a:

Sinds de oprichting van de Verenigde Staten in 1776 was de hoogste waargenomen inflatie op jaarbasis 29. 78% in 1778. De inflatie wordt berekend aan de hand van de jaarlijkse verandering in de consumentenprijsindex (CPI), die voor het eerst werd geïntroduceerd in 1913. CPI-gegevens vóór 1913 worden geschat met behulp van verschillende methoden en bronnen. Sinds de invoering van de CPI bedroeg de hoogste waargenomen inflatie 19,66% in 1917.

Op jaarbasis wordt de inflatie berekend door de waarde van de CPI aan het begin van het jaar in mindering te brengen en de waarde aan het einde van het jaar in mindering te brengen. Dit resultaat wordt gedeeld door de waarde van de CPI aan het begin van het jaar en vermenigvuldigd met 100. CPI-gegevens sinds de formele introductie als een index algemeen wordt beschouwd als een nauwkeurige beschrijving van consumentenprijzen in de Verenigde Staten. CPI-gegevens vóór 1913 zijn problematischer door onderrapportage, overrapportage, gebrek aan gegevens en verschillende gebruikte rapportagenormen.

Vóór de introductie van de Amerikaanse Federal Reserve door de Federal Reserve Act in 1913 groeide de Amerikaanse economie in horten en stoten. Perioden van snelle inflatie en groei van de activaprijzen werden gevolgd door ernstige schokken en paniek. Tussen 1775 en 1913 ondervonden de Verenigde Staten vier afzonderlijke perioden van dubbele cijfers. De Amerikaanse Federal Reserve is gemandateerd en handelt om de inflatie te matigen met behulp van beleidsmaatregelen waar het zal ingrijpen in valuta-, schuld- en aandelenmarkten om dit doel te bereiken. Sinds de jaren tachtig kende de Verenigde Staten een periode van lage inflatie, waarbij Amerikaanse Federal Reserve-voorzitters vaak bezorgd waren over deflatie in plaats van over inflatie.