a:

Veel analisten van ontwikkelingsbeleid en branchespecifieke verdedigers argumenteren dat het soms noodzakelijk is importtarieven toe te passen om de binnenlandse industrieën in de baby's te beschermen tegen buitenlandse concurrenten. Zonder kunstmatig de kosten van concurrerende goederen te verhogen, beweert dit argument dat binnenlandse producenten nooit van de grond zullen komen. Deze beveiligingen zijn alleen nodig totdat een branche "volwassen" is.

Het argument voor kinderbescherming bestaat al eeuwen: Adam Smith, bijvoorbeeld, bepleitte het direct in 'The Wealth of Nations'. De meeste andere economische argumenten ten gunste van de bescherming en tarieven van de industrie vielen later uit de gratie, maar het argument voor kinderbescherming is blijven bestaan.

In de praktijk hebben technieken voor baby-industrie een slechte staat van dienst. Er zijn veel mogelijke verklaringen hiervoor, sommige economische en sommige politieke.

Achtergrond van de bescherming van de babyindustrie

Het argument van de kinderindustrie strekt zich niet uit tot alle soorten producenten. Industrieën die een hoog economisch kapitaal nodig hebben, hebben de duidelijkste behoefte aan bescherming van de staat tegen buitenlandse concurrentie. Dit komt omdat de productie en de technologische productie belangrijk zijn voor het opbouwen van economische groei op de lange termijn, maar het opzetten van dit soort bedrijven is zowel risicovol als tijdrovend.

Hoewel het waarschijnlijk leidt tot het dwingen van lokale consumenten om een ​​hogere prijs te betalen voor binnenlandse goederen, suggereren voorstanders van deze theorie dat de aanvankelijke nadelen niet opwegen tegen toekomstige winsten.

Redenen voor ondoeltreffendheid

De tarieven van de kinderdistributie zijn erg oud, maar potentiële succesverhalen zijn zeldzaam. Economen zijn het oneens over het belang van tarieven in opkomende markten in de Verenigde Staten, Duitsland en Japan tijdens hun respectievelijke industrialisatieperiodes. Vergelijkbare tarieven zijn uitgeprobeerd voor sleutelindustrieën in India, Maleisië, Indonesië, Singapore en Hong Kong met zeer slechte resultaten.

Een veelgehoorde kritiek is dat protectionisme alleen werkt als de binnenlandse bedrijven goed worden geleid en als andere overheidswetten duurzame groei toestaan. Bedrijven hebben nog steeds toegang tot kapitaal en concurrerende belastingtarieven nodig. Daarnaast kunnen andere landen reageren door hun eigen sancties in te stellen.

Sommigen hebben getheoretiseerd dat ontwikkeling alleen plaatsvindt als er winst te behalen valt met de handel en dat bescherming de handel, investeringen en consumptie te veel verstoort om die winst te realiseren.