De spoorsector is een subset van de transportsector, een groep aandelen die betrekking heeft op het vervoer van producten en passagiers. Spoorwegen vormen een van de drie grote transportgroepen (samen met luchtvaartmaatschappijen en truckbedrijven) en zijn sinds de introductie in de jaren 1820 een belangrijk onderdeel van de continentale Amerikaanse infrastructuur.

Groei-investeerders zoeken naar bedrijven die meer laten zien dan marktgemiddelde groei, ongeacht waardestatistieken zoals koers-winstverhouding. Beroemde investeerders in groei zijn Thomas Rowe Price, Jr. en Peter Lynch. Een groeistrategie streeft naar maximalisatie van de meerwaarden door te springen van stijgende aandelenkoersen naar stijgende aandelen, winsten vast te leggen en vervolgens over te gaan naar de volgende kans. In deze ruime zin kan bijna elk type aandeel goed presteren voor een groei-investeerder; het hoeft alleen in prijs sneller te appreciëren dan industriegemiddelden.

Omdat beleggers in groei op zoek zijn naar aandelen met een grotere winst dan markt- of sectorgemiddelden, is het slechts logisch om in termen van sectoren als geheel te denken. Het is niet waarschijnlijk dat sectorfondsen een groot deel van een groeiportefeuille uitmaken en elke sector bevat bepaalde bedrijven die beter presteren dan andere.

In sommige sectoren zijn de snelgroeiende bedrijven waarschijnlijk groter dan in andere, en in die zin hebben bepaalde sectoren historisch beter gepresteerd in strategieën voor groeibeleggingen dan andere. Opkomende markten en technologieaandelen zijn bijvoorbeeld sterk vertegenwoordigd in groeiportefeuilles. Dit zijn gebieden waar kapitaalinvesteringen de neiging hebben om snel te intensiveren en grote winsten kunnen worden gemaakt in een korte periode van tijd.

De sectorprestaties van de spoorwegen zijn meestal cyclisch, wat betekent dat er soms grote groei optreedt. De aard van spoorwegmaatschappijen maakt hun groeipotentieel afhankelijk van andere industrieën en algemene economische gezondheid. Dit geldt voor alle bedrijven in de transportsector; ze hebben een reden nodig om goederen te verzenden of om klanten langs hun routes te laten reizen. De snelle groei van de spoorwegen na de Grote Recessie kwam bijvoorbeeld sterk overeen met de toename van de productie van schalieolie in de Verenigde Staten en Canada. Oliemaatschappijen die niet beschikten over de pijpleidinginfrastructuur om hun olie te pompen, werden gedwongen spoorwagons te gebruiken, waardoor ze zeer waardevolle vracht voor de spoorwegmaatschappijen creëerden.

De hoogst kapitaalintensieve industrieën worden niet beschouwd als de belangrijkste kandidaten voor groeibeleggingen. Kapitaalprojecten omvatten grote hoeveelheden leningen en langetermijnuitbreidingen. Het kost veel tijd en veel geld om duizenden kilometers rails te bouwen. Beleggers moeten misschien een tijdje wachten om winst te behalen.

In relatieve zin zijn spoorwegen beter geschikt voor groei-investeerders dan waarde-investeerders. Hoge investeringsuitgaven zijn moeilijk te evalueren aan de hand van traditionele waardestatistieken, zoals prijs / boekwaarde (P / B), winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (EBITDA) of koers-winstverhouding (P / E). Totdat ze worden achterhaald door een technologisch superieure methode van hoogvolume transport, zijn er altijd kansen voor groei-investeerders die over de juiste timing en een goed begrip van de unieke aard van spoorwegen beschikken.