Inhoudsopgave:
Er bestaan valutaswaps omdat er ongelijke kosten zijn op de kredietmarkten van twee verschillende landen. Een onderneming in een valuta-swap verhandelt effectief een schuld die luidt in haar nationale valuta voor een synthetische schuld luidend in een vreemde valuta. Twee fictieve principalen worden bij het begin en bij het sluiten van een valutaswaptransactie uitgewisseld, wat het risico beperkt door het effect van de wisselkoersvolatiliteit weg te nemen.
Een valutaomwisseling uitvoeren
Stel dat een Frans bedrijf activiteiten in de Verenigde Staten heeft en geld wil lenen. Het kan betere tarieven verkrijgen als het leent in euro, maar het heeft de voorkeur dat de lening in dollars wordt gedaan.
Tegelijkertijd heeft een Amerikaans bedrijf activiteiten in Frankrijk en kan het betere financiering verkrijgen op de Amerikaanse kredietmarkten, maar het wil een lening ontvangen die is uitgedrukt in euro.
Beide bedrijven zouden in hun eigen valuta kunnen lenen en de valutamarkt betreden, maar er is geen garantie dat het niet teveel rente zal betalen vanwege wisselkoersschommelingen.
De twee partijen kunnen akkoord gaan met een swap die de volgende voorwaarden stelt:
Ten eerste geeft de Amerikaanse onderneming een obligatie uit tegen een bepaald rentetarief. Het kan de obligaties leveren aan een swapbank, die het vervolgens doorgeeft aan het Franse bedrijf. Het Franse bedrijf vergeldt door het uitgeven van een gelijkwaardige obligatie (tegen de opgegeven contante koers), levert aan de swapbank en belandt het naar het Amerikaanse bedrijf.
Deze fondsen zullen waarschijnlijk worden gebruikt om houders van binnenlandse obligaties (of andere schuldeisers) voor elke onderneming terug te betalen. Het Franse bedrijf heeft nu een Amerikaans activum (de obligaties) waarop het rente moet betalen. Rentebetalingen gaan naar de swapbank, die deze doorgeeft aan het Amerikaanse bedrijf. Het tegenovergestelde gebeurt ook.
Op de vervaldag betaalt elk bedrijf de hoofdsom terug aan de swapbank en ontvangt deze op zijn beurt de oorspronkelijke hoofdsom. Op deze manier heeft elk bedrijf met succes de buitenlandse fondsen verkregen die het wilde, maar tegen lagere rentetarieven en zonder zoveel wisselkoersrisico's te nemen.
Hoe kan een bedrijf met een positieve bottom line riskanter zijn dan een bedrijf met een negatieve bottom line?
Ontdek welke factoren bijdragen aan het risico bij het kopen van aandelen. Meer informatie over de impact van de kapitaalstructuur en de kasstroom op risico en hoe winst het risico beïnvloedt.
Hoe kan een belegger de blootstelling aan de lucht- en ruimtevaartsector hedgen?
Leren hoe beleggers de blootstelling aan de lucht- en ruimtevaartsector afdekken door portefeuilleruimte te wijden aan metalen en andere anticyclische sectoren.
Aandelen met hoge P / E-ratio's kunnen te duur zijn. Is een aandeel met een lagere P / E altijd een betere investering dan een aandeel met een hogere?
Het korte antwoord? Nee. Het lange antwoord? Het hangt er van af. De koers-winstverhouding (P / E-ratio) wordt berekend als de huidige aandelenkoers van een aandeel gedeeld door de winst per aandeel (EPS) voor een periode van twaalf maanden (meestal de laatste 12 maanden, of de daaropvolgende twaalf maanden (TTM)). ).