a:

Beleggers kunnen het renterisico verlagen met termijncontracten, renteswaps en futures. Beleggers kunnen verlangen naar een verlaagd renterisico om de onzekerheid te verminderen van veranderende tarieven die van invloed zijn op de waarde van hun beleggingen. Dit risico is groter voor beleggers in obligaties, vastgoedbeleggingsfondsen (REIT's) en andere aandelen waarin dividenden een gezond deel van de kasstromen uitmaken.

In de eerste plaats zijn beleggers bezorgd over het renterisico wanneer zij zich zorgen maken over inflatoire druk, buitensporige overheidsuitgaven of een onstabiele valuta. Al deze factoren kunnen leiden tot hogere inflatie, wat resulteert in hogere rentetarieven. Hogere rentetarieven zijn met name schadelijk voor vastrentende waarden, omdat de geldstromen in waarde achteruitgaan.

Termijncontracten zijn overeenkomsten tussen twee partijen waarbij de ene partij de andere betaalt om een ​​rentevoet voor een langere periode vast te zetten. Dit is een verstandige zet wanneer de rentetarieven gunstig zijn. Natuurlijk is het een nadelig effect dat het bedrijf geen gebruik kan maken van verdere rentedalingen. Een voorbeeld hiervan is dat huiseigenaren profiteren van lage rentetarieven door hun hypotheken te herfinancieren. Anderen kunnen ook overstappen van hypotheken met verstelbare tarieven naar hypotheken met vaste rente.

Interest rate swaps zijn overeenkomsten tussen twee partijen waarbij zij overeenkomen elkaar het verschil tussen vaste rentetarieven en variabele rentetarieven te betalen. In principe neemt één partij het renterisico en wordt dit gecompenseerd.

Futures zijn vergelijkbaar met termijncontracten en renteswaps, behalve dat er een tussenpersoon is. Dit maakt de regeling duurder, maar er is minder kans dat één partij niet aan haar verplichtingen voldoet. Dit is de meest liquide optie voor beleggers.