Problemen waarmee de publieke sector wordt geconfronteerd, zijn niet anders dan sommige problemen waarmee Amerika's oudste en grootste bedrijven worden geconfronteerd, alleen op een bredere schaal. Elke budgettaire beslissing die wordt genomen heeft gevolgen voor verschillende sectoren van de samenleving die afhankelijk zijn van overheidsprogramma's. Sommige programma's zijn gegarandeerd, andere niet wanneer er moeilijke economische beslissingen moeten worden genomen. De effecten van budgettaire beperkingen worden gevoeld op die programma's die als "discretionair" worden beschouwd.

AD:

De publieke sector is dat deel van de economie dat wordt gecontroleerd door de overheid. Elementaire diensten omvatten infrastructuur (bijv. Wegen), gezondheidszorg voor de armen en veroudering (bijvoorbeeld Medicaid / Medicare), openbaar vervoer, de politie en andere defensie-instanties, en openbaar onderwijs. Deze diensten worden onderworpen aan het jaarlijkse budgetproces. Op elk moment kunnen veel sociale diensten worden opgeofferd wanneer budgetbeperkingen dwingen. Om dit proces beter te begrijpen, stellen we een vereenvoudigd financieel voorbeeld samen van een voorbeeldbestuur en de keuzes die het met zich meebrengt.

AD:

Voorbeeld: Government XYZ Revenue Sources

Overheid XYZ heeft slechts een paar bronnen van inkomsten, waarvan het merendeel in de vorm van belastingen. Individuele belastingen en loonheffingen genereren de meeste inkomsten. Vennootschapsbelastingen, accijnzen en andere belastingen (zoals giften of successierechten) brengen het resterende belastinginkomen met zich mee. Inkomsten uit inkomsten uit investeringen, douane / rechten en vergoedingen of kosten voor andere ontvangsten vormen het resterende kleine deel van de inkomsten. Elke verandering in deze bronnen, bijvoorbeeld wanneer bedrijven naar een andere regio verhuizen of de inkomens van hun inwoners dalen, leidt tot een daling van het inkomen van de regering XYZ. De enige manier om een ​​tekort te compenseren, is het verhogen van de belastingen of het verlagen van de uitgaven. Belastingen verhogen is nooit een populaire stap en regering XYZ probeert deze tactiek te vermijden, vooral tijdens een recessie of een andere moeilijke periode. De andere manier van handelen, het verminderen van uitgaven, wordt de standaardoptie.

AD:

Voorbeeld: XYZ's Verplichte Verplichtingen

Overheid XYZ heeft veel verplichtingen, sommige zijn discretionair en andere verplicht. Het jaarlijkse niveau van verplichte uitgaven, vaak aangeduid als rechtenuitgaven, voor programma's zoals openbare gezondheidszorg, pensioenuitkeringen en voedselsubsidies, hangt af van de geschiktheid van de ontvanger in vergelijking met discretionaire uitgaven die jaarlijks opnieuw worden geautoriseerd. Deelname aan deze programma's geschiedt op basis van een gekwalificeerde basis, maar de overheid XYZ moet zorgen voor het juiste niveau van voordeel voor alle gekwalificeerde deelnemers, een uitgave die kan resulteren in een duizelingwekkend percentage van haar inkomsten. Om deze programma's te elimineren of drastisch te verminderen zou een wetswijziging nodig zijn, een moeilijk vooruitzicht voor regering XYZ.

Naast de openbare gezondheidszorg, pensionering en voedselvoordelen, heeft de overheid XYZ de opdracht om de pensioenplannen, gezondheidszorg, salaris en andere voordelen van haar werknemers te financieren. Deze verplichtingen verschillen niet van die van grote, traditionele bedrijven in de Verenigde Staten. Tekorten in pensioenfondsen en gezondheidszorg voor gepensioneerden zijn een enorme bron van druk geworden voor vele oude bedrijven. Pensioentekorten komen voort uit verschillende legacyproblemen. Bedrijven met huidige of resterende toegezegde pensioenregelingen hebben de last van financieringsaanpassingen gevoeld omdat het aantal gepensioneerden het aantal huidige werknemers dat aan het plan heeft betaald, overtrof en de veronderstelde hinderniveaus (het verwachte rendement van de markt) niet aan de verwachtingen voldeden. Overheid XYZ zal moeten bijdragen aan de pensioenregeling om het verschil goed te maken. Nu is dit niet altijd het geval. In jaren met sterke marktrendementen kan de gefinancierde status drastisch verbeteren, maar regering XYZ moet budgetteren voor consistentere bijdragen, zodat deze verplichtingen van jaar tot jaar niet al te zeer uit de hand lopen. Er is een vergelijkbare dynamiek met voordelen voor gepensioneerde gezondheidszorg.

Voorbeeld: discretionaire uitgaven van Government XYZ

Vrije uitgeven is het deel van het budget dat de leider van Government XYZ aanvraagt ​​en de andere leden van Government XYZ keuren dit elk jaar goed (of van toepassing). Discretionaire programma's omvatten leger en defensie, onderwijs, voedsel en landbouw, snelweg en infrastructuur en rechtbanken. Hulp aan andere regeringen wordt ook in deze emmer vastgelegd. De uitgaven voor deze programma's staan ​​centraal in veel omstreden debatten, en de gevolgen voor de burgers van XYZ zijn voelbaar en doordringend.

Voorbeeld: Regering XYZ-budgettaire beperkingen - een domino-effect

De resultaten van budgettaire beperkingen of meevallers worden alleen gevoeld in de discretionaire bestedingsprogramma's, tenzij er nieuwe wetten worden vastgesteld die bindende verplichtingen veranderen. Laten we eens kijken naar een voorbeeld van een beperking om de impact te zien van beslissingen van XYZ door de overheid op haar inwoners. Regering XYZ stemt om snelweg- en infrastructuuruitgaven te elimineren. Het effect van deze bezuinigingen heeft een positief effect op de financiën van de regering XYZ, omdat het niet langer geld uitgeeft aan deze programma's. Maar een negatief effect wordt door velen gevoeld: de bedrijven die snelwegbouwmaterieel produceren en verkopen, de leveranciers van snelwegmateriaal, de bouwvakkers die geen baan meer hebben om wegen te bouwen, de restaurants in de buurt van de bouwplaats die voedsel aan de werknemers leveren , enzovoort, in de keten. Deze ene beslissing om een ​​begrotingspost te schrappen heeft een sterke, spinnenwebachtige, negatieve uitkomst gehad over zoveel facetten van de XYZ-samenleving.

Anderzijds, wanneer budgettaire meevallers optreden, besluit regering XYZ landbouwsubsidies te verhogen, zodat boeren kunnen investeren in betere technologie om de groeiratio's te verbeteren. Er is een negatief effect op de financiën van de regering XYZ, maar een positief resultaat wordt door velen gevoeld: de boeren die inkomsten ontvangen van de overheid om de opbrengsten te verbeteren, de fabrikanten van landbouwmachines die nieuwe apparatuur verkopen, landbouwzaad- en grondbedrijven die hun diensten verkopen en goederen om de opbrengst te verbeteren, enzovoort.Er kan een verschuiving optreden in de arbeidscomponent - nieuwe technologie kan het aantal vereiste handarbeiders vervangen - maar dat kan meer werkgelegenheid betekenen voor geschoolde technologiearbeiders. De langetermijneffecten van de toename van de discretionaire uitgaven voor landbouwsubsidies zijn lagere voedselprijzen voor consumenten, die vervolgens dat geld kunnen sparen en uitgeven aan andere gebieden van de economie (waardoor meer belastinginkomsten worden gecreëerd).

De bottom line

De publieke sector moet inspelen op de behoeften van een groot aantal verschillende partijen. Het wordt vaak geconfronteerd met tegenstrijdige beslissingen over hoe je een eindig niveau van inkomsten het beste kunt besteden aan een bijna oneindige reeks potentiële programma's. Soms dekken inkomsten de kosten of overschrijden ze deze en soms doen ze dat niet. Tijdens perioden van dwang neemt de overheid beslissingen over welke discretionaire programma's zij zal betalen, verminderen of beëindigen. Soms voelt het als een "Peter beroven om Paul te betalen" beslissing met wijdverspreide gevolgen in vele lagen van de samenleving, en de negatieve externe effecten kunnen onbedoelde gevolgen hebben.