a:

De wet van het afnemende rendement wordt beter beschouwd als de wet van toenemende opportunity costs. De wet stelt dat - als andere factoren zijn vastgesteld - er een optimaal niveau van inputfactoren is, waarna de marginale rendementen beginnen te dalen. Wanneer dit wordt toegepast op het bedrijfsleven, betekent dit dat een bedrijf slechts één productiefactor tot marginale omzetplateaus moet verhogen. Hierna moeten andere productiefactoren worden overwogen.

AD:

Voorbeeld van verminderde rendementen

Een algemeen hypothetisch voorbeeld van afnemende marginale returns kijkt naar het optimale aantal werknemers voor een bepaalde werkruimte. Overweeg een keukenlijn in een restaurant. Voordat een lijn wordt ingehuurd, is de opbrengst van de keukenruimte nul. Na de eerste paar succesvolle aanwervingen neemt de marginale opbrengst van elke kok toe. Ze kunnen met elkaar coördineren, zijn gespecialiseerd in verschillende stations, enzovoort. De voedselproductie per kok stijgt.

AD:

Als er te veel mensen worden aangenomen, raakt de keuken overvol. Lijnkoks botsen tegen elkaar, hebben moeite om door het geluid te communiceren en voelen zich minder comfortabel in hun omgeving. Op een bepaald moment zullen de marginale inkomsten die door elke huur worden gegenereerd, afnemen. Er zullen letterlijk te veel koks in de keuken zijn.

Op dit moment moeten andere invoervariabelen worden gewijzigd. De keuken moet mogelijk worden uitgebreid of er moet een tweede keuken worden toegevoegd. Misschien moet een ander restaurant worden geopend. Als het restaurant nog steeds overmatige vraag heeft, kan de eigenaar overwegen om de prijzen te verhogen. Nadat de marginale inkomsten beginnen af ​​te nemen, nemen de alternatieve kosten van elke dollar die aan arbeid wordt besteed, gelijktijdig toe.

AD:

Economische logica van afnemende rendementen

Een efficiënt bedrijf probeert middelen of inputfactoren aan te wenden voor zakelijke doeleinden die de winst verhogen. Dit gebeurt door extra inkomsten te genereren of kosten te verlagen. Een input is winstgevend wanneer deze de marginale inkomsten verhoogt.

Logisch gezien zijn de eerste bronnen gewijd aan die doelen die de neiging hebben om de winst het meest te vergroten. Elke opeenvolgende inputbron is gewijd aan een iets minder winstgevend einde. Winstberekeningen zijn natuurlijk onvolmaakt en aan de gang, maar de trend is duidelijk. Aanvullende inputfactoren neigen naar lagere marginale rendementen.