Nationale betalingssystemen zijn de conduits waarmee kopers en verkopers van financiële producten en diensten transacties verrichten en een belangrijk onderdeel vormen van het financiële systeem van een land. Wereldwijde financiële liberalisering en technologische vooruitgang hebben belangrijke updates mogelijk gemaakt van de architectuur van grote waarde-, retail- en effectenbetalingssystemen, evenals de processen en procedures die zijn uitgevoerd door operators, beheerders, toezichthouders en gebruikers van de systemen. In een groot aantal landen bestaat er een aanzienlijke mate van verantwoordelijkheid voor de integriteit van het nationale betalingssysteem binnen de centrale bank. Dit artikel geeft een overzicht van financiële betalingssystemen en de rol die zij spelen in het moderne mondiale financiële stelsel.

AD:

Betalingssystemen definiëren
Een nationaal betalingssysteem is een configuratie van instellingen die wordt ondersteund door een infrastructuur van technologiegestuurde processen en werkwijzen om commerciële en financiële overdrachten tussen kopers en verkopers te vergemakkelijken. Het betalingssysteem van een land weerspiegelt de bank- en financiële geschiedenis en de ontwikkeling van ondersteunende communicatie- en technologieplatforms.

AD:

De markt voor betalingssysteemdiensten werkt volgens vraag en aanbod, zoals bij elke markt. Aan de vraagzijde streven gebruikers naar eenvoudige beschikbaarheid van betaalinstrumenten en -diensten om aan hun verschillende financiële transacties te voldoen, van grootschalige bankoverschrijvingen tot transacties op het punt van aankoop met retailkredietinstrumenten, zoals creditcards en betaalkaarten. Gebruikers geven de voorkeur aan lage transactiekosten, interoperabiliteit tussen verschillende systemen, beveiliging, privacy en wettelijke bescherming. Aan de aanbodzijde bieden betalingsdiensten een bron van inkomsten voor banken en andere financiële organisaties en ontsluit markten voor leveranciers van technologie en communicatieproducten en -diensten.

AD:

Instellingen en infrastructuur
Een typisch nationaal betalingssysteem omvat de volgende instellingen en infrastructuur:

Banken en andere bewaarders communiceren met elkaar via een berichten- en routeringssysteem. Als u een betaalrekening bij een Amerikaanse bank heeft, bent u waarschijnlijk bekend met het negencijferige getal linksonder aan uw cheques: dit is het routing transitnummer (RTN) van de American Bankers Association (ABA), dat wordt gebruikt om de financiële instelling te identificeren waarop de cheque is geschreven. Als uw Amerikaanse werkgever uw salaris betaalt via een directe storting, gaan de overdrachtsinstructies (de berichten) naar uw bank via het geautomatiseerde clearinghouse (ACH), een systeem beheerd door de National Automated Clearinghouse Association (NACHA) zonder winstbejag en beheerd door de Amerikaanse federale overheid Reserve System (FRS) en Electronic Payments Network (EPN), een betalingsnetwerk voor de particuliere sector.

Europese structuur
Als u in Europa voor een werkgever zou hebben gewerkt, maar toch uw salaris op uw Amerikaanse bankrekening wilt hebben, is het proces vergelijkbaar met het hierboven beschreven proces, maar niet via het U. S ACH-systeem , het stortingsbericht zou hoogstwaarschijnlijk doorgeven via het Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT) -netwerk, een in België gevestigde coöperatieve vennootschap die financiële instellingen in meer dan 205 landen met elkaar verbindt. De SWIFT-code is vergelijkbaar met het ABA RTN-nummer als een middel om de bank die de overdracht initieert te identificeren, evenals de corresponderende banken waarmee de bank reeds bestaande overeenkomsten heeft om internationale overdracht en afwikkeling van fondsen mogelijk te maken. Het SWIFT-platform wordt gebruikt door alle centrale banken die deel uitmaken van het Eurosysteem, de monetaire autoriteit voor de 15 landen van de Europese Unie die deel uitmaken van de eurozone, waaronder Oostenrijk, België, Cyprus, Finland, Frankrijk, Duitsland, Griekenland, Ierland, Italië , Luxemburg, Malta, Nederland, Portugal, Slovenië en Spanje.

Clearing en afwikkeling
Clearing heeft betrekking op de verzending en reconciliatie van betalingsopdrachten en de vaststelling van de te verrekenen definitieve posities. Settlement is de gebeurtenis die de verplichtingen daadwerkelijk uitvoert - de respectieve debitering en creditering van de rekeningen van de partijen bij de transactie. De integriteit van het wereldwijde financiële systeem is afhankelijk van de juiste boekhouding voor elke transactie die in het systeem plaatsvindt; daarom hangt stabiliteit af van de betrouwbaarheid en nauwkeurigheid van de clearing- en afwikkelingssystemen.

Er zijn drie hoofdtypen van clearing- en afwikkelingssystemen.

• Retail-systemen zijn verantwoordelijk voor de verwerking van kleinschalige financiële transacties. Hoewel er geen algemeen aanvaarde definitie van "kleinschaligheid" is, duidt dit vaak individuele overdrachten van minder dan $ 1 miljoen aan.
• Systemen met grote waarde zijn verantwoordelijk voor de clearing en afwikkeling van grotere transacties.
• Effectensystemen behandelen de clearing en afwikkeling van effecten, zoals gewone en preferente aandelen, obligaties en andere soorten instrumenten.

Clearing- en afwikkelingssystemen kunnen afwikkelen op bruto- of nettingbasis. Brutoafwikkeling is wanneer de afwikkeling van fondsen of effecten afzonderlijk plaatsvindt, één transactie per keer. Netting is wanneer grote aantallen individuele posities (zowel credits als debetnames) samen worden verzameld in kleinere batches voor verwerking, zodat settlement plaatsvindt op specifieke tijdstippen tijdens de werkdag in plaats van op continue basis.

Sommige betalingssystemen kunnen meer dan één clearing- en afwikkelingsplatform exploiteren, met zowel saldering als brutoverevening. Real-time gross settlement (RTGS) is de meest gebruikte methode voor systemen met grote waarde geworden. Realtime in deze context betekent dat verzending, verwerking en afwikkeling van een transactie plaatsvindt zodra deze is gestart. Het Amerikaanse Fedwire-systeem, de primaire component met grote waarde van de U.S. nationaal betalingssysteem, realtime bruto basis, net als het TARGET-systeem, het belangrijkste platform met grote waarde voor de Europese Centrale Bank en haar netwerk van nationale centrale banken van de eurozone, zoals de Banque de France en de Duitse Bundesbank.

Betalingssystemen en systeemrisico
Een van de grootste risico's in een clearing- en afwikkelingsomgeving is dat een van de partijen mogelijk in gebreke blijft. Als de afwikkeling plaatsvindt op een real-time bruto-basis, is het effect van een standaard beperkt tot de enkele transactie die wordt verwerkt. Als het verzuim zich echter voordoet in een samenstel van verrekenbare transacties, kunnen alle partijen in die schikking - mogelijk honderden of duizenden - ook een risico lopen, en daarmee ook hun tegenpartijen bij andere transacties die tegelijkertijd plaatsvinden, enzovoort in de loop van het jaar. systeem.

Dit is een voorbeeld van systematisch risico - het risico dat een storing in een deel van het systeem zich verspreidt als een besmetting door het hele systeem. Technologie heeft het vermogen vergemakkelijkt om dagelijks biljoenen dollars te verwerken via de wereldwijde financiële architectuur. Toch heeft elk land slechts een klein aantal individuele systemen en deze systemen communiceren met elkaar over de hele wereld, dus de vertakkingen van een systeemfalen zijn dramatisch.

Eén instelling die verantwoordelijk is voor het bestuderen en ontwikkelen van richtlijnen voor het risicomanagement van financiële systemen is de Bank voor Internationale Betalingen (BIS), een in Genève gevestigde instelling die optreedt als een bank voor centrale banken en verschillende initiatieven gebruikt om de samenwerking tussen internationale banken te bevorderen. financiële en monetaire systemen. In 2001 introduceerde de BIB-commissie voor betalings- en afwikkelingssystemen (CPSS) een reeks richtlijnen voor betalingssystemen met een hoog belang, de zogenaamde Core Principles for Systemically Important Payment Systems. Hierin worden 10 principes uiteengezet voor de voorzichtige werking en risicobeheersing voor die systemen - met name de hierboven beschreven systemen voor de clearing en afwikkeling van grote bedragen - waarbij een storing in een deel van het systeem zich snel kon verspreiden.

De Core Principles bevatten ook aanbevelingen voor de bijzondere verantwoordelijkheden van de nationale centrale banken bij het bedienen, controleren en gebruiken van de kritieke systemen in hun rechtsgebieden. De goede werking van nationale betalingssystemen wordt vaak expliciet uiteengezet in het mandaat van een centrale bank. Het organisatiemandaat van de Amerikaanse FRS bestaat bijvoorbeeld uit vier activiteiten:

• Monetair beleid
• Toezicht op het bankwezen
• Facilitering van een soepele werking van het nationale betalingssysteem
• Ontwikkeling en beheer van wet- en regelgeving voor consumentenkrediet

The Bottom Line
Nationale betalingssystemen zijn van vitaal belang voor de integriteit van het wereldwijde financiële systeem. Technologie en globalisering hebben de snelle groei van systemen voor de verwerking van noncash elektronische overdrachten tussen partijen overal ter wereld mogelijk gemaakt. Het betalingssysteem in elk land zal bestaan ​​uit een klein aantal retail-, grote waarde- en effectenafwikkelingssystemen die via verschillende koppelingsplatforms en correspondentieverhoudingen in de systemen van andere landen worden gekoppeld.Het actualiseren van een risico, zoals een partij die in gebreke blijft bij een transactie met een grote waarde, heeft de potentie om zich te verspreiden en dus de integriteit van het systeem in gevaar te brengen, waardoor het betalingssysteem een ​​belangrijke prioriteit wordt voor centrale banken en andere belangrijke instellingen in de financiële gemeenschap.