a:

De mate waarin overheidsregulering van invloed is op de internetsector, is afhankelijk van het land en de mate van regulering. Overheden over de hele wereld reguleren verschillende aspecten van internetcontent, zoals kinderpornografie, laster en informatie die gevoelig is voor nationale veiligheid. Vanaf februari 2014 waren de landen waarvan de regeringen de meeste internetinhoud gecensureerd hebben Noord-Korea, Birma, Cuba, Saoedi-Arabië, Iran, China, Syrië, Tunesië, Vietnam en Turkmenistan. Het debat gaat verder wat er zou kunnen gebeuren als de Amerikaanse overheid het internet zwaarder begint te reguleren door het beginsel van netneutraliteit of open internet toe te passen.

AD:

Economische studies hebben aangetoond dat open-accessregelgeving in verschillende landen de neiging heeft de investeringen te drukken. Degenen die deze zienswijze ondersteunen, beweren dat waar open-toegangsregels bestaan, het voor telecommunicatie- en kabelbedrijven minder aantrekkelijk is om te investeren. Andere studies hebben aangetoond dat breedbandregulering en investeringen soms een positieve relatie hebben en dat breedbandregulering een negatief investeringsklimaat kan beïnvloeden. In andere gevallen hebben onderzoekers onbevredigende resultaten gerapporteerd.

AD:

In november 2014 heeft Barack Obama de Federal Communications Commission (FCC) gevraagd om telefoonregelingen in de internetsector te implementeren. Een van de doelen van deze verordeningen zou zijn om te voorkomen dat breedbandbedrijven sommige aanbieders van internetdiensten of online mediabronnen bevoordelen boven andere. Het gaat hier om het vermogen van bedrijven, particulieren en non-profitorganisaties om consumenten rechtstreeks te bereiken zonder bijkomende inmenging van internetserviceproviders en breedbandproviders zoals Verizon en Comcast, die vanaf 2015 favorieten kunnen kiezen. Tegenstanders van het voorstel van Obama pleiten ervoor om de breedbandmarkt een vrije markt te houden.

AD:

Centraal in dit debat staat het concept van netneutraliteit. Deze term verwijst naar het idee dat alle gegevens op internet gelijke behandeling verdienen door bedrijven, inclusief internetproviders en door overheden. Degenen die netneutraliteit ondersteunen, wijzen erop dat kleine bedrijven eerder op de markt komen en nieuwe diensten aanbieden als internetserviceproviders geen controle kunnen uitoefenen over de snelheid waarmee klanten toegang krijgen tot websites, omdat alleen grotere bedrijven het zich kunnen veroorloven hogere tarieven te betalen voor snellere toegang. Voorstanders beweren ook dat netneutraliteit gegevensdiscriminatie door aanbieders van internetdiensten zou voorkomen. Tegenstanders van netneutraliteit stellen dat het gelijk behandelen van alle internetgegevens investeringen in nieuwe infrastructuur zou ontmoedigen en aanbieders minder stimulansen voor innovatie zou geven.Grote telecommunicatieproviders vrezen dat als zij niet in staat zijn verschillende prijzen voor verschillende toegang aan te rekenen, zij niet in staat zouden zijn om concurrerend te blijven en de middelen die zij in breedbandnetwerken hebben geïnvesteerd, te recupereren.

Vanaf november 2014 meldden de Rasmussen-rapporten dat 56% van de Amerikanen meer concurrentie op de vrije markt verkiest boven strengere overheidsregulering om internetgebruikers te beschermen. Een kwart van de Amerikanen was onbeslist over de vraag.