a:

Een belegger kan profiteren van een daling in de chemiesector door short selling van chemische aandelen en exchange-traded funds (ETF's), en door het kopen van termijncontracten en putopties. Elk van deze methoden is geclassificeerd als speculatie; de belegger maakt een voorspelling over de richting van de markt en gebruikt strategieën om die voorspelling te verzilveren.

Drie afzonderlijke segmenten vormen de chemische sector: chemische basis, chemische specialiteit en diversificatie van chemische stoffen. Elk segment onderhoudt een enigszins andere relatie met de bredere markt. Allemaal correleren ze positief met de markt als geheel, maar met verschillende mate van volatiliteit. Met een bèta van 0. 94, vertoont chemische basic de minste volatiliteit in de chemische sector, gevolgd door chemische specialiteit (1.03) en chemische diversiteit (1. 17).

De positieve bèta van elk segment geeft aan dat het in dezelfde richting beweegt als de bredere markt - opwaarts als de economie groeit, naar beneden bij een krimpende economie. Daarom moeten speculatiemethoden, zoals short selling, futures en put-opties die zijn ontworpen om munt te slaan uit een achteruitgang van de sector, worden gebruikt wanneer de economische cyclus zijn hoogtepunt bereikt. Het volgen van een piek is een periode van samentrekking.

Short-selling is het tegenovergestelde van de typische aandelenhandelmethode van laag kopen en vervolgens hoog verkopen. De succesvolle shortverkoper verkoopt eerst een hoog gebruik van geleende aandelen, en vervolgens koopt hij op een later tijdstip laag om aan te vullen wat hij heeft geleend. Stel bijvoorbeeld dat de ABC-aandelen van Chemical Company worden verhandeld voor $ 100 per aandeel. Een belegger voorspelt een val in de sector, dus hij leent 50 aandelen en verkoopt ze onmiddellijk voor $ 100 elk, wat een opbrengst van $ 5.000 oplevert. Nu is hij 50 aandelen schuld, dus hij wacht totdat de aandelen dalen tot $ 80 per aandeel en koopt dan die 50 aandelen terug om te betalen wat hij verschuldigd is. De aankoopprijs is $ 4, 000. Het verschil van $ 1, 000 tussen verkoopprijs en aankoopprijs vertegenwoordigt zijn winst.

Het risico bij short selling is dat de aandelenkoers stijgt in plaats van daalt. In dit scenario moet de belegger nog steeds terugbetalen wat hij verschuldigd is. Zijn aankoopprijs is meer dan wat hij deed bij de verkoop van geleend papier, dus hij verliest geld.

Futures en put-opties stellen beleggers in staat te profiteren van een val door hen het recht te geven om in de toekomst aandelen te verkopen tegen een vandaag overeengekomen prijs. Als de afgesproken prijs $ 100 is en de aandelen dalen tot $ 80 op de vervaldatum, profiteert de belegger van $ 20 per aandeel op de verkoop.

Het verschil tussen een futures-contract en een put-optie is dat een futures-contract vereist dat de belegger verkoopt op de vervaldatum, terwijl een put-optie hem de mogelijkheid biedt om te verkopen of niet te verkopen.Omdat de put-optie minder risicovol is - de belegger kan het eenvoudig laten verlopen als de prijzen stijgen - het kost een hogere premie dan het futures-contract.