a:

Prijsvolatiliteit van olie en gas

Jaarrekeningen voor bedrijven in de olie- en gassector verschillen van die van bedrijven in andere sectoren. Dit komt door het unieke karakter van bedrijven met natuurlijke hulpbronnen. In tegenstelling tot veel bedrijven in de consumentensector, kunnen olie- en gasbedrijven de prijs van hun producten niet controleren. Daarom kan het moeilijk zijn om hun toekomstige inkomsten te voorspellen.

Olie- en aardgasprijzen zijn grondstoffen met een historisch grote volatiliteit. Ze handelen als futures-contracten op verschillende beurzen over de hele wereld. Kortetermijnvraagstukken voor vraag en aanbod hebben dus een dramatisch effect op de prijzen. De branche volgt nauwlettend de wekelijkse opslag- en voorraadrapporten. Deze rapporten kunnen aanzienlijke bewegingen in de futures-markten veroorzaken.

Vaak dekken ondernemingen hun blootstelling aan het prijsrisico af om de onzekerheid van deze prijsvolatiliteit te verminderen. Sommige bedrijven rapporteren mogelijk hun afdekkingsactiviteiten, terwijl andere dat niet doen. Door deze afdekkingactiviteiten kunnen financiële overzichten er heel anders uitzien dan andere soorten bedrijven. Beleggers moeten begrijpen hoe hedging werkt om deze informatie te analyseren.

Oliereserves op balansbladen

In tegenstelling tot andere sectoren, hoe meer middelen een bedrijf uit de grond haalt, hoe minder product het bedrijf in de toekomst wellicht zal moeten verkopen. Olie- en gasreserves raken dus activa aan. De Securities and Exchange Commission eist dat bedrijven in de sector hun reserves rapporteren als aanvullende informatie over financiële overzichten. Oliemaatschappijen waarderen hun reserves vaak door een netto contante waarde voor hun eindproducten te berekenen, verminderd met de extractie- en productiekosten. Zodra die waarde is bepaald, zijn de reserves activa die in de loop van de tijd kunnen worden afgeschreven. De SEC vereist ondersteunende documentatie die controleert hoe de waarde van de reserves wordt berekend.