De rente over de hele wereld daalde tot historisch lage niveaus na de wereldwijde financiële crisis van 2008 en 2009, en een traag herstel zorgde ervoor dat ze in de daaropvolgende jaren niet herstelden. In 2016 oefenden nieuwe golven van economische zwakte verdere neerwaartse druk uit op de rentetarieven, waardoor voor het eerst een deel van de nominale rentevoeten negatief werd beïnvloed. Veel economen hadden eerder overwogen dat 0% een onoverwinnelijke band was in alles behalve de kortste termijnen, maar negatieve reële wisselkoersen in Japan, Duitsland, Denemarken, Zwitserland en Zweden bleven enkele maanden aanhouden en zullen naar verwachting voortduren. Negatieve tarieven in deze economieën vielen samen met valutadepreciatie in beide gevallen en de yen, euro, kroon, frank en frank verloren allemaal waarde ten opzichte van de dollar en het pond tussen augustus 2015 en augustus 2016. De Japanse yen daalde met bijna 18% ten opzichte van de dollar over die periode.

Dalende rentetarieven zijn historisch gezien samengevallen met valutadevaluatie. Europa en Japan werden bedreigd door deflatie vanwege de zwakke vraag, waardoor centrale banken in die gebieden ongekende monetaire beleidsmaatregelen voerden om inflatie te creëren en investeringen te stimuleren. De inflatie is echter soms niet aan de verwachtingen voldaan, juist omdat er zoveel overcapaciteit op die markten is. Banken, consumenten, beleggers en het bedrijfsmanagement blijven behoudend, waardoor de effecten die gewoonlijk gepaard gaan met een gemakkelijk monetair beleid, worden afgezwakt.

Rentetarieven en valuta

Centrale banken voeren vaak een expansief monetair beleid om de negatieve effecten van recessie, slecht consumentensentiment of aarzelende bedrijfsinvesteringen te bestrijden. Dit wordt vaak bereikt door het aanbod van geld in een economie te vergroten. Open-markttransacties zijn de voorkeursmethode van de Federal Reserve om het aanbod te verhogen, waarbij de centrale bank effecten koopt of verkoopt om het niveau van reservesaldi in het banksysteem te beïnvloeden. Naarmate het geldaanbod toeneemt, dalen de rentetarieven terwijl de gevraagde hoeveelheid toeneemt. Dit draagt ​​bij aan het stimuleren van bedrijfsinvesteringen en consumentenbestedingen, die hogere werkgelegenheid en lonen ondersteunen.

Wanneer een centrale bank de geldhoeveelheid verhoogt, veroorzaakt deze ook een devaluatie ten opzichte van andere valuta's. Bovendien verminderen dalende rentetarieven in een economie de mondiale vraag naar effecten die in die eigen valuta luiden. Dit maakt de export van een land relatief minder duur, ervan uitgaande dat de prijzen kleverig zijn, wat de groei voor exporteconomieën kan stimuleren. Devaluatie maakt ook buitenlandse producten duurder.

China heeft in 2015 en 2016 een aanzienlijke devaluatie van de valuta gehad, waarbij veel waarnemers deze beleidsmaatregel hebben toegeschreven aan exportstimulering.Sommigen, waaronder Donald Trump, beschuldigden de Chinezen van oneerlijke handelspraktijken, daarbij verwijzend naar de extreme mate van devaluatie die samenviel met tegenwind die de productie- en exportsectoren van het land aantastte. Andere economen merkten de invloed op van de yuan op de yuan, waardoor de Chinese valuta in een ongunstige richting trok ten opzichte van de andere grote handelspartners van het land. De People's Bank of China verlaagde de referentierentevoet van 6% eind 2014 naar 4% in 2016, waarbij de relatie tussen valuta-devaluatie en rentetarieven wordt benadrukt.

Negatieve tarieven

Negatieve tarieven zijn een eigenaardige situatie omdat de basislogica die het uitlenen van beslissingen dicteert lijkt te worden geschonden. Het verstrekken van een lening met een negatieve rente betekent dat de crediteur kapitaal verliest terwijl hij het tegenpartijrisico op zich neemt. Centrale banken hebben echter in verschillende landen negatieve reële koersen kunnen installeren, omdat beleggers deze effecten met een laag risico blijven eisen vanwege onzekerheid en een slecht rendement in andere beleggingscategorieën. <> <> <<> <> <<> Een snelle naar minder risicovolle activa stimuleert de economische groei niet, waardoor de koersen zich in een negatief gebied waagden, terwijl de monetaire autoriteiten de groei proberen te bevorderen Bedrijven, consumenten en banken die contant geld oppotten worden gestraft met lage tarieven, maar ze hebben niet als onverwacht gereageerd. De besparingen zijn gestegen in Duitsland, Japan, Denemarken, Zweden en Zwitserland, ondanks negatieve cijfers. Bedrijfsinvesteringen blijven onder de verwachtingen. De inflatie is traag gestegen in Europa en Japan als gevolg van de hoge werkloosheid en de lage bezettingsgraad van de industriële capaciteit, maar hun valuta is gedepreciëerd ten opzichte van de dollar en andere valuta.