a:

De olieprijs is een van de zwaarst bekeken trends in de economie, omdat deze van invloed is op de economie van elke natie in de wereld. Sommige landen, zoals de Verenigde Staten, presteren economisch beter wanneer de olieprijzen laag zijn. De VS importeert veel meer olie dan het exporteert, en haar burgers verbruiken olie en gas tegen een hoger tarief dan de burgers van enig ander land in de wereld. Omdat de VS meer olie kopen dan het verkoopt, en omdat gas een belangrijk begrotingsartikel vormt voor de meeste Amerikaanse burgers, verbeteren de lage olie- en gasprijzen in het algemeen het financiële beeld van de U. S.

Voor landen die afhankelijk zijn van olie-export om hun economie te voeden en die niet tot de grootste olieconsumenten van de wereld behoren, is de relatie tussen olieprijzen en economische gezondheid behoorlijk verschillend. Hoewel het vooral een omgekeerde relatie met de Amerikaanse economie handhaaft, bewegen de olieprijs en de economie van Venezuela vrijwel in de knoop. Wanneer de olieprijzen hoog zijn, geniet Venezuela van goede economische tijden. Wanneer de olieprijzen dalen, ontstaat er een economische ramp voor het Zuid-Amerikaanse land. Dat was het geval in de tweede helft van 2014, toen een scherpe daling van de olieprijzen ervoor zorgde dat het bolivaarse valutasysteem in Venezuela afbrokkelde en het land naar de rand van het in gebreke blijven op zijn aanzienlijke schuld duwde.

Olie omvat 95% van de uitvoer van Venezuela en 25% van het bruto binnenlands product (BBP). Hoge prijzen bieden een zegen voor de economie van het land. De periode van 2006 tot de eerste helft van 2014, behalve een korte dip eind 2008, na een wereldwijde recessie, zag de olieprijzen meestal schommelen tussen $ 100 en $ 125 per vat. In die tijd gebruikte Venezuela zijn inkomsten uit hoge olieprijzen om zijn begroting te financieren en politieke macht te gebruiken. Door gesubsidieerde olie te leveren aan maar liefst 13 naburige Latijns-Amerikaanse landen, met name Cuba, trok Venezuela politieke gunsten uit en probeerde het een coalitie te vormen tegen rivaliserende landen, namelijk de US

Het programma voor het weggeven van olie werd meer een last dan een zegen voor de Venezolaanse economie, toen de olieprijzen tegen het einde van 2014 inzakken. Venezuela geeft meer dan 200.000 vaten olie per dag weg - de helft van die naar Cuba gaat - het verminderen van het bedrag dat beschikbaar is om te exporteren voor winst. Wanneer de olieprijzen hoger zijn dan $ 100, krijgt Venezuela voldoende marge om olie te exporteren, zodat het lagere volume de economie niet schaadt. Wanneer de olie aanzienlijk onder dat prijsniveau daalt, worden de marges van het land gedrukt tot het punt waarop het niet aan zijn bestedingen voldoet, wat resulteert in het opdrijven van schulden.

Begin 2015 startte de Venezolaanse president Nicolas Maduro, geconfronteerd met een record lage goedkeuringsscores veroorzaakt door de afbrokkelende economie van het land, aan een wereldtournee om andere landen met een grote invloed op de oliemarkt te smeken om maatregelen te nemen om de prijs terug te dringen naar $ 100 of meer.Maduro's wanhopige acties dienen als een bewijs van de greep van olie op de Venezolaanse economie.