a:

Ondanks grote inspanningen van de Financial Accounting Standards Board, of FASB, en de International Accounting Standards Board, of IASB, blijven er aanzienlijke verschillen bestaan ​​tussen boekhoudpraktijken in de Verenigde Staten en de rest van de wereld . Bedrijven in de Verenigde Staten mogen bijvoorbeeld 'last in, first out' of 'LIFO' gebruiken als methode voor voorraadkosten, wat in de meeste andere landen verboden is.

Internationale werkwijzen worden opgesteld in de International Financial Reporting Standards of IFRS, zoals uiteengezet door de IASB. In de Verenigde Staten geeft de FASB financiële overzichten vrij die samen de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes of GAAP vormen.

Volgens de IFRS-website is het grootste verschil tussen de IFRS en U. S. GAAP "dat IFRS veel minder algemene details oplevert." Andere significante verschillen zijn onder meer de wijze waarop vergelijkende financiële informatie wordt gepresenteerd, hoe de balans en resultatenrekening worden opgesteld en hoe schulden worden behandeld.

Voorraadverschillen voorraadadministratie

U. S. GAAP maakt het voor LIFO mogelijk om boekhoudkundige voorraad te dragen, terwijl de IFRS expliciet elke onderneming verbiedt om LIFO te gebruiken. In plaats daarvan bepalen internationale normen dat dezelfde kostenformule moet worden toegepast op alle inventarissen van vergelijkbare aard.

Onder GAAP wordt de voorraad gewaardeerd tegen kostprijs of marktwaarde, waarbij markt wordt gedefinieerd als de huidige vervangingswaarde, met enkele uitzonderingen. Voorraden onder IFRS worden gewaardeerd tegen kostprijs of lagere realiseerbare waarde, de geschatte verkoopprijs verminderd met kosten van voltooiing en overige kosten die nodig zijn om een ​​verkoop te realiseren.

Andere voorraadverschillen omvatten de manier waarop afwaarderingen zijn toegestaan ​​op basis van de retailinventarisatiemethode of RIM en hoe voorraadafwaarderingen worden teruggedraaid.

Activa met een lange levensduur

GAAP staat niet toe dat activa worden geherwaardeerd; IFRS maakt enige herwaardering mogelijk op basis van reële waarde, op voorwaarde dat deze regelmatig wordt voltooid. De afschrijving van langlevende activa is zeer ongebruikelijk, hoewel technisch toelaatbaar, onder GAAP; het is vereist onder IFRS als de componenten van het actief "verschillende uitkeringspatronen" hebben.

Langlevende beleggingsactiva worden afzonderlijk gedefinieerd door de IASB en worden normaliter geboekt op basis van historische kosten. In de Verenigde Staten heeft de FASB geen afzonderlijke definitie voor onroerend goed dat alleen als belegging wordt gebruikt. Eigendom wordt alleen aangehouden voor gebruik of voor verkoop aangehouden.

Bijzondere waardeverminderingsverliezen voor langlevende activa onder GAAP worden berekend als het bedrag van het actief dat de reële waarde overschrijdt. Onder IFRS worden dergelijke activa berekend als het bedrag dat een actief hoger is dan de "realiseerbare waarde" of het hogere bedrag tussen de reële waarde minus verkoopkosten of de bedrijfswaarde.

Vereiste documenten voor financiële rekeningen

Bedrijven die onder IFRS rapporteren zijn verplicht om een ​​balans, winst-en-verliesrekening, wijzigingen in het vermogensdocument, kasstroomoverzicht en alle bijbehorende voetnoten samen te stellen en te publiceren. De FASB vereist ook al deze en voegt in uitspraken over het volledige inkomen toe.

Regels versus principes

GAAP wordt als op regels gebaseerd beschouwd, wat betekent dat er regels worden gemaakt voor specifieke gevallen en dat dit niet noodzakelijkerwijs een groter principe vertegenwoordigt. IFRS is op principes gebaseerd en, op die manier, consistenter. Dit is een reden waarom de gepubliceerde versie van de IFRS minder dan 20% van de gepubliceerde volumes van GAAP is.