a:

Economen gebruiken circulaire inkomstenstroommodellen als heuristische apparaten om weer te geven hoe valuta van het ene deel van een markteconomie naar het andere gaat. Ze verschijnen als diagrammen, waarbij verschillende entiteiten met elkaar zijn verbonden door geldstromen "pijlen" die rond het model lopen, waardoor een voortdurende stroom ontstaat. Door geld te gebruiken om verschillende economische actoren met elkaar te verbinden, toont het circulaire stroom van inkomensmodel onderlinge afhankelijkheid en causaliteit. Circulaire flow of income-diagrammen kunnen een evenwicht van monetaire bewegingen voor huishoudens, bedrijven, industriesectoren, nationale economieën en zelfs mondiale markten vertegenwoordigen.

AD:

Geschiedenis van circulaire inkomensmodellen

De achttiende-eeuwse econoom Richard Cantillon introduceerde het concept van circulaire stroming in zijn 'Essay over de aard van handel in het algemeen'. In zijn oorspronkelijke model besprak Cantillon de impact van de uitwisseling van landbouwproducten tussen eigenaren van onroerend goed, boeren, arbeiders, ondernemers en ambachtslieden.

In de loop van de tijd hebben verschillende economen bijgedragen aan het begrip en de presentatie van circulaire stromingsmodellen. In zijn modellen maakte Karl Marx onderscheid tussen eenvoudige productreproductie en uitgebreide reproductie van kapitaal, wat zou kunnen resulteren in onevenwichtigheden tussen productie en consumptie. John Maynard Keynes daagde het neoklassieke circulaire stroom van inkomensmodel uit, bewerend dat het aanbod niet noodzakelijk zijn eigen vraag creëerde, een theorie die bekend staat als Say's Law, en dat onvoldoende uitgaven een economie in gevaar kunnen brengen.

AD:

Het was echter de Amerikaanse econoom Frank Knight die voor het eerst het moderne circulaire stroom van inkomensmodel presenteerde. Knight nam een ​​geldcirculatie op als een groep tussen individuen en gezinnen en bedrijven. Knight verklaarde: "Het algemene karakter van een bedrijfssysteem kan worden geïllustreerd aan de hand van een diagram dat de uitwisseling van productieve stroom voor consumptiegoederen en bedrijfseenheden laat zien, gemedieerd door de geldcirculatie."

AD:

De theorie in praktijk brengen

Het basiscirculaire stroomdiagram heeft twee fundamentele componenten, de ene voedt de andere, die een continue symbiotische lus vormen. Men kan worden omschreven als de "markt voor goederen en diensten", terwijl de andere de "markt voor productiefactoren" toont. Factormarkten bestaan ​​uit land, arbeid, kapitaal en andere productieve inputs. Goederen en diensten zijn gewoon de afgewerkte producten die consumenten kopen bij bedrijven.

Bedrijven betalen arbeiders om verkoopbare goederen en diensten te ontwikkelen, die vervolgens optreden als consumenten om die afgewerkte producten te kopen. Verkoopomzet wordt gebruikt om extra factoren aan te kopen en het hele proces begint opnieuw.

Moderne economen negeren grotendeels het circulaire stroom van inkomensmodel als te simplistisch, nemen geen verantwoording af voor externe markten, overheidsinterventie, verspilling, conjunctuurcycli en een groot aantal andere variabelen.Er zijn complexere versies gemaakt om meer realistische stromen te presenteren en rekening te houden met lekkages en injecties. De meest opvallende moderne interpretatie staat bekend als het "Vijf Sector" -model.

Ondanks de feitelijk beschrijvende beperkingen, is de circulaire inkomstenstroom nog steeds een nuttig instrument. Het kan de onderlinge afhankelijkheid tussen economische actoren aantonen; laat zien hoe de geldstroom, of waarde, in een economie continu van aard is; toon de rol van sparen en beleggen; kapitaalstructuur invoeren; en benadruk de ingewikkelde tweezijdige aard van vraag en aanbod.