a:

Industrialisatie - de periode van transformatie van een agrarische economie naar een stedelijke, massaproducerende economie - heeft elke periode van aanhoudende groei van het bruto binnenlands product (BBP) per hoofd van de bevolking in de geschiedenis begeleid. Minder dan 20% van de wereldbevolking leeft in geïndustrialiseerde landen, maar ze zijn goed voor meer dan 70% van de wereldproductie. De overgang van agrarische naar industriële samenleving verloopt niet altijd soepel, maar het is een noodzakelijke stap om te ontsnappen aan de bittere armoede in minder ontwikkelde landen (MOL's).

Definiëren van industrialisatie

De eerste periode van industrialisatie vond plaats in Groot-Brittannië tussen 1760 en 1860. Historici zijn het oneens over de precieze aard en oorzaken van deze eerste industriële revolutie, maar het markeerde de eerste periode van samenstelling van economische groei in de wereldgeschiedenis. Industrialisatie bereikte de Verenigde Staten in het begin van de 19e eeuw en verspreidde zich uiteindelijk voor het einde van de eeuw naar de meeste West-Europese landen.

Er zijn twee algemeen aanvaarde dimensies van industrialisatie: een verandering in de soorten overheersende arbeidsactiviteit (landbouw tot productie) en het productieve niveau van economische output. Dit proces omvat een algemene tendens voor bevolkingen om te verstedelijken en voor nieuwe industrieën om zich te ontwikkelen.

Gevolgen van industrialisatie

Uit economisch en historisch onderzoek is overweldigend gebleken dat industrialisatie verband houdt met stijgende opleidingen, een langere levensduur, een groeiend individueel en nationaal inkomen en een betere algehele kwaliteit van leven.

Toen Groot-Brittannië bijvoorbeeld industrialiseerde, steeg het totale nationale inkomen van 1801 tot 1901 met meer dan 600%. In 1850 verdienden werknemers in de VS en Groot-Brittannië gemiddeld 11 keer meer dan werknemers in niet-geïndustrialiseerde landen.

Deze effecten zijn permanent en cumulatief gebleken. Tegen 2000 was het inkomen per hoofd van de bevolking in volledig geïndustrialiseerde landen 52 keer groter dan in niet-industriële landen. Industrialisatie verstoort en verdringt traditionele arbeid, en moedigt werknemers aan tot waardevollere en productievere activiteiten die gepaard gaan met betere kapitaalgoederen.

Industrialisatie van Hongkong

Misschien was er geen industrialisatie die even snel, onverwacht en transformerend was als die in Hong Kong tussen 1950 en 2000. In minder dan twee generaties groeide het Aziatische gebied uit tot een van de rijkste bevolkingsgroepen in de VS. wereld.

Hong Kong is slechts 1, 000 vierkante kilometer groot. Het mist het land en de natuurlijke hulpbronnen van grote industriële mogendheden zoals de VS en Duitsland. De periode van industrialisatie begon met de export van textiel.Buitenlandse bedrijven raakten meer en meer aangetrokken tot het opereren in Hong Kong, waar de belastingen laag waren, er geen minimumloonwetten waren en er waren geen tarieven of subsidies voor internationale handel.

In 1961 stelde de Britse gouverneur van Hong Kong, Sir John James Cowperthwaite, een beleid in van positieve non-interventie in de voormalige kolonie. Tussen 1961 en 1990 bedroeg de gemiddelde bbp-groei in Hongkong tussen 9 en 10%. Het laagste groeipercentage van vijf jaar, van 1966 tot 1971, was nog steeds 7,6% per jaar.

Industrialisatie in Hong Kong ging gepaard met een groot aantal kleine en middelgrote bedrijven. Ondanks het pro-industrialiseringsbeleid van de regering van Hongkong, stroomde investeringskapitaal van buitenaf naar Hong Kong, maar niet vanuit China, dat een embargo op de handel met zijn buurland plaatste. Vanaf 2015 bedroeg het gemiddelde inkomen van Hong Kong $ 33, 534. 28. In 1960, voorafgaand aan de industrialisatie, was het nauwelijks meer dan $ 3, 000 in dollars van 2015.