Risico en rendement zijn twee fundamentele factoren waarmee rekening moet worden gehouden bij het analyseren van een investering. Alle beleggers willen het hoogst mogelijke rendement halen uit hun beleggingen. Potentieel rendement moet echter altijd worden afgewogen tegen het potentiële risico. Om beleggingen voor individuele klanten correct te analyseren, moet een financieel adviseur of geldmanager een nauwkeurige risicobeoordeling of risicoprofiel creëren voor elke klant. Met deze risicobeoordeling kan een adviseur de meest geschikte investeringen voor elke klant bepalen.

De financiële elementen van een risicobeoordeling

Elke risicobeoordeling omvat verschillende hoofdelementen die samen kunnen worden gebruikt om een ​​breedomvattende analyse te maken van het risico waarmee een cliënt wordt geconfronteerd en de investeringen die het best mitigeren dat risico of maak het risico de moeite waard.

Het eerste element van een risicobeoordeling is risicocapaciteit, het maximale risiconiveau dat een individu kan nemen op basis van zijn of haar financiële situatie. Dit onderdeel van de risicobeoordeling is een kwantificering van het totale vermogen van de klant om een ​​verlies te absorberen, ongeacht of het verlies klein, matig of groot is. De risicocapaciteit biedt de adviseur ook inzicht in hoe de portefeuille van de klant functioneert en de mate van verandering financieel als een specifieke investering resulteert in een verlies of een winst.

Het tweede element van een risicobeoordeling is de risicovereiste. Elke klant bespreekt zijn of haar beleggingsdoelstellingen met de adviseur en elke adviseur begrijpt dat een bepaald risico noodzakelijk is om te voldoen aan de beleggingsdoelstellingen die de klant voor ogen heeft. De adviseur moet vervolgens bepalen welke berekende beleggingsrisico's moeten worden genomen om de cliënt te helpen zijn beleggingsdoelstellingen met succes te behalen.

De psychologische componenten van risicobeoordeling

Er zijn twee hoofdelementen van een risicobeoordeling die niet strikt financiële begrippen zijn, maar meer op het gebied van psychologische concepten. Eén zo'n concept is de risicohouding. In wezen is de houding ten opzichte van risico's het inzicht van de cliënt in risico's in termen van wat het met zich meebrengt en hoe het het leven en de financiën van de cliënt zal beïnvloeden. Doorgaans ontwikkelt een financieel adviseur een risicobeoordeling door de risicohouding van de klant vanaf het begin te bepalen en vervolgens de risicohouding van de cliënt opnieuw te beoordelen na het bepalen van de risicocapaciteit en risicovereisten van de klant.

Risicotolerantie is ook een essentieel psychologisch element van elke risicobeoordeling. Soms, verward met risicocapaciteit, verschilt de risicotolerantie doordat het het mentale en emotionele vermogen van de cliënt is om gedane kansen op beleggingen te tolereren, gezien het risiconiveau en hoe psychologisch de klant in staat is om verliezen of algehele volatiliteit op zowel korte als lange termijn aan te pakken. en op lange termijn.Vaak komt de tolerantie voor risico sterk overeen met eerdere beleggingservaringen. Sommige klanten hebben geen risicotolerantie. Ze kunnen niet omgaan met enige vorm van beleggingsverlies, zelfs niet met een tijdelijk verlies, ongeacht het potentiële beleggingsrendement. Voor dergelijke klanten zijn de enige geschikte beleggingen vastrentende beleggingen die een gegarandeerd rendement bieden en vrijwel geen risico, zoals Amerikaanse staatsobligaties.

De bottom line

Voor een financieel adviseur om een ​​nauwkeurige en effectieve risicobeoordeling of profiel te ontwikkelen, moet hij elk van de bovengenoemde kenmerken onafhankelijk vaststellen en beoordelen om ze met elkaar te vergelijken en vervolgens te combineren voor een bepaalde klant een verstandig beleggingsrisiconiveau. Het invullen van een risicobeoordeling stelt een financieel adviseur in staat om algemene activaklassen en specifieke soorten beleggingen te bepalen die het meest geschikt zijn voor een bepaalde klant. Zowel risicotolerantie als risicocapaciteit zijn beperkingen op potentiële beleggingsrendementen en adviseurs moeten ervoor zorgen dat hun klanten dit feit begrijpen.