a:

Zowel crediteuren als beleggers gebruiken de dekkingsgraad van de schuldendienst, of DSCR, bij het analyseren van de financiële toestand van een bedrijf. De ratio wordt vaak als kritischer beschouwd voor kredietverstrekkers dan voor beleggers, maar het is nog steeds een belangrijk instrument voor risicoanalyse. Een positieve DSCR betekent dat de onderneming over voldoende kasstromen beschikt om aan haar jaarlijkse schuldverplichtingen te voldoen, met inbegrip van de hoofdbetalingen. De formule die wordt gebruikt om de DSCR te berekenen is: Netto inkomen / (Belangrijkste aflossingen + Rentelasten)

Een DSCR van minder dan 1 0 vertegenwoordigt een negatieve cashflow. Een bedrijf met een DSCR van 0, 87 heeft bijvoorbeeld slechts voldoende netto bedrijfsinkomsten om 87% van zijn jaarlijkse schuldbetalingen te dekken. Net als bij alle andere dekkingsgraden zou dit aantal echter alleen als maatstaf moeten dienen voor vergelijkingen tussen bedrijven binnen dezelfde sector. Dit komt omdat sommige industrieën meer liquiditeit nodig hebben om hun activiteiten te kunnen uitvoeren, terwijl andere mogelijk met een lagere DSCR kunnen overleven.

Ongeacht het nut ervan, zou de DSCR niet de enige factor moeten zijn bij het nemen van een beslissing over het al dan niet kopen van de aandelen of obligaties van een bedrijf. In plaats daarvan kan het een actieve rol spelen bij het elimineren van bedrijven die mogelijk te veel gebruikmaken van de leverage of problemen hebben met het genereren van cashflow. Bedrijven die problemen hebben om hun crediteuren op tijd te betalen, zullen minder snel dividenden uitkeren, operaties uitbreiden of andere investeerders aantrekken. Te veel schulden kunnen een bedrijf zelfs dwingen zijn deuren te sluiten.

Van de meest gebruikelijke dekkingsgraden biedt de DSCR een nauwkeuriger beeld van de solvabiliteit van een onderneming dan de standaard rentedekkingsratio, die alleen rentebetalingen omvat en geen rekening houdt met de belangrijkste verplichtingen.