a:

Het standaardrisico en het spreadrisico zijn de twee componenten van het kredietrisico, wat een soort tegenpartijrisico is. Denk aan wanbetalingsrisico als nauwere band met het algemene concept van tegenpartijrisico: niet-naleving van de specificaties en voorwaarden van een contract. Spreadrisico kan verband houden met beleggingsrisico's, zoals wanneer een prijs of opbrengst verandert als gevolg van een wijziging in de kredietwaardigheid.

Kredietspreidingsrisico is niet hetzelfde als de risico's die gepaard gaan met een credit spreadoptie, hoewel er creditspreadrisico's zijn in een credit spreadoptie. Kredietspreidingsopties zijn een soort van derivaat waarbij een partij het kredietrisico overdraagt ​​aan een andere partij, meestal in ruil voor een belofte om contante betalingen te doen als de credit spread verandert. Dit type contract komt het meest voor bij schuldeffecten met lage kredietwaardigheidsbeoordelingen.

Standaardrisico

Bijna elke afzonderlijke lening of kredietuitbreiding heeft een vorm van standaardrisico. Het standaardrisico wordt gemeten aan de hand van de kans dat een persoon of een bedrijf geen contractuele betalingen doet voor een schuldverplichting. Standaardrisico bestaat niet bij financiële transacties, bijvoorbeeld aandelenaankopen, die geen garantie voor betaling hebben.

Overweeg een lener die een lening van $ 300.000 uitleent voor een eenvoudig voorbeeld van een wanbetalingsrisico. De bank die de lening heeft verstrekt weet niet met zekerheid of de kredietnemer de lening op tijd zal terugbetalen, dus neemt hij een standaardrisico op in de transactie. Om het risico op wanbetaling te compenseren, wordt een rente op de lening toegepast en kan de bank ook een aanzienlijke aanbetaling verlangen.

Behoudens een geschil door de emittent, is het betalingsverzuim het niet betalen van enig bedrag dat verschuldigd is aan het referentieactief of enige andere toekomstige schuld van de emittent voor geleende, aangegroeide of gegarandeerde middelen. . Obligaties, leningen, kredietlijnen en zelfs contante levering bij aflevering veronderstellen allemaal een soort van wanbetalingsrisico.

Spreadrisico

Spreadrisico's zijn niet gekoppeld aan contractuele garanties, maar zijn eerder afkomstig van de kruising van rentetarieven, kredietratings en alternatieve kosten. Er zijn echt twee soorten spreadrisico, hoewel ze elkaar niet uitsluiten.

Het eerste soort, echt spreadrisico, vertegenwoordigt de kans dat de marktwaarde van een contract of een specifiek instrument wordt verlaagd op basis van de acties van de tegenpartij. Als de emittent van een obligatie niet aan zijn obligatieverplichtingen voldoet, maar andere financiële fouten maakt die de kredietrating van de emittent verlagen, neemt de waarde van de obligaties waarschijnlijk af. Dit risico wordt verondersteld door de belegger.

Het tweede type spreadrisico komt van credit spreads. Kredietpreads zijn het verschil tussen de rendementen van verschillende schuldinstrumenten. Hoe lager het standaardrisico, hoe lager de vereiste rentevoet; hogere standaardrisico's komen met hogere rentetarieven. De opportuniteitskost voor het accepteren van een lager wanbetalingsrisico is daarom hogere rentebaten. Kredietspreidingsrisico is een belangrijk maar vaak genegeerd onderdeel van inkomsteninvesteringen.