De markt voor vreemde valuta (forex) is de grootste markt ter wereld omdat valuta van eigenaar verandert wanneer goederen en diensten tussen landen worden verhandeld. De enorme omvang van de transacties tussen landen biedt arbitragemogelijkheden voor speculanten, omdat de valutawaarden per minuut fluctueren. Meestal maken deze speculanten veel transacties voor kleine winsten, maar soms wordt een grote positie ingenomen voor een enorme winst of, als er iets misgaat, een enorm verlies. In dit artikel zullen we kijken naar de grootste valutahandel die ooit is gemaakt.

ZIE: Forex

Hoe de transacties worden gemaakt Allereerst is het essentieel om te begrijpen hoe geld wordt verdiend op de forexmarkt. Hoewel sommige van de technieken bekend zijn bij aandelenbeleggers, is valutahandel een domein van investeren in en van zichzelf. Een valutahandelaar kan een van de vier weddenschappen plaatsen op de toekomstige waarde van een valuta:

• Een valuta shorten betekent dat de handelaar van mening is dat de valuta zal dalen in vergelijking met een andere valuta.
• Lang gaan betekent dat de handelaar denkt dat de valuta in waarde zal stijgen in vergelijking met een andere valuta.
• De andere twee weddenschappen hebben te maken met de hoeveelheid verandering in beide richtingen - of de handelaar nu denkt dat hij veel of helemaal niet beweegt - en staan ​​bekend om de provocerende namen van wurgen en straddle.

Nadat je hebt besloten welke weddenschap je wilt plaatsen, zijn er veel manieren om de positie in te nemen. Als u bijvoorbeeld de Canadese dollar (CAD) wilt korten, is de eenvoudigste manier om een ​​lening af te sluiten in Canadese dollars die u in staat zult zijn om met een korting terug te betalen als de valuta devalueert (ervan uitgaande dat u gelijk hebt) . Dit is veel te klein en traag voor echte forextraders, dus gebruiken ze puts, calls, andere opties en doorsturen om hun posities op te bouwen en te benutten. Het is met name de hefboomwerking die sommige transacties miljoenen en zelfs miljarden dollars waard maakt.

No. 3: Andy Krieger Vs. the Kiwi
Andy Krieger, een 32-jarige valutahandelaar bij Bankers Trust, volgde in 1987 nauwlettend de valuta's die tegen de dollar na de crash van Black Monday aansloten. Terwijl beleggers en bedrijven de Amerikaanse dollar en andere valuta, die minder schade hadden geleden bij het marktongeval, overrompelden, waren er waarschijnlijk enkele valuta die fundamenteel overgewaardeerd zouden worden, wat een goede kans voor arbitrage zou zijn. De beoogde valuta Krieger was de Nieuw-Zeelandse dollar, ook wel de kiwi genoemd.

Met behulp van de relatief nieuwe technieken geboden door opties, nam Krieger een shortpositie in tegen de kiwi ter waarde van honderden miljoenen dollars. Zijn verkooporders zouden zelfs de geldhoeveelheid van Nieuw-Zeeland overschrijden. De verkoopdruk in combinatie met het gebrek aan valuta in omloop zorgde ervoor dat de kiwi sterk daalde.Hij joelde tussen een verlies van 3 en 5% terwijl Krieger miljoenen verdiende voor zijn werkgevers.

Een deel van de legende verhaalt een bezorgde Nieuw-Zeelandse overheidsfunctionaris die de bazen van Krieger oproept en Bankers Trust bedreigt om Krieger uit de kiwi te halen. Krieger verliet later Bankers Trust om aan het werk te gaan voor George Soros.
No. 2: Stanley Druckenmiller Inzet op de Mark - Twice
Stanley Druckenmiller verdiende miljoenen door twee lange weddenschappen in dezelfde valuta te maken terwijl hij als handelaar werkte voor het Quantum Fund van George Soros.

Druckenmiller's eerste gok kwam toen de Berlijnse muur viel. De waargenomen problemen van hereniging tussen Oost- en West-Duitsland hadden de Duitse mark gedrukt tot een niveau dat Druckenmiller extreem vond. Aanvankelijk legde hij een gokje van een miljoen dollar op een toekomstige rally tot Soros hem zei om zijn aankoop te verhogen tot 2 miljard Duitse mark. Het spel verliep volgens plan en de longpositie werd miljoenen dollars waard, waardoor het rendement van het Quantum Fund meer dan 60% was.
Mogelijk door het succes van zijn eerste gok maakte Druckenmiller het Duitse merk ook een integraal onderdeel van de grootste valutahandel in de geschiedenis. Een paar jaar later, terwijl Soros bezig was de Bank of England te verbreken, liep Druckenmiller lang op het spel in de veronderstelling dat de gevolgen van de inzet van zijn baas het Britse pond tegen het doel zouden laten vallen. Druckenmiller was ervan overtuigd dat hij en Soros gelijk hadden en liet dit zien door Britse aandelen te kopen. Hij was van mening dat Groot-Brittannië de leentarieven zou moeten verlagen, waardoor het bedrijfsleven zou worden gestimuleerd en dat het goedkopere pond feitelijk meer export zou betekenen in vergelijking met Europese rivalen. Na deze zelfde gedachte kocht Druckenmiller Duitse obligaties op de verwachting dat beleggers naar obligaties zouden verhuizen omdat de Duitse aandelen minder groei vertoonden dan de Britten. Het was een zeer complete transactie die aanzienlijk bijdroeg aan de winst van Soros 'belangrijkste gok tegen het pond.

No. 1: George Soros Vs. the British Pound
Het Britse pond overschaduwde het Duitse merk in de aanloop naar de jaren negentig, hoewel de twee landen economisch heel verschillend waren. Duitsland was het sterkste land ondanks de aanhoudende problemen van hereniging, maar Groot-Brittannië wilde de waarde van het pond boven de 2. 7 punten houden. Pogingen om zich aan deze standaard te houden, lieten Groot-Brittannië achter met hoge rentetarieven en een even hoge inflatie, maar het eiste een vaste rente van 2. 7 mark aan een pond als voorwaarde om toe te treden tot het Europese Wisselkoersmechanisme (ERM).

Veel speculanten, waaronder George Soros, vroegen zich af hoe lang de vaste wisselkoersen de marktkrachten konden bestrijden en begonnen shortposities in te nemen tegenover het pond. Soros leende zwaar om meer te gokken op een val in het pond. Groot-Brittannië verhoogde zijn rentetarieven tot dubbele cijfers om te proberen investeerders aan te trekken. De regering hoopte de verkoopdruk te verlichten door meer koopdruk te creëren.

Het uitbetalen van rentekosten kostte echter geld en de Britse regering besefte dat het miljarden zou verliezen door het pond kunstmatig te betalen.Het trok zich terug uit de ERM en de waarde van het pond kelderde tegen het merkteken. Soros verdiende minstens $ 1 miljard van deze handel. Voor de Britse regering hielp de devaluatie van het pond zelfs, omdat het de overmatige rente en inflatie uit de economie dwong, waardoor het een ideale omgeving voor bedrijven werd.

Een baan zonder bedaren
Elke discussie rond de topvalutamarkt draait altijd rond George Soros, omdat veel van deze handelaren een connectie hebben met hem en zijn Quantum Fund. Nadat hij zich terugtrok uit het actieve beheer van zijn fondsen om zich op filantropie te concentreren, maakte Soros opmerkingen over valutahandel, waarvan werd gezien dat het spijt betekende dat hij zijn fortuin aanvallende valuta's maakte. Het was een vreemde verandering voor Soros die, zoals veel handelaren, geld verdiende door prijsinefficiënties uit de markt te verwijderen. Groot-Brittannië heeft geld verloren vanwege Soros en hij heeft het land gedwongen om de bittere pil van het terugtrekken uit het wisselkoersmechanisme te slikken, maar veel mensen zien deze nadelen ook als noodzakelijke stappen die Groot-Brittannië sterker hebben gemaakt. Als er geen druppel in het pond was geweest, zouden de economische problemen van Groot-Brittannië misschien zijn gesleept toen politici het ERM probeerden aan te passen.
De onderste regel Een land kan net zo goed profiteren van een zwakke valuta als van een sterke valuta. Met een zwakke valuta worden de binnenlandse producten en activa goedkoper voor internationale kopers en neemt de export toe. Op dezelfde manier stijgt de binnenlandse verkoop doordat buitenlandse producten in prijs stijgen vanwege de hogere importkosten. Er waren zeer veel mensen in Groot-Brittannië en Nieuw-Zeeland die tevreden waren toen speculanten de overgewaardeerde valuta's naar beneden haalden. Natuurlijk waren er ook importeurs en anderen die begrijpelijkerwijs overstuur waren. Een valutaspeculant verdient geld door een land te dwingen de realiteit onder ogen te zien die het liever niet onder ogen ziet. Hoewel het een vuile klus is, moet iemand het doen.