a:

Een debit-spread is een optiestrategie waarbij de belegger meer premie uitgeeft voor het lange been van de spread dan het korte been. De belegger besteedt geld of premie aan de spread. Het maximale verlies voor de spread is de betaalde premie plus provisies en andere handelskosten. Dit is anders dan een credit spread, waarbij een belegger meer geld ontvangt voor de korte poot van de strategie dan de long-leg.

Als een belegger redelijk optimistisch is over een aandeel, kan hij een creditspread voor stieren kopen. Neem bijvoorbeeld aan dat de aandelen in XYZ, Inc. voor $ 50 worden verhandeld. De belegger kan de call van $ 50 kopen en vervolgens de call van $ 70 voor een netto premiumbedrag van $ 200 verkopen. Deze premie is een debet voor de belegger en vertegenwoordigt het maximale verlies voor de handel. Als de voorraad van XYZ, Inc. bij expiratie boven de $ 70 handelt, heeft de belegger het maximale winstpotentieel voor de spread gerealiseerd. De belegger zou een nettowinst van $ 1, 800 hebben gemaakt. De investeerder verdiende $ 2, 000 van een toename van $ 20 in 100 aandelen van XYZ, Inc., verminderd met de $ 200 aan premie die voor de spread werd betaald.

Het belangrijkste nadeel van debit spreads is dat ze last hebben van tijdverval, ook wel bekend als theta. Theta is een maat voor de hoeveelheid daling van de waarde van een optie vanwege het verstrijken van de tijd. Debetspreads hebben een negatieve theta-waarde. Als de onderliggende aandelen zijwaarts bewegen, verliest de lange optie van de spread sneller geld dan de korte optie. In tegenstelling tot aandelen, die in eeuwigheid kunnen bestaan ​​en geen tijdverval hebben, hebben opties vervaldatums en verliezen ze waarde naarmate ze vervallen. Credit spreads proberen voordeel te halen uit theta-verval om te profiteren.