Met gebeurtenissen in het lange uitgesponnen Griekse drama komt het op een rijtje. Het is interessant om te zien hoe dingen zich afspelen in de context van speltheorie.

De Griekse schuldencrisis kwam in 2010 op de voorgrond en is sindsdien in het nieuws. In de laatste en schijnbaar beslissende iteratie zijn de zaken tot een climax gekomen, waarbij Griekenland in gebreke bleef met een betaling van € 1,6 miljard aan het Internationaal Monetair Fonds en zijn banken met een liquiditeitscrisis. Yanis Varoufakis, die onlangs is afgetreden als zijn Griekse minister van financiën, is een econoom en een bekend voorstander van speltheorie.

AD:

Varoufakis heeft zelfs een boek over het onderwerp geschreven en verwees naar de theorie in het kader van de Griekse onderhandelingen met de cohorten van de Europese Unie. Varoufakis is niet langer het publieke gezicht van de Griekse onderhandelingen, aangezien zijn schurende manier blijkbaar niet goed werd ontvangen door de Europeanen. Zelfs met Varoufakis buiten beeld, biedt speltheorie nog steeds een kader voor de Griekse onderhandelingen en een lens om de procedure te bekijken.

AD:

Een game spelen

De speltheorie probeert uit te leggen hoe mensen handelen in alledaagse economische situaties waarin strategizing is betrokken om een ​​goed resultaat voor zichzelf te behalen. In de eenvoudigste vorm van speltheorie verliest één persoon en wint een ander, wat leidt tot een nulsomevenwicht. In het echte leven is dit echter niet altijd het geval en kunnen alledaagse situaties complexer zijn. Zo bedacht John Nash, de beroemde wiskundige, zijn eigen bijdrage aan de speltheorie in de vorm van het Nash-evenwicht dat naar een breder scala aan uitkomsten keek.

AD:

Twee partijen zouden bijvoorbeeld kunnen samenwerken om voor beide een optimaal resultaat te bereiken, resulterend in een win-winresultaat. Om tot een Nash-evenwicht te komen, neemt elke persoon beslissingen waarbij rekening wordt gehouden met de mogelijke acties van de ander. Het gaat niet alleen om je eigen zet, maar ook om het in rekening brengen van de mogelijke reacties van je tegenstander en hoe je het beste de uitkomst kunt krijgen die je wilt, gegeven de waarschijnlijke reacties van je tegenstander. Een evenwicht ontstaat in deze context wanneer beide partijen niets te winnen hebben door hun strategieën te veranderen. Nash kreeg een Nobelprijs voor zijn inzichten in speltheorie.

Wat zit er achter de crisis in Griekenland?

Om de huidige situatie in Griekenland te begrijpen en hoe deze de hand speelt, moeten we kijken naar de tijd van de toetreding van het land tot de eurozone, al in 2001. Om toegang te krijgen tot deze club, moeten Europese landen voldoen aan specifieke fiscale vereisten. Griekenland voldeed niet volledig aan de vereisten van de eurozone, met name die voor begrotingstekort en voor hoeveel procent van hun bruto binnenlands product hun schuld goed was.Het land heeft zijn echte financiële beeld niet gepresenteerd omdat het lid wilde worden van de Eurozone-club.

Dat werkte een paar jaar, tot de financiële crisis van 2008 de zwakke onderbuik van het land blootlegde, omdat de inkomsten uit toerisme en scheepvaart zwaar werden getroffen. Met beleggers wereldwijd steeds meer risico-avers en de Griekse overheid niet in staat om toegang te krijgen tot financiering met vreemd vermogen en geconfronteerd met een default situatie op haar leningen in 2010, werd het gered door andere leden van de eurozone en het Internationaal Monetair Fonds. In ruil daarvoor moest Griekenland zich verbinden tot bepaalde hervormingen om zijn economie beter te laten standhouden en meer in overeenstemming te brengen met de Eurozone-normen.

Hoe speelt Griekenland zijn hand?

Griekenland was tot nu toe schoorvoetend in zee gegaan met de leiders van de eurozone, met Duitsland als koploper, om toegang te krijgen tot de benodigde financiering. Het heeft zijn strategie echter recentelijk gewijzigd. Na vijf jaar bezuinigingen en het leed dat daaruit voortsproot, stemde het Griekse volk begin juli tegen het aanvaarden van de voorwaarden voor het Europese reddingsplan, een uitkomst die premier Alexis Tsipras aanmoedigde. De Europeanen zijn op zoek naar de Grieken om verder te bezuinigen op hun gepensioneerde pensioenen, bijvoorbeeld, in aanvulling op strengere fiscale handhaving, en Tsipras wil deze extra ontbering niet op te leggen aan de Grieken.

Tsipras gelooft dat de afwijzing door het Griekse volk van de Europese reddingsoperaties hem een ​​betere hand geeft bij het onderhandelen met de Europeanen. Hij heeft echter gezegd dat Griekenland met een beter hervormingspakket zal komen om de pensioen- en belastinghervorming aan te pakken, die voor de Europeanen aangenamer is.

Tsipras baseert zich blijkbaar op de afkeer van de Europeanen voor een zogenaamde 'Grexit' of een Griekse exit uit de eurozone om zoveel mogelijk concessies te smeren als hij kan. Hij heeft zich in dit opzicht mogelijk echter verkeerd berekend. Dit "Grexit" -scenario was een veel enger vooruitzicht toen de eurocrisis voor het eerst uitbrak in 2010. De gevolgen op de financiële markten waren onzeker, evenals de mogelijkheid dat andere landen zoals Spanje, Italië en Portugal ook de eurozone zouden kunnen verlaten als hun lening. de kosten werden te hoog. In de afgelopen vijf jaar is de wereld beter voorbereid om de mogelijkheid van een Grieks vertrek uit de eurozone aan te pakken en de financiële markten hebben niet op panische wijze gereageerd omdat dit vooruitzicht meer een mogelijkheid wordt.

Europese respons

Wat de Europeanen betreft, geleid door Duitsland, zijn ze nu bereid om de bluf van Tsipras te beloven dat Griekenland de eurozone zal verlaten als ze niet bereid zijn om concessies te doen. Ze zien deze mogelijke 'Grexit' niet als een onhandelbare crisis die onzekerheid met zich meebrengt voor de monetaire unie en de wereld. Portugal, Italië en Spanje bevinden zich vandaag in betere posities, en het is minder waarschijnlijk dat zij besluiten het Griekse voorbeeld en het verzuim te volgen of om meer concessies te vragen. De Europeanen zijn zich ervan bewust dat Griekenland meer te verliezen heeft bij het verlaten van de eurozone dan de rest van de wereld. (Zie aanverwant: Hoe zou de euro handel zijn als er een Grexit optreedt?)

Mogelijke resultaten

Als beide partijen niet in staat zijn om tijdig een deal te sluiten, zal Griekenland waarschijnlijk de eurozone verlaten om zijn valuta, de drachme, terug te brengen en zijn economie beter te beheren. Terwijl dit voor een tijdje meer ontbering zou opleggen aan de Grieken, zou het op de lange termijn kunnen verbeteren.

Een andere mogelijkheid is dat de Griekse banken zullen instorten terwijl de langgerekte onderhandelingen plaatsvinden, in welk geval ofwel de Grieken gedwongen zullen worden om in te stemmen met de Europese eisen of de euro opgeven. Als de Europeanen er goed aan doen om een ​​'Grexit' te vermijden, kunnen ze ook meer vatbaar zijn voor concessies om Griekenland in de eurozone te houden.

In het beste geval een win-winscenario, zullen beide partijen uiteindelijk tot een overeenkomst komen die voor beide partijen voordelig is, zodat er geen onbekend terrein meer is om te ontdekken hoe dit allemaal zal verlopen en gevolgen zal hebben voor Europa en de rest van de wereld. (Zie: Hoe een crisis in Griekenland de U. S. Beïnvloedt)

De bottom line

Griekenland en Europa zijn beide betrokken bij een high-stakeswedstrijd met beide partijen die op zoek zijn naar de meeste concessies. Hoewel speltheorie een kader biedt om te zien hoe dit zou kunnen spelen, is het niet de enige factor die dit drama aandrijft. Menselijke motivaties spelen ook een rol, zoals de nationale trots van Griekenland, die zou kunnen voorkomen dat de leiders van het land volledig rationeel en voorspelbaar handelen.