De furore over hoogfrequente handel (HFT) was ooit slechts een preoccupatie van die rechtstreeks verbonden met Wall Street. Nu is het onderwerp mainstream geworden - en kan het binnenkort helemaal naar het Witte Huis gaan.

In oktober 2015 stelde de Amerikaanse presidentiële hoopvolle campagne van Hilary Clinton een belasting op HFT's voor, een zet die velen verraste, omdat eerder dit werd beschouwd als een of andere nonchalante notie van haar rivaal Bernie Sanders. Tijdens een persconferentie in mei 2015 gaf Sanders 'Robin Hood Tax-campagne een gedetailleerd overzicht van het voorstel van de senator van Vermont voor een belasting op transacties - $ 0. 50 per $ 100 voor aandelen en een kleiner bedrag voor bepaalde andere financiële instrumenten. Het zinloze doel: de belastinginkomsten gebruiken om Amerikaanse openbare universiteiten vrij te maken en studentenschuld uit te roeien. Het echte doel, zeggen sommigen, was kraken van HFT's. Zoals een Robin Hood Tax-persbericht stelde: "De Robin Hood-belasting zou ook de groei van geautomatiseerde hoogfrequente handel vertragen, wat de aandelenmarkt gevaarlijker maakt. Een kleine belasting zou risicovolle HFT onrendabel maken."

Veel critici van de voorgestelde belastingen stellen dat dergelijke belastingen een verkeerd begrip vormen van hoe HFT's werken. Inderdaad, ze zijn een beetje ingewikkelder dan ze misschien lijken - en komen veel vaker voor.

Wat is een hoge frequentiehandel?

HFT is in principe helemaal geen schandelijk begrip. Het is een bredere term voor verschillende handelsstrategieën waarbij het gaat om het kopen en verkopen van financiële producten bij extreem hoge snelheden. Het maakt gebruik van het feit dat computerprocessors exponentieel sneller worden, om handelsperioden te verdelen in kleinere en kleinere stappen - milliseconden, microseconden en nog veel meer. Computers kunnen marktpatronen identificeren en deze producten kopen of verkopen op basis van algoritmen of "algos."

Eén strategie is om als een marktmaker te dienen waar het HFT-bedrijf producten levert aan zowel de koop- als de verkoopzijde. Door te kopen tegen de biedprijs en verkopen tegen de vraagprijs, kunnen hoogfrequente handelaren een winst van een cent of minder per aandeel maken. Dit vertaalt zich in grote winsten wanneer deze worden vermenigvuldigd met miljoenen aandelen.

Dus wat is er zo slecht aan snelheid?

Op zichzelf niets. Maar Lewis en de federale autoriteiten hebben gezegd dat HFT dubieus begint te worden als het praktijken als het verplaatsen van servers steeds dichter bij de beurs brengt om informatie voor iedereen te krijgen. Deze competitie tussen handelaars voor snelheid - en in feite geografische nabijheid - is vergeleken met een wapenwedloop. Sommigen beweren dat deze strijd afbreuk doet aan de principes van fair play.

Er wordt ook gespeculeerd of HFT te veel fouten bevat. In oktober 2012 annuleerde Nasdaq de transacties voor Kraft (Nasdaq: KRFT) die plaatsvonden in de minuut nadat de handel was geopend, na te hebben opgemerkt dat de aandelenkoers in die ene minuut 29% was gestegen.Destijds schreef Nasdaq de fout toe aan 'mogelijk verkeerde transacties'.

Heeft het de markt pijn gedaan?

Men zou denken dat omdat de meeste handel een geautomatiseerd papieren spoor achterlaat, het gemakkelijk zou zijn om naar de praktijken van hoogfrequente handelaren te kijken om een ​​duidelijk antwoord op deze vraag te geven, maar dat is niet waar. Vanwege de hoeveelheid gegevens en de wens van de bedrijven om hun handelsactiviteiten geheim te houden, is het lastig om de reguliere handelsdag samen te stellen. Degenen die deze kwestie bespreken, halen vaak de "flash-crash" aan.

Op 6 mei 2010 kelderde de Dow Jones Industrial Average op mysterieuze wijze 10% in minuten, en net zo onverklaarbaar, kaatste terug. Sommige grote blue-chipaandelen ruilden kort op één stuiver . Op 1 oktober 2010 publiceerde de SEC een rapport waarin de schuld werd gelegd voor één zeer grote transactie in de S & P e-mini future-contracten, die een trapsgewijs effect veroorzaakten bij hoogfrequente handelaren. Omdat een alg snel werd verkocht, veroorzaakte het een ander. Naarmate meer verkopen ophielden, waren niet alleen hoogfrequente handelaren die de markt naar beneden dreven, ook iedereen, helemaal tot aan de kleinste detailhandel, aan het verkopen. De "flash-crash" was een financieel sneeuwbaleffect.

Dit incident heeft de SEC ertoe gebracht wijzigingen aan te brengen die het plaatsen van stroomonderbrekers op producten omvatten wanneer deze in een korte periode een bepaald niveau overschrijden. In het kielzog van de flash-crash vroegen velen of het opleggen van strakkere regelgeving aan hoogfrequente handelaren zinvol was, vooral omdat kleinere, minder zichtbare flitscrashes met regelmaat op de markt plaatsvinden.

Heeft het de retailbelegger pijn gedaan?
Wat voor het grootste deel van het beleggerspubliek van belang is, is hoe HFT de retailbelegger beïnvloedt. Dit is de persoon wiens pensioensparen op de markt is, of de persoon die op de markt investeert om een ​​beter rendement te behalen dan de bijna niet-bestaande rente die afkomstig is van een spaarrekening. Verschillende economische studies hebben licht op deze vraag, waarvan sommige in dit SEC-rapport worden beschreven. Een studie van 2012, uitgevoerd door economen Matthew Baron (Princeton University), Jonathan Brogaard (University of Washington) en Andrei Kirilenko (Commodity Futures Trading Commission), concentreerde zich op de S & P 500 e-minicontracten. De onderzoekers ontdekten dat hoogfrequente handelaren een gemiddelde winst van $ 1 maakten. 92 voor elk contract dat wordt verhandeld met grote institutionele beleggers en een gemiddelde van $ 3. 49 toen ze handelden met particuliere beleggers. Hierdoor kon de meest agressieve high-speed handelaar een gemiddelde dagelijkse winst maken van $ 45, 267 volgens de gegevens verzameld in 2010. De krant concludeerde dat deze winsten ten koste gingen van andere handelaren en dit kan ertoe leiden dat handelaren de termijnmarkt verlaten .

Hoewel de auteurs de aandelenmarkten niet hebben bestudeerd waar hoogfrequente handelaren een groot aandeel in de handel in aandelen vertegenwoordigen - mogelijks 70% of meer, volgens sommige rapporten - zeggen ze dat het waarschijnlijk is dat ze dezelfde conclusies zouden trekken .

De bottom line

Vanwege de relatieve nieuwheid van HFT is het reguleringsproces langzaam gekomen, maar één ding dat wel waar lijkt te zijn, is dat HFT de kleine handelaar niet helpt.