De meeste financiële adviseurs zijn zich terdege bewust van het belang van risico's, maar er zijn maar weinig financiële termen die zo slecht zijn gedefinieerd. Vaak gebruiken adviseurs vragenlijsten of kwantitatieve hulpmiddelen om de risicotolerantie van een klant te meten en te voldoen aan wettelijke vereisten, maar de betrouwbaarheid en daadwerkelijke implementatie van die bevindingen varieert per klant.

Als u de risicobeoordeling op de juiste manier gebruikt, kunt u zich van de massa onderscheiden. (Voor gerelateerde informatie, zie: Welke klanten met een hoge waarde en waarde die nodig zijn. )

Wat meten we?

FinaMetrica definieert risicotolerantie als de mate waarin een klant ervoor kiest het risico te lopen een minder gunstig resultaat te ervaren bij het nastreven van een gunstiger resultaat. Meer in het bijzonder beschouwt de organisatie risicotolerantie als een in de eerste plaats psychologische eigenschap die wordt gevormd door genetica en levenservaring. Als u risico's op de juiste manier wilt meten, moet u naar al deze kenmerken kijken in plaats van een reeks algemene vragen te stellen.

Er zijn ook verschillende componenten om te overwegen:

• Risicotolerantie: Hoeveel risico een klant bereid is te nemen in het streven naar een beter rendement.
• Risicocapaciteit: Hoeveel risico kan een klant zich veroorloven te nemen zonder zijn / haar doelstellingen te riskeren.
• Risico vereist: Hoeveel risico is noodzakelijk om de doelstellingen van een klant te behalen. (Zie voor meer informatie: Waarom adviseurs zich moeten richten op de opkomende welgestelde )

Financiële adviseurs moeten rekening houden met scenario's waarbij deze verschillende vormen van risico niet op elkaar zijn afgestemd. Een klant kan bijvoorbeeld een hoge risicovraag hebben en een lage risicotolerantie, wat betekent dat zijn of haar financieel adviseur mogelijk meer realistische rendementsverwachtingen moet stellen. Deze inzichten zouden volledig worden gemist als een financieel adviseur alleen keek naar risicotolerantie bij het samenstellen van de portefeuille van een klant - de klant zou waarschijnlijk teleurgesteld zijn door het lage rendement.

Doel Hulpmiddelen van derde partijen

Er zijn geen regels of voorschriften die precies aangeven hoe het risico wordt gemeten bij het helpen van klanten bij het samenstellen van hun portefeuilles. Financiële adviseurs gebruiken vaak vragenlijsten die zijn ontworpen om de risicotolerantie van een klant te meten en de resultaten gelijk te stellen aan een bepaald niveau van aanvaardbare volatiliteit. Een voorbeeld is het stellen van vragen als: "Als u 10% bent kwijtgeraakt in een marktcorrectie, zou u dan meer kopen, alles verkopen of hetzelfde blijven? "En reageren door asset allocaties aan te passen. (Zie gerelateerde informatie voor meer informatie: Zijn millenials risicomijdend of risk-takers? )

Veel klanten begrijpen hun eigen risicotolerantie niet, vooral als ze geen recessie hebben doorgemaakt of als ze de terugkeerimpact van risicoaversie niet begrepen - vooral wanneer ze door een recente recessie zijn getroffen. Bovendien kunnen cliënten die niet erg vertrouwd zijn met financiële terminologie problemen hebben om hun zorgen kenbaar te maken en hun risicotolerantie effectief aan hun adviseur te communiceren. Hoewel vragenlijsten niet per se slecht zijn, kunnen financieel adviseurs deze verbeteren door gebruik te maken van objectieve, op statistieken gebaseerde hulpmiddelen van derden. Riskalyze. com is een geweldig voorbeeld van dergelijke software omdat het rendementen voor een portefeuille projecteert op basis van risico en waarschijnlijkheden biedt om de voorspellingen te kwalificeren. Met dit soort hulpprogramma's kunnen klanten visualiseren hoe het risico hun portfolio beïnvloedt, in plaats van simpelweg te vertrouwen op het giswerk van een vragenlijst. (Zie voor gerelateerde informatie:

Hoe beïnvloeden rentetarieven risicomijdend gedrag op de markt? ) Enkele andere populaire risicobeoordelingshulpmiddelen zijn:

PocketRisk - www. pocketrisk. com

• FinaMetrica - www. riskprofiling. com
• De bevindingen implementeren

Financiële adviseurs moeten deze bevindingen zorgvuldig implementeren voor klanten, terwijl ze de juiste verwachtingen stellen en hun eigen vooroordelen vermijden.

De meeste adviseurs hebben een veel hogere risicotolerantie dan hun klanten, omdat zij een diepere kennis hebben van statistieken en de markt. Sommige studies hebben zelfs aangetoond dat financiële adviseurs als geheel risicovolle portefeuilles creëren die hun klanten verlangen. Deze dynamiek kan gevaarlijk zijn in het geval van een marktcorrectie, waarbij de klant misschien niet verwacht dat zijn portefeuilles zo'n grote slag in waarde zullen hebben.

Financiële adviseurs moeten vanaf het begin ook de juiste verwachtingen bepalen. Door geavanceerde risicoanalysesoftware te gebruiken, is het eenvoudiger om nepportfolio's te laten zien in dit opzicht, maar het is nog steeds belangrijk om klanten te herinneren aan het langetermijnkarakter van de markten en het potentieel voor kortetermijnvolatiliteit. Cliënten moeten begrijpen dat meer risicotolerantie overeenkomt met een groter verliespotentieel, terwijl een lagere risicotolerantie neerkomt op een lager rendementspotentieel. (Zie voor verwante literatuur:

Welke soorten effecten moet een risicomijdende belegger kopen? ) Het is ten slotte belangrijk dat financieel adviseurs rekening houden met verschillen in risicotolerantie tussen partners en gezinnen. De meerderheid van de paren heeft een wezenlijk verschil in hun risicotolerantie, volgens gegevens van FinaMetrica, gedeeltelijk als gevolg van verschillen tussen het nemen van risico's door mannen en vrouwen. Financieel adviseurs moeten deze dynamiek overwegen bij het samenstellen van portefeuilles en om ervoor te zorgen dat beide partijen tevreden zijn met eventuele beslissingen. (Zie voor meer informatie:

Hoe adviseurs klanten kunnen helpen maagvolatiliteit .) De bottom line

Financiële adviseurs zijn zich bewust van het belang van risico, maar er zijn weinig financiële termen die even slecht zijn gedefinieerd als "risico", dat bestaat uit drie verschillende elementen waarmee rekening moet worden gehouden: risicotolerantie, risicocapaciteit en vereiste risico's. Objectieve hulpmiddelen van derden kunnen financiële adviseurs helpen om een ​​vollediger beeld te krijgen van de risicotolerantie van een klant, terwijl zij klanten helpen inzicht te krijgen in hun risicoprofiel.Tenslotte dienen adviseurs dit advies zorgvuldig uit te voeren zonder hun eigen vooroordelen te laten bijdragen aan de besluitvorming. (Zie:

Hoe Behavioral Economics Risk Aversion behandelen? )