Beleggers zullen de termen inflatie en bruto binnenlands product (BBP) waarschijnlijk elke dag horen. Ze voelen vaak dat deze metrieken moeten worden bestudeerd omdat een chirurg de grafiek van een patiënt zou bestuderen voordat hij zou opereren. De kans is groot dat we een idee hebben van wat ze betekenen en hoe ze met elkaar omgaan, maar wat doen we wanneer de beste economische geesten ter wereld het niet eens kunnen worden over fundamentele verschillen tussen hoeveel de Amerikaanse economie moet groeien of hoeveel inflatie is te veel voor de financiële markten om aan te pakken? Individuele beleggers moeten een niveau van begrip vinden dat hun besluitvorming ondersteunt zonder ze in stapels gegevens te overspoelen. Ontdek wat inflatie en bbp betekenen voor de markt, de economie en uw portefeuille.

Terminologie

Laten we, voordat we onze reis naar het macro-economische dorp beginnen, de terminologie bekijken die we zullen gebruiken.

Inflatie
Inflatie kan zowel een toename van de geldhoeveelheid als een stijging van het prijsniveau betekenen. Als we horen over inflatie, horen we over een prijsstijging in vergelijking met een bepaalde benchmark. Als de geldhoeveelheid is verhoogd, zal dit zich meestal manifesteren in hogere prijsniveaus - het is gewoon een kwestie van tijd. Omwille van deze discussie zullen we de inflatie, gemeten aan de hand van de kernindex van de consumptieprijzen (CPI), beschouwen, die de standaard inflatiemeting is die op de Amerikaanse financiële markten wordt gebruikt. Core CPI sluit voedsel en energie uit zijn formules uit omdat deze goederen meer prijsvolatiliteit vertonen dan de rest van de CPI. (Zie voor meer informatie over inflatie Alles over inflatie , De gevolgen van inflatie en Het vergeten probleem van inflatie .)

BBP

Het bruto binnenlands product in de Verenigde Staten vertegenwoordigt de totale totale productie van de Amerikaanse economie. Het is belangrijk om in gedachten te houden dat de BBP-cijfers zoals gerapporteerd aan beleggers al zijn aangepast voor inflatie. Met andere woorden, als het bruto-bbp 6% hoger was dan het voorgaande jaar, maar de inflatie in dezelfde periode 2% bedroeg, zou de bbp-groei worden gerapporteerd als 4% of de netto groei over de periode. (Lees voor meer informatie over het BBP Macro-economische analyse , Economische indicatoren om te weten en Wat is BBP en waarom is het zo belangrijk? )

The Slippery Slope

De relatie tussen inflatie en economische output (GDP) speelt zich af als een zeer delicate dans. Voor beleggers op de aandelenmarkt is een jaarlijkse groei van het bbp van cruciaal belang. Als de algehele economische output afneemt of alleen maar stabiel blijft, zullen de meeste bedrijven hun winsten niet kunnen verhogen, wat de primaire motor is voor de prestaties van de aandelen. Een te grote bbp-groei is echter ook gevaarlijk, omdat deze waarschijnlijk gepaard zal gaan met een toename van de inflatie, die de aandelenmarkten aantast door ons geld (en toekomstige bedrijfswinsten) minder waardevol te maken.De meeste economen zijn het er vandaag over eens dat 2. 5-3. 5% bbp-groei per jaar is het grootste dat onze economie veilig kan onderhouden zonder negatieve bijwerkingen te veroorzaken. Maar waar komen deze nummers vandaan? Om die vraag te beantwoorden, moeten we een nieuwe variabele, werkloosheidspercentage, in het spel brengen. (Zie voor meer informatie, Enquête over het werkgelegenheidsverslag .)

Studies hebben aangetoond dat de groei van het bbp in de afgelopen 20 jaar met meer dan 2,5% een werkloosheidscijfer van 0,5% heeft elk procentpunt meer dan 2. 5%. Het klinkt als de perfecte manier om twee vogels met één steen te doden - de algehele groei te verhogen en tegelijkertijd het werkloosheidspercentage te verlagen, toch? Helaas begint deze positieve relatie echter te mislukken wanneer de werkgelegenheid erg laag wordt, of bijna volledig werkt. Extreem lage werkloosheidspercentages zijn duurder dan waardevol gebleken, omdat een economie met bijna volledige werkgelegenheid twee belangrijke dingen zal veroorzaken:

1. De gezamenlijke vraag naar goederen en diensten zal sneller stijgen dan het aanbod, waardoor de prijzen stijgen.
2. Bedrijven zullen de lonen moeten verhogen als gevolg van de krappe arbeidsmarkt. Deze toename wordt meestal doorberekend aan consumenten in de vorm van hogere prijzen, omdat het bedrijf ernaar streeft de winst te maximaliseren. (Voor meer informatie, zie Cost-Push versus demand-pull inflatie .)

Na verloop van tijd veroorzaakt de groei van het bbp inflatie en veroorzaakt inflatie hyperinflatie. Als dit proces eenmaal is geïnstalleerd, kan het snel een zichzelf versterkende feedbacklus worden. Dit komt omdat in een wereld waar de inflatie toeneemt, mensen meer geld zullen uitgeven omdat ze weten dat het in de toekomst minder waardevol zal zijn. Dit veroorzaakt op korte termijn verdere stijgingen van het bbp, waardoor verdere prijsstijgingen tot stand komen. Ook zijn de effecten van inflatie niet lineair; 10% inflatie is veel meer dan twee keer zo schadelijk als 5% inflatie. Dit zijn lessen die de meest geavanceerde economieën uit ervaring hebben geleerd; in de VS hoef je slechts ongeveer 30 jaar terug te gaan om een ​​langdurige periode van hoge inflatie te vinden, die alleen werd verholpen door een pijnlijke periode van hoge werkloosheid door te komen en de productie te verliezen terwijl de potentiële capaciteit niet werkte.

"Zeg wanneer"

Dus hoeveel inflatie is "te veel"? Het stellen van deze vraag ontsluiert een ander groot debat, zo stelde men niet alleen in de U. S,. maar over de hele wereld door centrale bankiers en economen. Er zijn mensen die erop staan ​​dat geavanceerde economieën streven naar een inflatie van 0%, of met andere woorden, stabiele prijzen. De algemene consensus is echter dat een beetje inflatie eigenlijk een goede zaak is.

De grootste reden achter dit argument ten gunste van inflatie is het geval van de lonen. In een gezonde economie zullen marktkrachten soms vereisen dat bedrijven de reële lonen of lonen na inflatie verlagen. In een theoretische wereld heeft een loonsverhoging van 2% gedurende een jaar met een inflatie van 4% hetzelfde netto-effect op de werknemer als een loonvermindering van 2% in periodes van nulinflatie. Maar in de echte wereld komen nominale (werkelijke dollar) loonverlagingen zelden voor omdat werknemers op elk moment weigeren loonsverlagingen te accepteren.Dit is de belangrijkste reden dat de meeste economen vandaag (inclusief diegenen die verantwoordelijk zijn voor het Amerikaanse monetaire beleid) het erover eens zijn dat een kleine hoeveelheid inflatie, ongeveer 1-2% per jaar, voordeliger is dan schadelijk voor de economie.

De Federal Reserve en het monetaire beleid

De VS heeft in essentie twee wapens in haar arsenaal om de economie te helpen een pad van stabiele groei te volgen zonder buitensporige inflatie; monetair beleid en fiscaal beleid. Fiscaal beleid komt van de overheid in de vorm van fiscaliteit en federaal budgetteringsbeleid. Hoewel fiscaal beleid in specifieke gevallen zeer effectief kan zijn om de groei in de economie aan te sporen, kijken de meeste marktbewakers naar het monetaire beleid om het grootste deel van het zware werk te doen om de economie in een stabiel groeipatroon te houden. In de Verenigde Staten is het Open Market Committee (FOMC) van de Federal Reserve Board belast met de uitvoering van het monetaire beleid, dat wordt gedefinieerd als elke actie om de hoeveelheid geld die in de economie circuleert te beperken of te vergroten. Neergekropen, dat betekent dat de Federal Reserve (de Fed) geld gemakkelijker of moeilijker te verkrijgen kan maken, waardoor de uitgaven worden aangemoedigd om de economie aan te sporen en de toegang tot kapitaal te beperken wanneer de groeipercentages een niveau bereiken dat als onhoudbaar wordt beschouwd.

Voordat hij met pensioen ging, werd Alan Greenspan vaak (de helft serieus) aangeduid als de machtigste persoon op aarde. Waar komt deze indruk vandaan? Hoogstwaarschijnlijk was het omdat de heer Greenspan's positie (nu Ben Bernanke's) als voorzitter van de Federal Reserve hem speciale, zij het niet sexy, bevoegdheden gaf, voornamelijk het vermogen om de Federal Funds Rate in te stellen. Het "Fed Funds" -tarief is het laagste punt waarop het geld van eigenaar kan wisselen tussen financiële instellingen in de Verenigde Staten. Hoewel het tijd kost om de effecten van een verandering in de Fed Funds-rente (of disconteringsvoet) door de hele economie heen te werken, is het zeer effectief gebleken in het aanpassen van de totale geldhoeveelheid wanneer dat nodig is. (Lees voor meer informatie over de Fed Monetair beleid formuleren , De Federal Reserve en Een afscheidswoord voor Alan Greenspan .)

De kleine groep vragen mannen en vrouwen van de FOMC, die een paar keer per jaar rond een tafel zitten om de koers van 's werelds grootste economie te veranderen, is een grote opdracht. Het is alsof je een schip zo groot als Texas probeert te besturen over de Stille Oceaan - het kan worden gedaan, maar het roer op dit schip moet klein zijn om het water eromheen zo min mogelijk te verstoren. Alleen door kleine tegengestelde druk toe te passen of een beetje druk uit te oefenen wanneer nodig, kan de Fed de economie kalm begeleiden langs de veiligste en minst dure weg naar stabiele groei. De drie gebieden van de economie die de Fed het meest nauwlettend in de gaten houdt, zijn het bbp, de werkloosheid en de inflatie. De meeste gegevens waarmee ze werken, zijn oude gegevens, dus inzicht in trends is erg belangrijk. Op zijn best hoopt de Fed altijd voorop te lopen, anticiperend op wat morgen om de hoek ligt, zodat het vandaag kan worden gemanoeuvreerd.

De duivel zit in de details

Er is evenveel discussie over hoe het bbp en de inflatie te berekenen als er wat te doen is met hen wanneer ze worden gepubliceerd. Zowel analisten als economen zullen vaak het BBP-cijfer gaan selecteren of het inflatiecijfer met een bepaald bedrag verdisconteren, vooral wanneer het hun positie in de markten op dat moment past. Zodra we rekening houden met hedonische aanpassingen voor 'kwaliteitsverbetering', herweging en seizoensafhankelijkheid, blijft er niet veel over dat op geen enkele manier is gecorrigeerd, afgevlakt of gewogen. Toch wordt er een methodologie gebruikt en zolang er geen fundamentele wijzigingen in worden aangebracht, kunnen we kijken naar de mate van verandering in de CPI (zoals gemeten door inflatie) en weten we dat we het vergelijken vanuit een consistente basis.

Implicaties voor beleggers

Het nauwlettend volgen van de inflatie is het belangrijkst voor beleggers met een vast inkomen, omdat toekomstige inkomstenstromen moeten worden gedisconteerd met inflatie om te bepalen hoeveel waarde het geld van vandaag in de toekomst zal hebben. Voor aandelenbeleggers is de inflatie, reëel of verwacht, wat ons motiveert om het verhoogde risico van beleggen op de aandelenmarkt aan te gaan, in de hoop de hoogste reële rendementen te genereren. Reële rendementen (al onze beursbesprekingen moeten worden vergeleken tot deze ultieme maatstaf) zijn de rendementen op investeringen die overblijven nadat commissies, belastingen, inflatie en alle andere frictiekosten in aanmerking zijn genomen. Zolang de inflatie gematigd is, biedt de aandelenmarkt de beste kansen hiervoor in vergelijking met vastrentende waarden en contanten.

Soms is het het nuttigst om de inflatie en de bbp-cijfers eenvoudigweg te nemen en verder te gaan; er zijn immers veel dingen die onze aandacht als investeerders vragen. Het is echter waardevol om ons van tijd tot tijd opnieuw bloot te stellen aan de onderliggende theorieën achter de cijfers, zodat we ons potentieel voor beleggingsrendementen in het juiste perspectief kunnen plaatsen.