De filosofie van John Maynard Keynes is moeilijk te vatten. Zijn beroemde verhandeling, 'De algemene theorie van werkgelegenheid, geld en interesse', is een complex geheel van onvoltooide gedachten en intuïtieve ingevingen die tegelijkertijd briljant en paradoxaal zijn. Het is ook moeilijk te lezen en te begrijpen, behalve misschien dat Keynes het niet eens was met Say's marktwet en vond dat besparingen onnodig waren.

AD:

Keynes was niet per se een rigoureuze academicus. Zijn voornaamste zorg was het Britse openbare beleid. Keynes 'belangrijkste biograaf en vurige volgeling, Lord Robert Skidelsky, zei dat Keynes' Theory 'uitvond om te rechtvaardigen wat hij wilde doen.' F. A. Hayek, een vriend van Keynes evenals zijn belangrijkste intellectuele rivaal, vertelde de New York Times in 1982 dat Keynes intelligent was, maar hij begreep weinig over economie.

AD:

Hayek benadrukte ook de vreemde aard waarmee Keynes sprak en schreef over economie. Veel capabele schrijvers hebben de geschriften van Keynes gepareerd, met name Skidelsky, Henry Hazlitt en Hunter Lewis, en maakten zijn gedachten begrijpelijker. Moderne economen kunnen verschillende kritische lessen van Keynes overbrengen.

Overheidsuitgaven kunnen gevolgen hebben voor Aggregate productie op korte termijn

De beleidsvoorschriften van Keynes vereisen vaak overheidsstimulans, inclusief tekortuitgaven, om onvrijwillige werkloosheid te bestrijden. Hij was ook de eerste wijdverspreide econoom in de Engelssprekende wereld om vraag- en aanbodfactoren in de economie te aggregeren.

AD:

Keynes is gevalideerd voor de korte termijn, althans volgens zijn eigen definities van succes. Overheidsuitgaven en -projecten kunnen tijdelijk het bruto binnenlands product (bbp) stimuleren, ruwweg in overeenstemming met dalingen in gemeten werkloosheidscijfers. Op de lange termijn is er echter weinig correlatie tussen overheidsuitgaven en productiviteit of groei van het inkomen per hoofd van de bevolking.

Prijzen worden niet gelijkmatig aangepast

De uitdrukking "vast loon" is een integraal onderdeel van het economische lexicon van Keynes. Hij vond het onwaarschijnlijk dat de lonen naar beneden zouden worden aangepast om de werkloosheid te verminderen, aangezien werknemers waarschijnlijk geen loonsverlagingen accepteren en werkgevers ze waarschijnlijk niet zullen aanbieden. Met andere woorden, markten zijn niet altijd duidelijk op de manier die algemene evenwichtsmodellen suggereren.

Hoewel Keynes beweerde dat arbeidsmarkten anders functioneren dan andere markten, accepteren de meeste economen nu algemeen dat alle prijzen gevoelig kunnen zijn voor langzame aanpassingen onder ongunstige omstandigheden.

Economie en politiek zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden

John Maynard Keynes was een levenslange ambtenaar en openbare denker en zijn geschriften waren bijna altijd bedoeld om het huidige Britse beleid te beïnvloeden.Hij begreep dat politici, eenmaal geaccepteerd door de academische wereld, een veel gemakkelijkere tijd hebben om een ​​nieuwe economische theorie te promoten. Hij was een bekende criticus van de Vredesconferentie van Versailles, die zei dat hij te streng was tegenover Duitsland en terecht beweerde dat dit tot vreselijke langetermijngevolgen zou leiden.

Keynes gebruikte de economie als een wapen in het publieke debat. Hij was een groot voorstander van de openbare werkenprogramma's van de Labour Party en verzette zich tegen de naoorlogse jaren van Groot-Brittannië om terug te keren naar de gouden standaard. Hij begreep dat overheidsfunctionarissen uiteindelijk zijn economische opvattingen zouden moeten goedkeuren om ze te implementeren. In feite gaf Keynes in de Duitse editie van 'The General Theory' toe dat zijn ideeën 'veel gemakkelijker waren aangepast aan de omstandigheden van een totalitaire staat', zodat de politiek niet in de weg kon staan.

De economie kan zonder volledige werkgelegenheid voor een tijd werken

Een overlappend thema in "The General Theory" was dat de economie verschillende niveaus van werkloosheid kan hebben. Het was een directe uitdaging voor de opvattingen van klassieke economen, zoals David Ricardo en Jean-Baptiste Say, die beweerden dat een overvloed op de arbeidsmarkt automatisch door de markt zou worden opgelost. In technische bewoordingen geloofde Keynes niet dat de bruikbaarheid van het loontarief een balans zou vormen tussen arbeid en evenwicht op de arbeidsmarkt.

Weinig economen zijn het oneens met Keynes 'gevoelens over de loonvoet en arbeid, maar sommige zijn het oneens over het mechanisme. Linkse Keynesianen zijn van mening dat de vrije markt een gebrek aan werkgelegenheid creëert door buitensporige besparingen en een gebrek aan liquiditeit, terwijl rechtse economen tegengaan dat verkeerd overheidsbeleid tekorten op de arbeidsmarkt creëert. Hoe dan ook, men is het er algemeen over eens dat volledige werkgelegenheid geen garantie is in een gemengde economie.

Inflatie is onrechtvaardig en leidt tot overmatige stimulering van industriële activiteit

Keynes 'werk uit 1923,' A Tract on Monetary Reform ', noemde inflatie een kwaad dat moet worden gemeden. Dit is een van de grootste verschillen tussen Keynes en zijn latere acolieten, van wie de meesten inflatie-vriendelijk of een minder belangrijk probleem beschouwden. Maar Hayek vergeldt Keynes, bewerend dat hij goed het kwade van inflatie kende. Keynes was ook van mening dat de inflatie rijke investeerders ten koste van de armen heeft geholpen.

Net als bij veel andere kwesties was Keynes inconsistent ten aanzien van inflatie en monetair beleid. Hij was echter van mening dat de prijzen stabiel moeten blijven. Hij voerde aan dat "inflatie leidt tot overmatige stimulering van industriële activiteit" en "overbelasting in goede tijden", in navolging van vele Oostenrijkse economen, die beweren dat economische booms en bustes worden veroorzaakt door manipulaties van geldhoeveelheden.