In 2007 bevond de VS zich in een economische hausse. De dotcom-bubble was een verre herinnering, de werkloosheid bereikte een decennium-dieptepunt van 4. 4% en het sentiment onder beleggers was hoog. Wat de meeste beleggers echter niet wisten, was dat hun snel stijgende huizenprijs en de stijgende aandelenportefeuille op het punt stonden een stenen muur te raken.

Asset bubbles en financiële crises waren geen nieuw fenomeen. Teruggaand naar de British Railway Mania Bubble uit de jaren 1840, zijn bubbels een periode van overdreven uitbundigheid in de economische vooruitzichten van een bepaalde beleggingscategorie, en 2008 was niet anders. Terwijl historici vertellen over de Grote Recessie van 2008 die honderdduizenden mensen werkloos heeft gemaakt en miljarden dollars van wereldwijde aandelenmarkten heeft geveegd, is er meer dan alleen maar stijgende activaprijzen en hebzucht van investeerders die een rol hebben gespeeld in de ondergang van de wereldeconomie in 2008. (Zie ook: Economische kernsplitsingen: laat ze ze verbranden of stempelen? )

Common Factors

Naast de emoties van hebzucht en angst, toont een herziening van de historische gegevens aan dat verschillende componenten tot de economische neergang leidden.

1. ongelijkheid van activa / passiva
2. excessieve leverage
3. bovenmatig risico
4. waardering

1. Assism / Liability Mismatch

De mismatch in de samenstelling van de balans van zowel Bear Stearns als Lehman Brothers speelde een belangrijke rol in de ondergang van de twee Amerikaanse investeringsbanken. Met het verstrengen van het kredietrisico, een durationmismatch waarbij de banken sterk leidden op kortetermijnfinanciering en langetermijnactiva hielden tegenover de financieringsvereisten. Toen de bankencrisis zich begon te ontvouwen, werden deze langetermijnactiva minder liquide, zodat wanneer ze niet langer als financiering konden worden gebruikt, de twee banken insolvabel werden. (Meer lezen: Case Study: The Collapse Of Lehman Brothers en Ontleed het Bear Stearns Hedge Fund Collapse .)

2. Excessieve hefboom

Naarmate de Grote Recessie zich begon te ontvouwen, was het duidelijk dat beleggers een grote hefboomwerking hadden; ze hadden grote sommen geld geleend om in activa te beleggen, waarbij ze hun inzetten aanzienlijk verhoogden. Hoewel de financiële huizenmarkt een dominante positie innam, was de ineenstorting van de woningmarkt een direct gevolg van leverage. Huiseigenaren leenden grote sommen geld om te investeren in de bloeiende woningmarkt, maar toen de crisis toesloeg en de huizenprijzen daalden, werden degenen met een hefboom negatief gemotiveerd en kon het actief de schuld niet meer betalen. Dit escaleerde in de afscherming van miljoenen huizen en de woningcrisis was in volle gang.

3. Buitensporig risico

Een ander onderdeel van de crisis van 2008 was dat financiële instellingen buitensporige risico's namen. Toen de hypotheekcrisis zich ontvouwde, was het duidelijk dat de banken die door hypotheek gedekte waardepapieren hadden gekocht dit hadden gedaan met de veronderstelling dat ze veilig waren en weinig risico's droegen.Omdat de kredietspreads bleken en de onderliggende activa opnieuw geprijsd waren, was het duidelijk dat ze allesbehalve risicovrij waren.

4. Waardering

Naarmate het optimisme na de dotcom-bubble voortduurde, raakten aandelenkoersen steeds meer uit de war met hun waardering. De koers / winstverhouding van de S & P 500 steeg boven de dotcom-bubbel hoog en steeg vervolgens meer dan 100, meer dan 7 keer het historische gemiddelde. Zo snel als het opsteeg, was de ommekeer net zo smerig. In de tweede helft van 2009 daalde de koers / winst-verhouding van 120 naar 13.

Economisch effect van de Bubble van 2008

De uitbarsting van de bubble van 2008 was als geen ander. Terwijl de werkloosheid steeg en de aandelenmarkt instortte, zal de crisis voor altijd herinnerd worden voor het onconventionele beleid van de centrale bank.

Om een ​​volledige ineenstorting van de banksector af te wenden, begonnen de Federal Reserve en andere wereldwijde centrale banken staatsobligaties en door hypotheek gedekte waardepapieren op te kopen om de worstelende banken te helpen financieren. Het onderdrukte op zijn beurt de rente en moedigde het lenen aan. Dit beleid had echter onbedoelde gevolgen. Allereerst stegen de activaprijzen; de Amerikaanse aandelenmarkt ging een tien jaar durende bullrun in toen investeerders massaal naar aandelen gingen, omdat obligaties weinig rendement opleverden. Naarmate het individuele aandelenbezit daalde, groeide de ongelijkheid doordat de recordkoersen steeds minder profiteerden.

Bovendien zorgde de geldstroom naar het wereldwijde economische systeem ervoor dat de wereldwijde inflatie onder de doelstellingen van de centrale banken kwam te staan, en gedurende bijna een decennium worstelde de wereld met deflatie.

Financiële crises voorkomen en verzachten

De zeepbel van 2008 was niet de eerste en zal zeker niet de laatste zijn. Crisissen kunnen niet worden voorkomen of voorspeld. Zoals uitgelegd in het boek "Lombard Street" (2005) van Walter Bagehot zijn er echter hulpmiddelen om een ​​deel van de pijn te verlichten:

• Het financiële systeem voldoende liquiditeit bieden: Tijdens de kredietcrisis van 2008 heeft de Federal Reserve en andere wereldwijde centrale banken hebben herhaaldelijk de rente verlaagd en een uitzonderlijk niveau van liquiditeit aan het financiële systeem geboden. (Zie ook De Federal Reserve: What Is The Fed? )
• Vertrouwen vestigen op de veiligheid van het bankwezen : Dit voorkomt dat consumenten zich naar de bank haasten om hun deposito's in te trekken . Het vertrouwen kan worden gewaarborgd door het verstrekken van overheidsgaranties op bankdeposito's; in de VS komt deze garantie in de vorm van het FDIC-verzekeringsprogramma.

The Bottom Line

Toen de wereldeconomie herstelde van de Grote Recessie, was het duidelijk dat de componenten van de crisis meer waren dan alleen maar een vertraging van de economische bedrijvigheid en het optimisme. Een gebrek aan overzicht van toezichthouders zag de balansen van banken structureel uit balans raken en naarmate de hefboom steeg, namen ook de risico's die met een correctie gepaard gingen toe. En toen die correctie kwam, werden die risico's werkelijkheid.