Over het algemeen wordt de rentevoet verondersteld de betaalde prijs te zijn om geld te lenen. Bijvoorbeeld, een geannualiseerde 2% rente op een lening van $ 100 betekent dat de lener het oorspronkelijke geleende bedrag plus een extra $ 2 na een volledig jaar moet terugbetalen. Aan de andere kant betekent een rente van -2% dat de bank de lener $ 2 betaalt na een jaar gebruik van de lening van $ 100, wat een hoop is om je hoofd om te wikkelen.

Hoewel negatieve rentetarieven een grote stimulans zijn om te lenen, is het moeilijk te begrijpen waarom iemand bereid zou zijn te betalen om te lenen, aangezien de kredietverstrekker degene is die het risico neemt op het in gebreke blijven van een lening. Hoewel het schijnbaar ondenkbaar is, kunnen er soms momenten zijn waarop centrale banken geen beleidsopties meer hebben om de economie te stimuleren en zich te wenden tot de wanhopige maatstaf voor negatieve rentetarieven. (Zie ook N- egative Rates Of Europe's Central Banks. )

Negatieve rentevoeten in theorie en praktijk

Negatieve rentetarieven zijn een onconventioneel monetair beleidsinstrument dat voor het eerst door de centrale bank van Zweden werd ingezet in juli 2009, toen het zijn koers voor overnight depositoring naar -0 verminderde. 25%. De Europese Centrale Bank (ECB) volgde in juni 2014, toen het de depositorente naar -0 verlaagde. 1%. Andere Europese landen en Japan hebben zich aangesloten bij de club met negatieve wisselkoersen, resulterend in een schuld van $ 10 biljoen aan staatsobligaties met negatieve rendementen, volgens Fitch.

Negatieve rentetarieven zijn een drastische maatregel die aantonen dat beleidsmakers bang zijn dat Europa het risico loopt in een deflatoire spiraal terecht te komen. In moeilijke economische tijden hebben mensen en bedrijven de neiging hun geld vast te houden terwijl ze wachten tot de economie weer aantrekt. Maar dit gedrag kan de economie verder verzwakken, omdat het gebrek aan bestedingen verder banenverlies en lagere winsten veroorzaakt, waardoor de angsten van mensen worden versterkt en ze nog meer worden gestimuleerd om te hamsteren.

Naarmate de bestedingen vertragen, dalen de prijzen, waardoor mensen opnieuw moeten wachten omdat ze wachten op verdere prijzen. Dit is precies de deflatoire spiraal die Europese beleidsmakers proberen te vermijden met negatieve rentetarieven. Door Europese banken te vragen reserves aan te houden bij de centrale bank, hopen ze banken aan te moedigen meer uit te lenen.

In theorie zouden banken eerder geld lenen aan kredietnemers en op zijn minst een of andere vorm van rente verdienen in plaats van te worden aangeklaagd om hun geld bij een centrale bank te houden. Daarnaast kunnen negatieve tarieven die door een centrale bank in rekening worden gebracht echter worden overgedragen naar depositorekeningen en leningen, wat inhoudt dat depositohouders ook worden belast voor het parkeren van hun geld bij hun lokale bank, terwijl sommige kredietnemers het voorrecht hebben om daadwerkelijk geld te verdienen door een rekening te sluiten. lening.

Een andere primaire reden waarom de ECB negatieve rentetarieven heeft gehanteerd, is het verlagen van de waarde van de euro.Lage of negatieve rendementen op Europese schulden zullen buitenlandse investeerders afschrikken, waardoor de vraag naar de euro zal afnemen. Hoewel dit het aanbod van financieel kapitaal vermindert, is het probleem van Europa niet het aanbod, maar de vraag. Een zwakkere euro zou de vraag naar export moeten stimuleren, hopelijk bedrijven aanmoedigen om uit te breiden. (Zie ook:

De voor- en nadelen van een zwakke euro. ) In theorie zouden negatieve rentetarieven de economische bedrijvigheid moeten helpen stimuleren en de inflatie kunnen afwenden, maar beleidsmakers blijven voorzichtig omdat er verschillende manieren zijn zoals een beleid zou averechts kunnen werken. Omdat banken bepaalde activa hebben, zoals hypotheken die contractueel gekoppeld zijn aan de rente, kunnen dergelijke negatieve koersen de winstmarges zo laag maken dat banken eigenlijk minder willen uitlenen.

Ook is er niets dat depositohouders ervan weerhoudt hun geld op te nemen en het fysieke geld in matrassen te stoppen. Hoewel de initiële bedreiging een run op banken zou zijn, zou de afvoer van contanten uit het banksysteem zelfs kunnen leiden tot een stijging van de rentetarieven - precies het tegenovergestelde van wat negatieve rentetarieven zouden moeten bereiken. (Zie ook:

Een blik op fiscaal en monetair beleid. ) De bottom line

Hoewel negatieve rentetarieven misschien paradoxaal lijken, heeft deze schijnbare intuïtie een aantal Europese centrale banken niet ze proberen. Dit is ongetwijfeld een bewijs van de afschuwelijke situatie die beleidsmakers denken dat kenmerkend is voor de Europese economie. Toen de inflatie in de eurozone in deflatoir gebied daalde tot -0. 6% in februari 2015, Europese beleidsmakers beloofden te doen wat nodig is om een ​​deflatoire spiraal te voorkomen. Maar ook al is Europa begonnen aan een niet-gecharterd monetair gebied, toch geloven een aantal analisten dat een negatief rentebeleid ernstige onbedoelde gevolgen zou kunnen hebben.