a:

Ten eerste is het belangrijk om een ​​onderscheid te maken tussen de betalingsbalans en de lopende rekening. Wanneer de termen "handelstekort" of "handelsoverschot" in media worden gebruikt, zijn dit bijna altijd verwijzingen naar de lopende rekening. De lopende rekening is slechts een deel van de algehele betalingsbalans, die ook de kapitaalrekening en de financiële rekening bevat. Volgens de theorie is het onmogelijk om een ​​tekort op de betalingsbalans te handhaven. In de praktijk treden tijdelijke wanverhoudingen op vanwege boekhoudkundige moeilijkheden.

Accounting voor de betalingsbalans

De betalingsbalans is eenvoudigweg een boekhoudsysteem met dubbele boekhouding; het is gebaseerd op overeenkomstige debiteringen en credits. Het doel is om betalingen en ontvangsten van de inwoners van het ene land bij inwoners van alle andere landen te registreren.

Bij double-entry accounting zijn betalingen en ontvangsten noodzakelijkerwijs gelijk. De betalingsbalans moet dus theoretisch altijd ook gelijk zijn. Alle lopende-rekeningtransacties - wat normaal gesproken wordt gezien als internationale handel - worden tenietgedaan door kapitaal- en financiële-rekeningtransacties.

Om te zien hoe dit werkt, overweeg een scenario waarin Amerikanen 100 miljoen dollar aan auto's van Duitse autofabrikanten kopen, maar Duitsers kopen niets van Amerikaanse bedrijven. Amerikanen houden niet regelmatig euro's, dus het overgrote deel van die aankopen wordt in dollars gedaan.

De Duitsers gebruiken deze dollars niet om U. S-goederen te kopen in dit scenario; ze hebben geen andere keuze dan deposito's in Amerikaanse banken aan te houden of andere op dollars gebaseerde investeringen in de US te doen. De lopende rekening vertoont een tekort met Duitsland van $ 100 miljoen. Dat wordt gecompenseerd door een overschot in de kapitaal- en financiële rekeningen, waarbij $ 100 miljoen aan betalingen wordt gedaan van de Duitsers aan particulieren, bedrijven en banken in de VS

Instances of Balance of Payments Deficits

De meest voor de hand liggende oorzaak van een tekort op de betalingsbalans wordt een "eenzijdige overdracht" genoemd. Bijvoorbeeld, inwoners van de VS die geld sturen in de vorm van buitenlandse hulp aan een ander land, ontvangen niets als tegenprestatie (economisch gezien). Weinig economen zouden suggereren dat betalingsbalanstekorten als gevolg van buitenlandse hulp een "slechte zaak" zijn.

Geen enkel boekhoudsysteem is echter perfect. De meeste boekhoudregels zijn in zekere zin arbitrair en onderhevig aan onregelmatigheden in de timing. Het wordt bijzonder lastig om rekening te houden met veranderingen in waarde op de valutamarkt. Die transacties worden normaal gesproken uitgesplitst en afzonderlijk behandeld aan de ene kant van de betalingsbalansvergelijking.

De geldstroom (inclusief goud) tussen centrale banken en treasuries is bijzonder gevoelig voor wisselkoersschommelingen.Dit leidt vaak tot tekorten op korte termijn of overschotten door teveel betaalde bedragen of ontvangsten. Met andere woorden, de transacties die worden geregistreerd in de huidige en financiële rekeningen worden mogelijk niet in evenwicht gebracht vanwege onregelmatigheden met de kapitaalrekening.

De betalingsbalans is theoretisch een monetair fenomeen. Het impliceert het bestaan ​​en de waarde van geld. Volgens deze theorie is een tekort in de betalingsbalans eigenlijk een mechanisme dat een overtollige geldaanvulling aanpast tussen de instantie en de boeking van een transactie.

Op de korte termijn is een tekort op de betalingsbalans niet noodzakelijk slecht of goed. Het betekent echter dat er in reële termen meer invoer plaatsvindt dan dat er een export plaatsvindt totdat de waarde van het geld zich aanpast.