Asset bubbles zijn de schuldige van de meest verwoestende recessies ooit in de Verenigde Staten. De beurszeepbel van de jaren 1920, de dot-com-bubble van de jaren negentig en de vastgoedbubbel van de jaren 2000 waren activa-bubbels gevolgd door scherpe economische neergangen. Assets bubbels zijn vooral verwoestende voor particulieren en bedrijven die te laat investeren, wat betekent kort voordat de zeepbel barst. Deze ongelukkige timing tast het eigen vermogen aan en zorgt ervoor dat bedrijven failliet gaan door een cascade-effect aan te nemen van hogere werkloosheid, lagere productiviteit en financiële paniek.

Hoe activa-bubbels werken

Een activa-zeepbel doet zich voor wanneer de prijs van een actief, zoals aandelen, obligaties, onroerend goed of grondstoffen, in een hoog tempo stijgt zonder onderliggende fundamentals, zoals snel stijgende vraag, om de prijspiek te rechtvaardigen.

Net als een sneeuwbal, voedt een zeepbel zichzelf. Wanneer een activaprijs begint te stijgen met een snelheid die aanzienlijk hoger is dan de bredere markt, springen opportunistische investeerders en speculanten in en bieden ze de prijs nog meer op. Dit leidt tot verdere speculatie en verdere prijsstijgingen die niet worden ondersteund door marktfundamenten.

Het echte probleem begint wanneer de assetballon zoveel snelheid oppikt dat gewone mensen, van wie velen weinig tot geen investeren, rekening houden en besluiten dat ze kunnen profiteren van stijgende prijzen. De resulterende vloed van investeringsdollars in het bezit duwt de prijs tot zelfs meer opgeblazen en onhoudbare niveaus.

Uiteindelijk veroorzaakt een van de verschillende triggers dat de zeepbel van het item barst. Dit zorgt voor een snel dalende prijs en leidt tot laatkomers voor de game, waarvan de meesten een groot deel van hun investeringen verliezen. Een veel voorkomende trigger is dat de vraag uitgeput raakt. De resulterende neerwaartse verschuiving legt een neerwaartse druk op de prijzen. Een andere mogelijke trigger is een vertraging in een ander deel van de economie. Zonder economische kracht hebben minder mensen het beschikbare inkomen om te beleggen in dure activa. Dit verschuift ook de vraagcurve naar beneden en verzendt de prijzen sterk.

Historische voorbeelden van Asset Bubbles

De grootste zeepbellen in de recente geschiedenis zijn gevolgd door diepe recessies. Het omgekeerde is even waar. Sinds het begin van de 20e eeuw worden de grootste en meest spraakmakende economische crises in de VS voorafgegaan door zeepbellen. Hoewel de correlatie tussen asset bubbles en recessies onweerlegbaar is, debatteren economen over de kracht van de oorzaak-gevolg relatie. Universeel akkoord bestaat echter dat het uiteenspatten van een zeepbel in ieder geval een rol heeft gespeeld in elk van de volgende economische recessies.

De zeepbel van de jaren 1920 op de Grote Markt / De Grote Depressie

De jaren 1920 begonnen met een diepe maar korte recessie die plaats maakte voor een langdurige periode van economische expansie.Weelderige rijkdom, de soort afgebeeld in F. Scott Fitzgeralds "The Great Gatsby", werd een Amerikaanse steunpilaar tijdens de Roaring Twenties. De zeepbel begon toen de regering, in reactie op de recessie, de kredietvereisten versoepelde en de rentetarieven verlaagde, in de hoop leningen aan te moedigen, de geldhoeveelheid te vergroten en de economie te stimuleren. Het werkte, maar te goed. Consumenten en bedrijven begonnen meer schulden te maken dan ooit tevoren. Tegen het midden van het decennium was er nog eens $ 500 miljoen in omloop in vergelijking met vijf jaar eerder. Aandelenkoersen stegen als gevolg van het nieuwe geld dat door de economie stroomt.

Het overschot van de jaren 1920 was leuk, terwijl het duurde, maar verre van duurzaam. Tegen 1929 begonnen er scheuren in de gevel te verschijnen. Het probleem was dat de schuld te veel was aangewakkerd door de extravagantie van het decennium. De slimme beleggers, degenen die zijn afgestemd op het idee dat de goede tijden bijna zouden eindigen, begonnen winst te nemen. Ze hielden hun winst vast en anticipeerden op een naderende daling van de markt. Al snel vond een massale uitverkoop plaats. Mensen en bedrijven begonnen hun geld zodanig in te trekken dat de banken niet over het beschikbare kapitaal beschikten om aan de verzoeken te voldoen. De snel verslechterende situatie mondde uit in de crash van 1929, die getuige was van de insolventie van verschillende grote banken als gevolg van bankruns.

De crash raakte The Great Depression, nog steeds bekend als de ergste economische crisis in de moderne Amerikaanse geschiedenis. Terwijl de officiële jaren van de Depressie van 1929 tot 1939 waren, kwam de economie op lange termijn niet terug tot de Tweede Wereldoorlog eindigde in 1945.

De Dot-Com Bubble uit de jaren 90 / Recessie in de vroege jaren 2000

het jaar 1990 bestonden de woorden Internet, Web en online niet eens in het gewone lexicon. Tegen 1999 domineerden ze de economie. De Nasdaq-index, die voornamelijk op technologie gebaseerde aandelen volgt, schommelde in het begin van de jaren negentig onder de 500. Rond de eeuwwisseling was het boven de 5 000 gestegen. Het internet veranderde de manier waarop de wereld leeft en zaken doet. Veel robuuste bedrijven zijn gelanceerd tijdens de dot-com-bubble, zoals Google, Yahoo en Amazon. Het aantal van deze bedrijven dwergen was echter het aantal 'fly-by-night'-bedrijven zonder langetermijnvisie, geen innovatie en vaak helemaal geen product. Omdat beleggers in dot-com-manie werden meegesleept, trokken deze bedrijven nog steeds miljoenen investeringsdollars aan, waarvan velen zelfs in staat waren om publiek te worden zonder ooit een product op de markt te brengen.

Een Nasdaq-sell-off in maart 2000 betekende het einde van de dot-com-bubble. De recessie die volgde was relatief oppervlakkig voor de bredere economie, maar verwoestend voor de techindustrie. De Bay Area in Californië, de thuisbasis van technisch zwaar Silicon Valley, zag de werkloosheidscijfers in decennia het hoogste niveau bereiken.

De vastgoedbel in de jaren 2000 / de grote recessie

Vele factoren zijn samengevoegd om de vastgoedbubbel in 2000 te produceren. De grootste waren lage rentetarieven en aanzienlijk versoepelde leningsnormen. Omdat huiskoorts zich verspreidde als een door vuurzee gevoede vuurzee, begonnen geldschieters, met name degenen in de risicovolle arena die bekend staat als subprime, met elkaar te concurreren over wie het meest kon ontspannen en de meest risicovolle kopers kon aantrekken.Een leningproduct dat het niveau van waanzin belichaamt dat subprime-kredietverstrekkers in het midden van de jaren 2000 bereikten, is de NI-NA-NE-lening; er waren geen inkomsten, geen activa en geen werkverificatie vereist voor goedkeuring. (Zie ook:

Recessies en depressies zijn niet zo slecht ) Voor een groot deel van de jaren 2000 was het krijgen van een hypotheek eenvoudiger dan goedkeuring krijgen om een ​​appartement te huren. Als gevolg hiervan steeg de vraag naar onroerend goed. Makelaars in onroerend goed, bouwers, bankiers en hypotheekmakelaars hebben in het overschot gekletst, waardoor ze net zo gemakkelijk stapels geld verdienden als de 'Masters of the Universe' uit de jaren tachtig in Tom Wolfe's 'Bonfire of the Vanities'.

Zoals je zou verwachten, een bubbel voor een groot deel gevoed door de praktijk om honderdduizenden dollars uit te lenen aan mensen die niet konden aantonen dat ze bezittingen hadden of zelfs banen onhoudbaar waren. In bepaalde delen van het land, zoals Florida en Las Vegas, begonnen de huizenprijzen al in 2006 te tuimelen. Tegen 2008 was het hele land in volle economische malaise. Grote banken, waaronder de legendarische Lehman Brothers, raakten insolvent, als gevolg van het vastbinden van te veel geld in effecten die werden ondersteund door de eerder genoemde subprime-hypotheken. Huizenprijzen daalden in sommige gebieden met meer dan 50%. Vanaf 2015 is de meerderheid van de Amerikanen van mening dat de economie nog steeds niet volledig hersteld is van de Grote Recessie.