Beleggingsfondsen zijn het investeringsequivalent van een bevroren diner. In plaats van de moeite te nemen om door de gangpaden van de supermarkt te lopen, individuele ingrediënten uit te zoeken, ze allemaal thuis in te pakken en vervolgens een maaltijd te koken, kun je een diepgevroren diner kopen en alles krijgen wat je wilt in één handig pakket. Maar net zoals we niet zouden verwachten dat een bevroren diner uit Hong Kong of België hetzelfde zou zijn als een uit de plaatselijke supermarkt, kunnen we niet verwachten dat buitenlandse beleggingsfondsen er hetzelfde uitzien als die in de Verenigde Staten.

AD:

TUTORIAL: Fund Fund Basics
Het beleggingsfonds in Europa valt onder een ander regelgevingsklimaat dan het fonds dat is gecertificeerd voor beleggingsrekeningen in Hongkong. Elk land heeft zijn eigen regels en "smaken" over hoe een beleggingsfonds wordt opgebouwd, en het is belangrijk om te begrijpen hoe deze regels de fondsen van elk land vormen. Dit artikel geeft een korte rondleiding door beleggingsfondsen en hun toezichthouders over de hele wereld.

AD:

De grondbeginselen van een beleggingsfonds Een beleggingsfonds is een vehikel voor particulieren om hun geld te beleggen in de aandelen- of obligatiemarkt. Het is ideaal voor de individuele belegger met beperkte middelen, omdat ze toegang kunnen krijgen tot diversificatievoordelen, ook al hebben ze misschien een bescheiden bedrag om te beleggen. Als we teruggaan naar ons bevroren avondmaal, is het duur en lastig om alle ingrediënten apart te kopen voor een volledige maaltijd; gemak en kostenbesparingen zijn de reden waarom zowel beleggingsfondsen als bevroren diners bestaan. Beleggers hoeven geen beslissingen te nemen over welke individuele aandelen ze moeten kopen, ze beslissen eenvoudig welke portefeuille het beste bij hen past. (Als u meer wilt weten over de basisprincipes van beleggingsfondsen, leest u Een korte geschiedenis van het beleggingsfonds en Voordelen van beleggingsfondsen .)

AD:

Kan u een fonds uit een ander land kopen? Als u een belegger in de VS bent, kunt u alleen fondsen kopen die zijn geregistreerd bij de Securities and Exchange Commission (SEC). Dit fungeert als een bescherming voor Amerikaanse beleggers, aangezien een fonds dat bij de SEC is geregistreerd, wordt gereguleerd volgens de Amerikaanse effectenwetgeving. Evenzo, als u inwoner van Hongkong bent die op zoek is naar investeringen voor uw pensioen, dan is uw keuze van fondsen beperkt tot die welke worden gereguleerd door de Mandatory Provident Funds Authority van Hongkong. (Voor een gedetailleerde uitleg van deze beperking, zie Als ik Amerikaans ben, kan ik een buitenlands beleggingsfonds kopen? )

Een beleggingsfonds van een ander land is niet hetzelfde als een wereldwijd fonds of internationaal fonds . Een wereldwijd fonds belegt in activa van over de hele wereld, inclusief het thuisland van de belegger, terwijl een internationaal fonds de hele wereld omvat, behalve het land van de belegger. Beide fondsen moeten nog bij de SEC worden geregistreerd voordat U.-beleggers ze kunnen kopen.(Lees De grenzen van uw portfolio verbreden voor meer informatie over wereldwijde en internationale fondsen.)

Gemeenschappelijke kenmerken van alle beleggingsfondsen Voordat we ons kunnen verdiepen in de verschillen, is het belangrijk om eerst beschrijf enkele fundamentele waarden voor beleggingsfondsen. Alle beleggingsfondsen bundelen de vele kleinere deposito's van individuele beleggers zodat ze grote aankopen in aandelen of obligaties kunnen doen. De meeste beleggingsfondsen zijn beschikbaar voor zowel de particuliere klanten (individuele beleggers) als institutionele klanten (grote bedrijven, stichtingen, enz.). Er is meestal een brede selectie van fondsen, zowel per bedrijf als per stijl in elk land, inclusief een goede variëteit aan aandelen, obligaties, geldmarkten en uitgebalanceerde fondsen (mix van aandelen en obligaties in hetzelfde fonds).
Een andere gemeenschappelijkheid tussen beleggingsfondsen over de hele wereld is dat elke grote economie specifieke regels heeft met betrekking tot de registratie, marketing en verkoop van fondsen. De beleggingsfondsensector is een sterk gereguleerde ruimte, maar die regels verschillen per land of regio. Er zijn voorschriften opgesteld om de consument te beschermen; dit helpt ervoor te zorgen dat de vermogensbeheerder de belangen van de belegger boven zijn eigen belangen houdt en dat de belegger niet wordt misbruikt. Het is erg belangrijk dat de belegger er vertrouwen in heeft dat de juiste autoriteit toezicht houdt op de sector als geheel, zodat zij hun spaargeld in een beleggingsfonds zullen toevertrouwen. Als beleggers geen vertrouwen hadden, zou de industrie waarschijnlijk haperen.

Verschillen overal ter wereld De beleggingsfondsen die voor investeringen beschikbaar zijn, verschillen afhankelijk van waar de belegger zijn woonplaats heeft. Laten we eens kijken naar enkele regelgevers en de regels om te zien hoe de regels de fondsen vormen.

De Amerikaanse markt Alle beleggingsfondsen die worden aangeboden aan Amerikaanse particuliere beleggers moeten bij de SEC worden geregistreerd en moeten voldoen aan de regels die zijn vastgelegd in de Investment Company Act van 1940, gewoonlijk de '' 40s Act '' genoemd. Sommige regels onder de '40s Act gaan over diversificatieproblemen. In het bijzonder beperkt sectie 12 het bedrag aan fondsactiva dat kan worden geïnvesteerd in andere beleggingsmaatschappijen. Met andere woorden, de regel verbiedt een beleggingsfonds om te veel van zijn posities in de aandelen van een beleggingsmaatschappij, zoals een beursgenoteerde makelaar, te concentreren.

Een andere regel, 35d-1, gewoonlijk de 'naamtest' genoemd, zorgt ervoor dat de meeste (80%) van de aandelen in het beleggingsfonds een afspiegeling vormen van de naam en het prospectus van het fonds. Dus als een fonds zichzelf een 'International Equity Fund' noemt, moet 80% van de aandelen aandelen zijn en moeten ze internationale aandelen zijn. Voor regel liefhebbers of straf gluttons, is de volledige tekst van de '40s Act te vinden op de Desk of the Law's Law School van The University of Cincinnati.

De Europese Unie
Beleggingsfondsen die zijn toegestaan ​​voor verkoop in Europa, zijn onderworpen aan voorschriften van de instellingen voor collectieve belegging in effecten (icbe's). De meest recente variant van de regels is UCITS III, die afwijkt van de vorige regels door meer aandacht te besteden aan de risicobewaking van derivatenposities.De regels bestrijken veel terreinen, maar zoals de '40s Act' hebben sommige betrekking op het zorgen dat het fonds zijn posities niet concentreert om diversificatie te verzekeren.

Om uw fonds in alle lidstaten van de Europese Unie (EU) op de markt te brengen, hoeft u uw fonds alleen in één EU-land te registreren onder de autoriteit van de financiële toezichthouder van dat land. In Ierland is het bijvoorbeeld de Irish Financial Services Regulatory Authority (IFSRA). De IFSRA maakt op haar beurt deel uit van het Comité van Europese effectenregelgevers, dat belast is met de coördinatie van de effectenregelgevers in alle EU-landen.

De Hong Kong-markt
De regels van Hongkong zijn het meest restrictief. Er zijn twee fondsbesturen op de Hongkongse markt: de Securities and Futures Commission (SFC) en de Mandatory Provident Funds Authority (MPFA). De regels van de SFC zijn breder en niet zo specifiek of restrictief als de regels uiteengezet door de MPFA. Ze zijn van toepassing op alle fondsen die in Hongkong worden verhandeld, ongeacht het type beleggingsfonds dat ze zijn. Daarentegen regelt MPFA alleen fondsen die worden verhandeld voor gebruik in de pensioenrekeningen van haar ingezetenen. Dit betekent dat fondsen die geschikt zijn voor beleggingen in pensioenrekeningen, zich door twee regelgevende instanties zorgen moeten maken - zij moeten zich houden aan zowel SFC- als MPFA-regels. Aangezien de MPFA-regels echter restrictiever zijn dan de SFC-regels, kunnen fondsbeheerders zich meestal concentreren op de MPFA-regels, wetende dat naleving van deze regels doorgaans ook zorgt voor naleving van de bredere regels.

De regels van de MPFA zijn meer restrictief, deels omdat de autoriteit ervoor wil zorgen dat de nesteieren van zijn bewoners worden beschermd en niet worden geïnvesteerd in fondsen van speculatieve aard. De MPFA neemt de naleving van hun regels zeer serieus. Sommige van de meer beperkende regels hebben betrekking op effecten zonder rating of onder beleggingskwaliteit en niet-beursgenoteerde effecten. De MPFA vereist dat obligatiefondsen obligaties verkopen die zijn gedegradeerd tot onder investment grade, zelfs als ze van beleggingskwaliteit waren op het moment van aankoop. De regels leggen ook de nadruk op goedgekeurde uitwisselingen. De MPFA biedt een eigen lijst met goedgekeurde beurzen. Niet meer dan 10% van de effecten van een beleggingsfonds mag worden toegewezen aan aandelen die niet zijn op een van deze goedgekeurde beurzen. (Om meer te weten te komen over deze risicovolle beleggingen, bekijk The Lowdown On Penny Stocks en Junk Obligaties: alles wat u moet weten .)

Anders Markten
Andere markten dan de drie bovengenoemde, hebben hun eigen structuur en voorschriften. In Canada bijvoorbeeld zijn beleggingsfondsen onderworpen aan provinciale effectenwetgeving en aan nationale regels die bekend staan ​​als "NI 81-102;" de NI staat voor "Nationaal Instrument". Handelaren die beleggingsfondsen verkopen, moeten bijvoorbeeld geregistreerd zijn bij de toezichthouder voor de effectenhandel van hun provincie, terwijl de beleggingsbeheerder van het beleggingsfonds ervoor moet zorgen dat het fonds dat zij beheren zich houdt aan de regels van de NI 81-102.

Een andere markt die momenteel openstaat voor beheerders van externe fondsen is de Taiwanese markt.In Taiwan is de toezichthouder het Financial Supervisory Committee (FSC). Er zijn slechts ongeveer 20 regels specifiek voor beleggingsfondsen die in Taiwan worden verhandeld, maar dit is nog steeds een evoluerende markt.

De bottom line Het begrijpen van de verschillen tussen de financiële toezichthouders is erg belangrijk voor een fondsbeheerder. Een manager kan verschillende fondsen hebben geregistreerd onder deze verschillende regelgevingsomgevingen en ze moeten ervoor zorgen dat ze begrijpen wat ze wel en niet kunnen doen in elk van de landen. Een regel overtreden, vooral een grote regel, kan een fonds en de manager een slechte reputatie, een boete of beide geven.