Risicobeheer is een belangrijk aspect van portfoliobeheer, gezien de blootstelling aan diverse activa en markten, vooral omdat de mondiale economie meer geïntegreerd raakt en extreme gebeurtenissen gebruikelijker worden. Portefeuillebeheerders voor pensioenfondsen (in het bijzonder toegezegd-pensioenfondsen), verzekeringsmaatschappijen en banken zijn meer afhankelijk geworden van een benadering die 'beheer van activa en passiva' wordt genoemd. Deze visie op risicobeheer is erop gericht de duration van de verplichtingen af ​​te stemmen op de duration van de activa. De kasstroomtiming wordt ook geëvenaard om het risico van een tekort aan contanten te verminderen wanneer de fondsen betalingen zouden vereisen.

Het bovenstaande kan op twee manieren worden bereikt: 1.) verander de activamix om de duur van de verplichtingen weer te geven en te matchen, en 2.) gebruik derivaten om het risico te beheersen. De eerste benadering vereist dat managers de aandelen-schuldmix wijzigen. Er zijn twee grote problemen met deze aanpak: het verkopen en kopen van activa zou hoge kosten met zich meebrengen en de markten voor de activa kunnen illiquide zijn. Daarom wordt een derivatenstrategie op grote schaal gebruikt om risico's te beperken en te beheren. Het vermindert de kosten en vereist geen volledige financiering. Swaptions zijn een van de prominente instrumenten die worden gebruikt in de derivatenstrategie en we zullen kijken hoe ze kunnen worden gebruikt.

Swaptions zijn opties op een swap waarbij een tegenpartij (koper) een premie heeft betaald aan de andere tegenpartij (verkoper) voor een optie om te kiezen of de swap daadwerkelijk van kracht wordt op een datum in de toekomst. De sleutel is dat de voorwaarden van de onderliggende swap en de swap fixed rate (SFR) worden onderhandeld en vastgesteld bij de aankoop van de swaption. De koper van de swaption kan afwachten of latere marktbewegingen die SFR aantrekkelijk maken of niet en vervolgens beslissen om de onderliggende swap in te schakelen. De onderliggende swap is een renteswap. De reden hiervoor is dat het renterisico het primaire risico is dat de oorzaak van de financieringsstatus verandert voor pensioenfondsen met vast doel, verzekeringsmaatschappijen en banken. De verplichtingen en activa zijn beide blootgesteld aan rentevolatiliteit en daarom streven fondsbeheerders ernaar dit renterisico primair te beheren.

Twee soorten swaptions:
1. Payer swaption: Een payer swaption geeft de koper het recht om de vastrentende betaler (en ontvanger met variabele rente) te zijn in een vooraf gespecificeerde swap op een vooraf gespecificeerde datum. Met payer swaptions, als de marktrente zo hoog genoeg is dat de swaption zo ver loopt dat de nieuwe SFR boven de swaption SFR ligt, zal de houder van de payer swaption de optie uitoefenen. Het betalen van de swaption SFR is beter dan de voorwaarden van een nieuwe swap. De swaption-swap heeft een positieve waarde. Als de rente laag genoeg beweegt zodat de nieuwe SFR onder de swaption SFR ligt, zou de houder de swaption waardeloos laten verlopen en alleen de betaalde premie verliezen, omdat de swaption-swap een negatieve waarde heeft.

2. Ontvanger-swaption: Een receiver-swaption geeft de koper het recht om op een later tijdstip de ontvanger met een vaste rente (en de met variabele rente betaalde betaler) te zijn. Als de rentevoeten hoog genoeg stijgen en de nieuwe SFR boven de swaption SFR ligt, zou de houder van de swaption het waardeloos laten verlopen en alleen de betaalde premie verliezen. De SFR die zou worden ontvangen op de swaption SFR is onaantrekkelijk en de swaption-swap heeft een negatieve waarde. Als de marktrente laag genoeg is en de nieuwe SFR onder de swaption SFR ligt, zal de swaption worden uitgeoefend. De swaptionswap heeft een positieve waarde met een SFR boven de markt die ontvangen moet worden.

Zo vormen swaptions een effectief instrument voor risicobeheer voor pensioenfondsen, banken en verzekeringsmaatschappijen, die vanwege de aard van hun activa met renterisico's te maken hebben. In afwachting van een daling van de rentetarieven voor leningen met variabele rente, kunnen banken een receiver swaption aangaan. Als de rentevoeten zich verplaatsen zoals verwacht, kunnen ze de swaption uitproberen, de vaste rente ontvangen en de tegenpartij een lagere variabele rente betalen. Evenzo kunnen pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen die zwaar in obligaties beleggen receiver-swaptions kopen om een ​​vaste rente vast te leggen, als ze blootgesteld zijn aan veel opvraagbare obligaties en een rentedaling verwachten. Zo is een vast rendement verzekerd, zelfs als de obligaties worden opgevraagd, en het geld kan worden geïnvesteerd in lagerbetaalde obligaties om de variabele rente te dekken die moet worden betaald. Swaptions kunnen worden gebruikt om rendementen te genereren die ervoor zorgen dat de kasstromen die binnenkomen, worden afgestemd op de verplichtingen in zowel bedragen als timing.

De bottom-line

swaptions zijn, hoewel ze een effectieve strategie zijn voor het beheer van activumaansprakelijkheid, niet het einde, het alles. Swaption-strategie is vrij ineffectief voor fondsen met grote aandelenconcentraties. Het kan worden gecombineerd met andere technieken voor risicobeheer waarbij activa en verplichtingen worden gekoppeld door middel van een herallocatie van middelen. Swaptions worden echter steeds vaker gebruikt en zullen nog steeds het gevolg zijn van hun lagere kosten en financieringsbehoeften.