Noord-Korea, officieel bekend als de Democratische Volksrepubliek Korea (DVK), wordt beschouwd als een niet-omgevormd, geïsoleerd gebied , strak gecontroleerde, dictatoriale commando-economie. Het Koreaanse schiereiland was een Japanse kolonie van 1910-1945. Toen de Tweede Wereldoorlog ten einde liep, gaven de Japanse troepen in het noorden van Korea zich over aan de Sovjettroepen terwijl de Amerikaanse troepen de leiding namen over de zuidelijke regio. De veronderstelde hereniging door middel van verkiezingen heeft nooit plaatsgevonden op het Koreaanse schiereiland en de twee regio's hebben hun respectieve leiders benoemd. In 1950 deed Kim II Sung, gesteund door de Sovjets, een poging om de door de VS gesteunde zuidelijke regio (Republiek Korea) te veroveren, resulterend in de verwoestende Koreaanse oorlog (1950-53).

AD:

Kim II Sung's streven om het hele schiereiland onder zijn communistische heerschappij te brengen mislukte. Kort daarna vestigde Noord-Korea (DVK) zich als een centraal geleide economie, maar met opvolging van de dynastie en niet alleen de suprematie van één partij. Pyongyang heeft drie leidende beleidslijnen aangenomen: "een onafhankelijke nationale economie", "de eerste ontwikkeling in de zware industrie" en "parallelle ontwikkeling van de militaire economie". Outsider-experts zijn van mening dat dit beleid een obstakel is geweest voor de economische ontwikkeling van het land. De tekortkomingen van het beleid werden geaccentueerd door de focus van het regime op songun (militaire-eerste politiek) die Noord-Korea in een staat van chronische economische problemen heeft geland. Er is sprake van stagnatie in industriële en vermogensoutput samen met voedseltekorten vanwege de systemische problemen. Volgens het World Factbook van het Central Intelligence Agency (CIA) is "industrieel kapitaalgoederenbestand vrijwel onherstelbaar als gevolg van jaren van onderinvesteringen, een tekort aan reserveonderdelen en slecht onderhoud. Grootschalige militaire uitgaven onttrekken middelen die nodig zijn voor investeringen en civiele consumptie. “

AD:

North's Economic Phases

De noordelijke beginfase van economische ontwikkeling werd gedomineerd door industrialisatie, wat indrukwekkend was vanwege de verwoesting veroorzaakt door de Koreaanse oorlog. Het land bewoog zich op het Sovjetmodel samen met de ideologie van juche (zelfredzaamheid). Het benadrukte de zware ontwikkeling van de industrie zoals uiteengezet in zijn beleid, als gevolg daarvan heeft de zware industrie - ijzer-, staal-, cement- en gereedschapswerktuigensector een duw gekregen. Er was een gestage toename van de industriële productie in de jaren zestig, maar in de jaren zeventig begon het probleem te broeien.

AD:

Het land maakte buitenlandse leningen en gaf zich over aan grootschalige import van machines en fabrieken uit geavanceerde landen zoals Japan, Duitsland, Frankrijk en Groot-Brittannië in het begin van de jaren '70. Het decennium was getuige van een verschuiving in het lenen door Noord-Korea; bijna alle leningen in de jaren zestig zijn ontleend aan socialistische staten, terwijl die in de jaren zeventig een groot deel van de kapitalistische staten omvatten.

Buitenlandse leningen en beurzen (US $ miljoen)

Voormalige Sovjet-Unie	China	Andere socialistische staten	OESO-leden	Subtotaal
vóór 1948	53. 0	-	-	-	53. 0
1953-1960	609. 0	459. 6	364. 9	-	1, 883. 5
(Grants)	(325. 0)	(287.1)	(364. 9)	-	(977. 0)
1961-70	558. 3	157. 4	159. 0	9	883. 7
1971-1980	682. 1	300. 0	-	1, 292. 2	2, 274. 1
1981-90	508. 4	500. 0	-	-	1, 008. 4
Totaal	2, 409. 8	1, 417. 0	523. 9	1, 301. 0	6, 102. 7

Bron: externe schulden van Noord-Korea: trends en kenmerken, Korea Focus (KDI-evaluatie van de Noord-Koreaanse economie, maart 2012, gepubliceerd door de Korea Development Instituut)

Noord-Korea, dat nauwelijks in staat was om zijn schuld te beheren, werd getroffen door de olieschok die de olieprijzen snel deed stijgen. De prijzen van de belangrijkste exportproducten van Noord-Korea namen af ​​terwijl het meer moest betalen voor de import. Het probleem van het tekort op de handelsbalans daalde, waardoor de terugbetalingsmogelijkheden werden verzwakt, waardoor de kwestie van de buitenlandse schuld verder werd verergerd. De economie begon te vertragen.

De economie van North in de jaren tachtig vertoont symptomen van een storing in het gecentraliseerde geplande systeem in de vorm van aanbodstekorten, systemische inefficiëntie, mechanische veroudering en infrastructureel verval. Noord probeerde zijn problemen op te lossen door zijn sterk gecentraliseerde manieren van functioneren, weigerde de economie open te stellen of zijn economisch beheer te liberaliseren. De starheid in benadering dreef het gebied naar stagnatie.

De Noord-Koreaanse economie ging een van zijn slechtste fasen in en stortte bijna in de jaren negentig in. Het uiteenvallen van de Sovjetunie, gevolgd door een ernstige voedselcrisis als gevolg van een reeks natuurrampen (begroet in 1994, overstromingen in 1995-1996, en droogten in 1997) drukten Noord-Korea in een crisis. De regio beleefde een van de moeilijkste tijden. Het land werd sterk afhankelijk van internationale hulp om wijdverspreide honger te voorkomen sinds het midden van de jaren negentig, de afhankelijkheid zo diep dat de hulp zelfs vandaag voortduurt. Onderstaande tabel (bron: Ministerie van Eenwording) onthult een aantal cijfers over het tekort aan voedsel waarmee het land wordt geconfronteerd.

Jaar	Hoeveelheid tekort (Eenheid: 10, 000 ton)
1995	121
1996	184
1997	161
1998	146
1999	115
2000	96
2001	165
2002	141
2003	129
2004	114 > 2005
106	2006
106	2007
95	2008
139	2009
117	2010
135	2011
109	Volgens het World Factbook van de CIA: "De Noord-Koreaanse regering benadrukt vaak haar doel om een" sterke en welvarende "natie te worden en buitenlandse investeringen aan te trekken, een sleutelfactor voor het verbeteren van de algehele levensstandaard. In dit verband heeft het regime in 2013 14 nieuwe Speciale Economische Zones opgezet voor buitenlandse investeerders, hoewel het initiatief nog in de kinderschoenen staat. "In de jaren 2000 probeerde Noord-Korea eindelijk de noodlijdende economie te herstellen en beperkte het de beperkingen om semi-private markten mogelijk te maken, waardoor het centrale planningssysteem gedeeltelijk werd gewijzigd.Dit werd gedaan door de maatregelen voor het verbeteren van het economische management in juli 2002 in te voeren. De economische groei koos een paar jaar voordat hij opnieuw onderdook, maar de periode was een verbetering ten opzichte van het vorige decennium.

De "militaire" ambitie van het land heeft echter niet alleen voorrang boven zijn economie, maar gaat zelfs ten koste van zijn economische ontwikkeling. Volgens een rapport van het ministerie van Eenwording, "Tot 1966 bestond de defensiesector uit ongeveer 10 procent van de totale uitgaven, maar dit steeg tot meer dan 30 procent in de periode van 1967 tot 1971. Sinds de jaren 1970, de officiële begroting toegewezen aan defensie in Noord-Korea was dit 14 tot 17 procent, maar veel deskundigen gaan ervan uit dat het regime feitelijk ongeveer 30 tot 50 procent van zijn totale staatsmiddelen besteedt aan de defensie-industrie. "

Geen betrouwbare bron

Van Noord-Korea is bekend dat het geheim is en geeft geen nauwkeurige economische gegevens. De regio heeft sinds 1965 geen officiële indicatoren of statistieken over de macro-economische omstandigheden gepubliceerd. Het regime heeft enkele feiten en cijfers naar voren gebracht op internationale platforms die inconsistenties hebben getoond en daarom niet als betrouwbaar worden beschouwd. Er zijn maar weinig bronnen voor basisstatistieken van de Noord-Koreaanse economie: de Bank of Korea (Zuid-Korea), het Ministerie van Eenmaking en het Korea Trade Promotion Agency (KOTRA) voor de handel in Noord-Korea.

Trends

De economie van Noord-Korea werd hard getroffen sinds de val van het Sovjetblok in 1991, waarvan de impact duidelijk is in de gemiddelde jaarlijkse groei van -4. 1 procent van 1990 tot 1998. Dit resulteerde in een daling van meer dan 50 procent van de totale productie van wat het was aan het eind van de jaren tachtig. In 1999 veranderde het tempo toen de economie tekenen van herstel vertoonde. In de periode 2000-2005 groeide het noorden met een gemiddelde groei van 2. 2 procent. In 2006 was er opnieuw een recessie en tijdens de periode van vijf jaar 2006-2010 registreerde alleen 2008 een positieve groei. Sinds 2011 is de DVK gegroeid.

Het bruto binnenlands product (bbp) van Noord-Korea wordt geschat op $ 33. 3 miljard (2013), een stijging van 1. 1 procent ten opzichte van 2012. In termen van BBP per hoofd van de bevolking scoort Noord-Korea op de 194-plek met zijn BBP per inwoner van $ 1, 800 volgens het CIA Factbook. Volgens de schattingen van 2012 wordt ongeveer 23,5% van het bbp bijgedragen door de landbouw, 47% door de industrie en 29,4% door de diensten. De landbouwsector heeft ongeveer 35 procent van de 12,6 miljoen arbeidskrachten in dienst. De belangrijkste industrieën in het land zijn militaire producten; machinebouw, elektrische energie, chemicaliën; mijnbouw (steenkool, ijzererts, kalksteen, grafiet, koper, zink, lood en edele metalen), metallurgie; textiel, voedselverwerking; toerisme volgens CIA Factbook.

Wat handel betreft, zijn China en Zuid-Korea de belangrijkste handelspartners van Noord. Uit de CIA-schattingen van 2012 uit het Factbook blijkt dat 63 procent van de uitvoer uit het noorden naar China is gericht, terwijl 27 procent naar Zuid-Korea gaat; de belangrijkste exportproducten zijn metallurgische producten, mineralen, producten (inclusief bewapening), textiel, landbouwproducten en visserijproducten.De belangrijkste importartikelen voor Noord-Korea zijn aardolie, kookkool, machines en uitrusting, textiel en graan, 73 procent van de totale invoer komt uit China en 19 procent uit Zuid-Korea. Tegenwoordig is China niet alleen goed voor meer dan 60 procent van de handel in Noord-Korea, maar biedt het ook concessionele hulp en ondersteuning. (Lees meer, zie: BBP China onder de loep: een golf van service-sector)

The Bottom Line

De economische geschiedenis van Noord-Korea laat een vertraging, stagnatie en crisis zien met afwisselende fasen van herstel en trage economische groei. De prioriteit van het regime om van Korea een defensie-economie te maken, heeft de kwesties ontwikkeling, voedsel, levensstandaard en mensenrechten overschaduwd. Noord-Korea leeft geïsoleerd en ontberingen met zijn economie met een gedichotomiseerd beeld met nucleaire bewapening aan de ene kant en honger (maar dan voor de hulp) aan de andere kant. (Zie voor meer informatie: Socialistische economieën: hoe China, Cuba en Noord-Korea werken)