Als iemand investeerders en beleggingsprofessionals zou ondervragen om hun ideale investeringsscenario te bepalen, zou de overgrote meerderheid ongetwijfeld beamen dat het een dubbelcijferig totaalrendement is in alle economische omgevingen, elk jaar. Natuurlijk zijn ze het er ook over eens dat het worstcasescenario een algemene daling van de waarde van de activa is. Maar ondanks deze kennis bereiken maar heel weinigen het ideaal en velen komen het worstcasescenario tegen. (Lees voor meer informatie Vijf dingen die u moet weten over Asset Allocation .)

TUTORIAL: Risico en diversificatie beheren

De redenen hiervoor zijn uiteenlopend: verkeerde toewijzing van activa, pseudodiversificatie, verborgen correlatie, wegingsonevenwichtigheid, valse rendementen en onderliggende devaluatie. De oplossing kan echter eenvoudiger zijn dan u zou verwachten. In dit artikel laten we zien hoe we echte diversificatie kunnen bereiken door selectie van activacategorieën, in plaats van aandelenselectie en markttiming. (Ga voor achtergrondinformatie over activaspreiding naar Asset Allocation Strategies .)

Het belang van allocatie van activaklasse De meeste beleggers, waaronder beleggingsprofessionals en marktleiders, overtreffen de index van de beleggingscategorie waarin ze beleggen niet, volgens twee studies van Brinson, Beebower et al getiteld "Determinants of Portfolio Performance" (1986) en "Determinants of Portfolio Performance II: An Update" (1991). Deze conclusie wordt ook gestaafd in een derde onderzoek van Ibbotson en Kaplan getiteld "Geeft Asset Allocation Policy 40%, 90% of 100% van de prestaties uit?" (2000). Wat de vraag oproept, als een groeiaandeel in Amerikaanse aandelen niet consistent de Russell 3000 Growth Index evenaart of verslaat, welke waarde heeft het beleggingsbeheer toegevoegd om hun vergoedingen te rechtvaardigen? Misschien is het voordeliger om gewoon de index te kopen. (Voor meer informatie over actief beheer dat een passief rendement oplevert, raadpleeg Pas op voor de Index Hugger .)

Bovendien laten de studies een hoge correlatie zien tussen het rendement dat beleggers behalen en de onderliggende prestaties van de activaklasse; een U. S. obligatiefonds of -portefeuille zal bijvoorbeeld over het algemeen ongeveer hetzelfde presteren als de Lehman Aggregate Bond-index, die tegelijkertijd stijgt en daalt. Dit toont aan dat, aangezien rendementen naar verwachting hun activaklasse kunnen nabootsen, het selecteren van activaklassen veel belangrijker is dan zowel markttiming als individuele activaselectie. Brinson en Beebower concludeerden dat markttiming en individuele activaselectie slechts 6% van de variatie in rendementen vertegenwoordigden, waarbij de strategie of de activaklasse de balans vormden.

Figuur 1: een uitsplitsing van factoren die een variatie in portefeuillerendement tot gevolg hebben

Brede diversificatie over meerdere activaklassen Veel beleggers begrijpen een effectieve diversificatie niet echt, vaak denken zij volledig gediversifieerd te zijn na het spreiden van hun investering over grote caps, mid- of small caps, aandelen uit energie, financiën, gezondheidszorg of technologie, of zelfs beleggen in opkomende markten.In werkelijkheid hebben ze echter slechts in meerdere aandelensectoren geïnvesteerd en zijn ze geneigd om met die markt te stijgen en dalen.

Als we naar de Morningstar-stijlaanindexen of hun sectorindexen zouden kijken, zouden we zien dat ze ondanks enigszins variërende rendementen doorgaans samen volgen. Wanneer we de indexen vergelijken als een groep of afzonderlijk met de grondstoffenindexen, hebben we echter niet de neiging om deze gelijktijdige gerichte beweging te zien. Daarom is een portefeuille die echt over verschillende niet-gecorreleerde activaklassen beschikt, echt gediversifieerd en beter in staat om met marktvolatiliteit om te gaan, omdat de goed presterende activaklassen de onderpresterende klassen kunnen compenseren.

Verborgen correlatie Een effectief gediversifieerde belegger blijft alert en waakzaam, omdat de correlatie tussen klassen in de loop van de tijd kan veranderen. Internationale markten zijn lange tijd het hoofdbestanddeel geweest van diversificatie; Er is echter een duidelijke toename van de correlatie tussen de wereldwijde aandelenmarkten. Dit is het gemakkelijkst zichtbaar op de Europese markten na de vorming van de Europese Unie. Daarnaast worden opkomende markten ook steeds nauwer gecorreleerd met de Amerikaanse en Britse markten. Wellicht nog verontrustender is de toename van de oorspronkelijk ongeziene correlatie tussen de vastrentende en aandelenmarkten, van oudsher de pijler van diversificatie van activaklassen.

Het is mogelijk dat de toenemende relatie tussen investment banking en gestructureerde financiering hier de oorzaak van is, maar op een breder niveau kan de groei van de hedgefondssector ook een directe oorzaak zijn van de toegenomen correlatie tussen vastrentende waarden en aandelen en andere kleinere beleggingscategorieën. Wanneer een groot, globaal multi-strategisch hedgefonds bijvoorbeeld verliezen lijdt in één activaklasse, kunnen margestortingen het ertoe dwingen om activa over de hele linie te verkopen, waardoor alle andere klassen waarin het heeft belegd, universeel zijn beïnvloed. (Voor gerelateerde informatie, check out HedgeFonds storingen verlichten hefboom valkuilen en zijn gestructureerde retailproducten te goed om waar te zijn? )

Klasse herschikking Ideale asset allocatie is niet statisch. Terwijl de verschillende markten zich ontwikkelen, leidt hun wisselende prestatie tot een onbalans in activaklasse, dus monitoring en herschikking zijn noodzakelijk. Beleggers kunnen vinden dat het gemakkelijker is om slecht presterende activa af te stoten, waardoor de belegging wordt omgezet in activaklassen die betere rendementen genereren, maar ze moeten in de gaten worden gehouden voor de risico's van overweging in één activaklasse, wat vaak kan worden verergerd door de effecten van stijlafwijkingen. (Voor meer informatie over drift, zie Do not Panic If Your Mutual Fund Drifting .)

Een uitgebreide bullmarkt kan leiden tot overwogen posities in een activaklasse die mogelijk moeten worden gecorrigeerd. Beleggers moeten hun activaspreiding aan beide uiteinden van de prestatienorm afstemmen.

Relatieve waarde Asset-returns kunnen misleidend zijn, zelfs voor een ervaren belegger. Ze worden het best geïnterpreteerd in verhouding tot de prestaties van de activaklasse, de risico's die aan die klasse en de onderliggende valuta zijn verbonden.Men kan niet verwachten vergelijkbare opbrengsten van technische aandelen en overheidsobligaties te ontvangen, maar men moet vaststellen hoe elk past in de totale belegging. Effectieve diversificatie omvat activaklassen met verschillende risicoprofielen die in verschillende valuta worden aangehouden. Een kleine winst in een markt met een valuta die toeneemt ten opzichte van uw portefeuillevaluta, kan beter presteren dan een grote winst in een terugtrekkende valuta - en evenzo kunnen grote winsten verliezen worden wanneer ze worden terug geconverteerd naar een versterkte valuta. Voor evaluatieve doeleinden moet de belegger de verschillende activaklassen analyseren in relatie tot zijn "eigen valuta" en een neutrale indicator. (Voor een gedetailleerd overzicht van dit effect, bekijk Het effect van valutaconversies .)

De Zwitserse frank, die sinds de jaren 1940 een van de stabielere valuta's is met een relatief lage inflatie, kan één benchmark om andere valuta's te meten. Voor 2007 steeg de S & P 500 met ongeveer 53%. Wanneer echter rekening wordt gehouden met de devaluatie van de Amerikaanse dollar ten opzichte van de meeste valuta in hetzelfde jaar, zouden beleggers effectief een nettoverlies ervaren. Met andere woorden, een belegger die ervoor koos zijn of haar volledige portefeuille aan het eind van 2007 te verkopen, zou meer Amerikaanse dollars ontvangen dan een jaar eerder - maar de belegger kon minder kopen met die dollars dan het jaar daarvoor in vergelijking met andere buitenlandse valuta's. Wanneer de thuisvaluta devalueert, negeren beleggers vaak de gestage daling van de koopkracht van hun investeringen, die vergelijkbaar is met het houden van een belegging die minder opbrengt dan de inflatie.

Conclusie Al te vaak raken particuliere investeerders vast met het verzamelen van aandelen en de handel - activiteiten die niet alleen tijdrovend zijn, maar ook overweldigend kunnen zijn. Het kan voordeliger zijn - en aanzienlijk minder middelenintensief zijn - om een ​​bredere kijk te nemen en zich te concentreren op de activaklassen. Met deze macromening worden de individuele investeringsbeslissingen van de belegger vereenvoudigd en kunnen ze zelfs winstgevender zijn.