a:

Obligatierendementen worden aanzienlijk beïnvloed door het monetaire beleid. Het monetaire beleid staat centraal in het bepalen van de rentetarieven. De rentevoeten bepalen op hun beurt het risicovrije rendement. Het risicovrije rendement heeft een grote impact op de vraag naar alle soorten financiële effecten, inclusief obligaties.

Als de rente laag is, nemen de obligatierendementen af ​​naarmate er meer vraag naar obligaties is. Als het rendement op een obligatie bijvoorbeeld 5% is, wordt deze opbrengst aantrekkelijker naarmate de risicovrije rentevoet daalt van 3 naar 1%. Deze toegenomen vraag naar obligaties resulteert in een stijgende prijs van obligaties en een daling van het rendement.

Natuurlijk is het omgekeerde ook waar. Wanneer het risicovrije rendement stijgt, gaat het geld over van financiële activa naar de veiligheid van gegarandeerde rendementen. Als het risicovrije rendement bijvoorbeeld stijgt van 2 naar 4%, zou een obligatie met 5% minder aantrekkelijk worden. De extra opbrengst zou het niet waard zijn om het risico te nemen. De vraag naar de obligatie zou afnemen en de opbrengst zou stijgen totdat vraag en aanbod een nieuw evenwicht bereikten.

Centrale banken zijn zich bewust van hun vermogen om activaprijzen via monetair beleid te beïnvloeden. Ze gebruiken deze kracht om de schommelingen in de economie te matigen. Tijdens recessies willen ze deflatoire krachten voorkomen door de rente te verlagen, wat leidt tot stijgingen van de activaprijzen. Toenemende activaprijzen hebben een licht stimulerend effect op de economie. Wanneer de obligatierendementen dalen, resulteert dit in lagere financieringskosten voor bedrijven en de overheid, wat leidt tot hogere uitgaven. De hypotheekrente daalt, dus ook de vraag naar woningen neemt toe.