a:

Wanneer een bedrijf via een beursgang (IPO) bekend wordt gemaakt, evalueert een investeringsbank de huidige en geprojecteerde prestaties en gezondheid van het bedrijf om de waarde van de IPO voor het bedrijf te bepalen. De bank kan dit doen door het bedrijf te vergelijken met de beursintroductie van een ander vergelijkbaar bedrijf, of door de netto contante waarde van het bedrijf te berekenen. Het bedrijf en de investeringsbank zullen investeerders ontmoeten om te helpen bij het bepalen van de beste IPO-prijs via een reeks roadshows. Uiteindelijk, na de taxatie en roadshows, moet het bedrijf een ontmoeting hebben met de beurs, die zal bepalen of de IPO-prijs redelijk is.

Zodra de handel begint, worden de aandelenprijzen grotendeels bepaald door de krachten van vraag en aanbod. Een bedrijf dat op lange termijn zijn winstpotentieel aantoont, kan meer kopers aantrekken en daardoor profiteren van een stijging van de aandelenkoersen. Een bedrijf met een slechte kijk kan echter meer verkopers dan kopers aantrekken, wat kan resulteren in lagere prijzen. Over het algemeen stijgen de prijzen in periodes van toegenomen vraag - wanneer er meer kopers zijn dan verkopers. Prijzen dalen tijdens periodes van toegenomen aanbod - wanneer er meer verkopers zijn dan kopers. Een voortdurende prijsstijging staat bekend als een uptrend, en een continue prijsdaling noemt men een downtrend. Aanhoudende stijgingen vormen een 'bull'-markt en aanhoudende downtrends worden' bear-markets 'genoemd.

Andere factoren kunnen van invloed zijn op prijzen en plotse of tijdelijke prijswijzigingen veroorzaken. Enkele voorbeelden hiervan zijn winstrapporten, politieke evenementen, financiële rapporten en economisch nieuws. Niet alle nieuws of rapporten hebben invloed op alle effecten. Zo kunnen de aandelen van bedrijven die actief zijn in de gas- en olie-industrie reageren op het wekelijkse petroleumstatusrapport van de Amerikaanse Energy Information Administration (het "MER-rapport").

Aandelenkoersen kunnen ook worden aangedreven door wat bekend staat als kudde-instinct, wat de neiging van mensen is om de actie van een grotere groep na te bootsen. Als meer en meer mensen bijvoorbeeld een aandeel kopen, de prijs hoger en hoger duwen, zullen andere mensen aan boord springen, ervan uitgaande dat alle andere beleggers gelijk hebben (of dat ze iets weten dat niet iedereen weet). Er is misschien geen fundamentele of technische ondersteuning voor de prijsverhoging, maar beleggers blijven kopen omdat anderen dit doen en ze zijn bang om te missen. Dit is een van de vele verschijnselen die onder de paraplu van behavioral finance zijn bestudeerd.