de

Introductie tour door pensioenplannen .)

De meeste van deze zelfregulerende pensioenplannen omvatten belastingvoordelen. In ruil voor de belastingvoordelen, definieert de overheid strikte limieten voor onttrekkingen van pensioenrekeningen voordat u de pensioengerechtigde leeftijd bereikt. Dit maakt pensioenrekeningen echt langetermijninvesteringen en betekent dat ze als zodanig beheerd moeten worden. Langetermijnbeheer maakt van deze accounts het perfecte vehikel om een ​​relatieve krachtstrategie toe te passen, op zoek naar winst die de markt verslaat en tegelijkertijd risico's kan accepteren. Als we ervan uitgaan dat de werkgever een typisch aantal beleggingsmogelijkheden biedt, zijn er mogelijk een tiental verschillende beleggingsfondsen beschikbaar. Om dit account actief te beheren, kan de belegger de eenvoudige veranderingsmoment van zes maanden voor elke beleggingsoptie en een marktindex per week berekenen. De RS-handelaar zou al het geld op de rekening in het fonds met de hoogste waarde beleggen. De beslissing over wanneer iets anders te verkopen en te kopen, kan ook op RS zijn gebaseerd. Om zweepslagen te voorkomen, kunt u het fonds vasthouden terwijl het als nummer 1, 2 of 3 wordt geclassificeerd. Als het in een bepaalde week naar nummer 4 of lager valt, moet het worden verkocht en moet het momenteel gerangschikte nummer 1-fonds dat is gekocht met de opbrengst. Wanneer er meer dan 12 fondsen worden gebruikt in de berekening, kan de cutoff-rang worden vastgesteld op 25-50% van het aantal investeringsopties.

Conclusie

Testresultaten van studies zoals uitgevoerd door Robert Levy illustreren de voordelen van relatieve sterkte en bewijzen dat deze methode de moeite van het onderzoeken waard is. Het vermogen om een ​​relatieve krachtstrategie te gebruiken binnen een pensioenrekening maakt deze strategie nog toegankelijker voor de gemiddelde belegger en kan worden gebruikt door iedereen die een actieve rol wil spelen bij het beheer van zijn beleggingen.